Whether collective agency is a coherent concept depends on the theory of agency that we choose to adopt. We argue that the enactive theory of agency developed by Barandiaran, Di Paolo and Rohde (2009) provides a principled way of grounding agency in biological organisms. However the importance of biological embodiment for the enactive approach might lead one to be skeptical as to whether artificial systems or collectives of individuals could instantiate genuine agency. To explore this issue we contrast the concept (...) of collective agency with multi-agent systems and multi-system agents, and argue that genuinely collective agents instantiate agency at both the collective level and at the level of the component parts. Developing the enactive model, we propose understanding agency – both at the level of the individual and of the collective – as spectra that are constituted by dimensions that vary across time. Finally, we consider whether collectives that are not merely metaphorically ‘agents’ but rather are genuinely agentive also instantiate subjectivity at the collective level. We propose that investigations using the perceptual crossing paradigm suggest that a shared lived perspective can indeed emerge but this should not be conflated with a collective first-person perspective, for which material integration in a living body may be required. (shrink)

We present a specific elaboration and partial defense of the claims that cognition is enactive, embodied, embedded, affective and (potentially) extended. According to the view we will defend, the enactivist claim that perception and cognition essentially depend upon the cognizer’s interactions with their environment is fundamental. If a particular instance of this kind of dependence obtains, we will argue, then it follows that cognition is essentially embodied and embedded, that the underpinnings of cognition are inextricable from those of affect, that (...) the phenomenon of cognition itself is essentially bound up with affect, and that the possibility of cognitive extension depends upon the instantiation of a specific mode of skillful interrelation between cognizer and environment. Thus, if cognition is enactive then it is also embodied, embedded, affective and potentially extended. (shrink)

In this volume, a range of high-profile researchers in philosophy of mind, philosophy of cognitive science, and empirical cognitive science, critically engage with Clark's work across the themes of: Extended, Embodied, Embedded, Enactive, and Affective Minds; Natural Born Cyborgs; and Perception, Action, and Prediction. Daniel Dennett provides a foreword on the significance of Clark's work, and Clark replies to each section of the book, thus advancing current literature with original contributions that will form the basis for new discussions, debates and (...) directions in the discipline. (shrink)

Stapleton M. (2022) Beyond acting-with: Places as agents? Constructivist Foundations 17(3): 201–202. Commentary on Laura Candiotto: Loving the Earth by Loving a Place: A Situated Approach to the Love of Nature • I argue that Candiotto's account of loving presumes participating-with a system, rather than acting-with a system. I explore the implication of this: that to love a place we must understand places as agents.

Cognitive systems research has predominantly been guided by the historical distinction between emotion and cognition, and has focused its efforts on modelling the “cognitive” aspects of behaviour. While this initially meant modelling only the control system of cognitive creatures, with the advent of “embodied” cognitive science this expanded to also modelling the interactions between the control system and the external environment. What did not seem to change with this embodiment revolution, however, was the attitude towards affect and emotion in cognitive (...) science. This paper argues that cognitive systems research is now beginning to integrate these aspects of natural cognitive systems into cognitive science proper, not in virtue of traditional “embodied cognitive science”, which focuses predominantly on the body’s gross morphology, but rather in virtue of research into the interoceptive, organismic basis of natural cognitive systems. (shrink)

Following the philosophy of embodiment of Merleau-Ponty, Jonas and others, enactivism is a pivot point from which various areas of science can be brought into a fruitful dialogue about the nature of subjectivity. In this chapter we present the enactive conception of agency, which, in contrast to current mainstream theories of agency, is deeply and strongly embodied. In line with this thinking we argue that anything that ought to be considered a genuine agent is a biologically embodied (even if distributed) (...) agent, and that this embodiment must be affectively lived. However, we also consider that such an affective agent is not necessarily also an agent imbued with an explicit sense of subjectivity. To support this contention we outline the interoceptive foundation of basic agency and argue that there is a qualitative difference in the phenomenology of agency when it is instantiated in organisms which, due to their complexity and size, require a nervous system to underpin their physiological and sensorimotor processes. We argue that this interoceptively grounded agency not only entails affectivity but also forms the necessary basis for subjectivity. (shrink)

Why do public philosophy in prisons? When we think about the value and aims of public philosophy there is a well-entrenched tendency to think in transactional terms. The academy has something of value that it aims to pass on or transmit to its clients. Usually, this transaction takes place within the confines of the university, in the form of transmission of valuable skills or knowledge passed from faculty to students. Public philosophy, construed within this transactional mindset, then consists in passing (...) on something valuable from inside the academy to the outside. In this paper, we reflect on our experiences of taking philosophy into prisons and argue that making the case for public philosophy in general, and philosophy in prisons in particular in these transactional terms risks obscuring what we take to be a distinctive and valuable outcome of public philosophy. Importantly, it risks obscuring what those who participate in a particular kind of public philosophy – including the professional philosophers – experience as valuable about the activity: its transformational potential. (shrink)

Embodiment matters to perception and action. Beyond the triviality that, under normal circumstances, we need a body in order to perceive the world and act in it, our particular embodiment, right here, right now, both enables and constrains our perception of possibilities for action. In this chapter, we provide empirical support for the idea that the structural and morphological features of the body can narrow the set of our possible interactions with the environment by shaping the way we perceive the (...) possibilities for action provided. We argue that this narrowing holds true in the perception of what we call strongly embodied affordances, that is, relevant micro-affordances that have a genuinely demanding characteristic, as well as in the perception of actions performed by others. In particular, we show that perceptual contents are shaped by fine-grained morphological features of the body, such as specific hand-shapes, and that they change according to our possibility to act upon them with this body, in this situation, at this moment. We argue that these considerations provide insight into distinguishing a variety of experienced affordance relations that can aid us in better understanding the relevance of embodiment for perception and experience. (shrink)

What we know is enabled and constrained by what we are. Extended and enactive approaches to cognitive science explore the ways in which our embodiment enables us to relate to the world. On these accounts, rather than being merely represented in the brain, the world and our activity in it plays an on-going role in our perceptual and cognitive processes. In this chapter I outline some of the key influences on extended and enactive philosophy and cognitive science in order to (...) generate a sense of the conceptual space in which this research is going on. I focus on the concepts of sense-making, Umwelts, affordances, cultural niches, epistemic actions, environmental scaffolding, and mental institutions. Despite differences in focus and detail these influences share an underlying world-view; that cognition is relational and world-involving. This way of thinking has clear resonances with dominant approaches in non-Western philosophy. The purpose of this chapter is thus to generate in the reader a sense of this shared extended-enactive world-view in order to open up a space for communication between approaches. (shrink)

Education can transform our cognitive world. Recent use of enactivist and enactivist-friendly work to propose understanding transformational learning in terms of affective reframing is a promising first step to understanding how we can have or inculcate transformational learning in different ways without relying on meta-cognition. Building on this work, I argue that to fully capture the kind of perspectival changes that occur in transformational learning we need to further distinguish between ways of reorienting one’s perspective, and I specify why different (...) ways are differently valuable. I propose that recent approaches to Confucian ritual provide a clue to what is missing in characterisations of perspective transformation and the resultant transformed perspective. I argue that focussing on ritualised interpersonal interactions provides a further clue as to what’s missing from a mere appeal to the ritual-based inculcation of new perspectives, namely the kind of lightness and flexibility that some ritualised interactions encourage participants to have, and the deepening of perspective associated with that lightness. I argue that a case study of a project implementing a highly ritualised philosophical practice with prisoners in Scotland shows how these constraints, seemingly paradoxically, function so as to actually deepen the perspectival spaces of those agents. This case study provides a proof of concept for the proposal that certain forms of ritual engagement can reliably bring about the kind of transformation of perspective that is the target phenomenon of transformative learning theory. (shrink)

We put the bifocal stance theory (BST) into dialogue with the Confucian approach to ritual. The aim of the commentary is two-fold: To draw on BST to provide an explanatory framework for a Confucian approach to social learning and, while doing so, to show how Chinese (Confucian) philosophy can contribute to debates in cultural evolution. -/- In response to: Jagiello, R., Heyes, C., & Whitehouse, H. (2022). Tradition and invention: The bifocal stance theory of cultural evolution. Behavioral and Brain Sciences, (...) 45, E249. doi:10.1017/S0140525X22000383. (shrink)

In this chapter I present the thesis of Proper Embodiment: the claim that (at least some of) the details of our physiology matter to cognition and consciousness in a fundamental way. This thesis is composed of two sub-claims: (1) if we are to design, build, or evolve artificial systems that are cognitive in the way that we are, these systems will have to be internally embodied, and (2) the exploitation of the particular internal embodiment that allows systems to evolve solutions (...) with greatly decreased computational complexity – and thus to be flexible and adaptive in the ways that are characteristic of cognitive systems – means that the orthodox distinction between algorithm and implementation is undermined. Evolved cognitive systems are therefore likely not to instantiate the distinction between phenomenology, algorithm, and implementation. The leaky levels evident in evolved cognitive systems motivate an extension of orthodox embodied cognitive science to the internal, affective, “gooey” realm that has so far only been embraced by those in the enactive tradition. This suggests that if we are to build artificial systems that will be genuinely cognitive they will have to incorporate parts of the gooey realm currently considered to be “mere implementation.”. (shrink)

Embodied cognitive science has argued that cognition is embodied principally in virtue of grossmorphological and sensorimotor features. This thesis argues that cognition is also internally embodied in affective and fine-grained physiological features whose transformative roles remain mostly unnoticed in contemporary cognitive science. I call this ‘proper embodiment’. I approach this larger subject by examining various emotion theories in philosophy and psychology. These tend to emphasise one of the many gross components of emotional processes, such as ‘feeling’ or ‘judgement’ to the (...) detriment of the others, often leading to an artificial emotion-cognition distinction even within emotion science itself. Attempts to reconcile this by putting the gross components back together, such as JessePrinz’s “embodied appraisal theory”, are, I argue, destined to failure because the vernacular concept of emotion which is used as the explanandum is not a natural kind and is not amenable to scientific explication.I examine Antonio Damasio’s proposal that emotion is involved in paradigmatic ‘cognitive’ processing such as rational decision making and argue (1) that the research he discusses does not warrant the particular hypothesis he favours, and (2) that Damasio’s account, though in many ways a step in the right direction, nonetheless continues to endorse a framework which sees affect and cognition as separate (though now highly interacting) faculties. I further argue that the conflation of ‘affect’ and 'emotion' may be the source of some confusion in emotion theory and that affect needs to be properly distinguished from ‘emotion’. I examine some dissociations in the pain literature which give us further empirical evidence that, as with the emotions, affect is a distinct component along with more cognitive elements of pain. I then argue that affect is distinctive in being grounded in homeostatic regulative activity in the body proper. With the distinction between affect, emotion, and cognition in hand, and the associated grounding of affect in bodily activity, I then survey evidence that bodily affect is also involved in perception and in paradigmatic cognitive processes such as attention and executive function. I argue that this relation is not ‘merely’ casual. Instead, affect (grounded in fine-grained details of internal bodily activity) is partially constitutive of cognition, participating in cognitive processing and contributing to perceptual and cognitive phenomenology. Finally I review some work in evolutionary robotics which reaches a similar conclusion, suggesting that the particular fine details of embodiment, such as molecular signalling between both neural and somatic cells matters to cognition. I conclude that cognition is properly embodied’ in that it is partially constituted by the many fine-grained bodily processes involved in affect (as demonstrated in the thesis) and plausibly by a wide variety of other fine-grained bodily processes that likewise tend to escape the net of contemporary cognitive science. (shrink)

Upshot: Colombetti’s book is a contribution to the literature of at least three intellectual communities within philosophy and the cognitive sciences: affective science, embodiment, and enactivism. Despite the emphasis on embodiment over the past ten to fifteen years, and the resurgence of interest in emotion in the mid-to-late twentieth century, affect nevertheless remains underrepresented in the philosophy of mind and cognition, even in the embodiment and enactive communities. In her book, Colombetti helps to close this gap in the literature.

This commentary (1) raises the question about the possible conflation of core affect with the neural representation of interoceptive changes in regard to whether biological value is subpersonal or must be experienced, and (2) proposes that Wundt’s third dimension of core affect – strain-relaxation – can be accounted for in the target model under a generalised predictive model of attention.

Commentary on Smrdu M. (2022) Kaleidoscope of pain: What and how do you see through it. Constructivist Foundations 17(2): 136–147. I unpack Smrdu’s kaleidoscope metaphor, putting it into dialogue with enactive work on the performative body in order to cash out how it can capture the qualitative differences of the experience of chronic pain.

A chapter on emotion, translated into Italian by Massimo Marraffa for the book 'Scienze Cognitive: Un'introduzione Filosofica'. Published in 2011.

This commentary puts pressure on the “resistance to dissipation” criterion for Villalobos and Razeto-Barry’s conception of “autopoietic bodies.” It argues that resistance to dissipation can only be assessed against the backdrop of certain background conditions. If this is right then it is no longer so clear that systems not considered as autopoietic bodies but merely as autopoietic systems do not fulfill the requirements of being an autopoietic body. -/- .

Review of Van Norden's 'Classical Chinese for Everyone' from the perspective of a learner and non-specialist teacher of Chinese Philosophy.

The article reflects on where AI is headed and the world along with it, considering trust, ethics and safety. Implicit in artificial thinking and doomsday appraisals is the engineered divorce from reality of sublime human embodiment. Jeffrey White, Dietrich Brandt, Jan Soeffner, and Larry Stapleton, four scholars associated with AI & Society, address these issues, and more, in the following exchange.

"Kapitał społeczny ludzi starych na przykładzie mieszkańców miasta Białystok" to książka oparta na analizach teoretycznych i empirycznych, która przedstawia problem diagnozowania i używania kapitału społecznego ludzi starych w procesach rozwoju lokalnego i regionalnego. Kwestia ta jest istotna ze względu na zagrożenia i wyzwania związane z procesem szybkiego starzenia się społeczeństwa polskiego na początku XXI wieku. Opracowanie stanowi próbę sformułowania odpowiedzi na pytania: jaki jest stan kapitału społecznego ludzi starych mieszkających w Białymstoku, jakim ulega przemianom i jakie jest jego zróżnicowanie? Ludzie (...) starzy są tu postrzegani jako kategoria społeczna, czyli zbiór osób podobnych do siebie pod względem społecznie istotnych cech (takich jak wiek, posiadane role społeczne i świadomość korzystania ze świadczeń społecznych), którzy są świadomi tego podobieństwa i swojej odrębności od innych. Przyjmuje się ponadto, iż osoby takie przekroczyły 60. rok życia. Zakłada się też, że w zasobach ludzkich skumulowany jest kapitał ludzki, społeczny i kulturowy. Kapitał społeczny jest tu ujmowany szeroko jako potencjał współdziałania osadzony w powiązaniach międzyludzkich i normach społecznych, który może przynosić korzyści osobom, grupom i społeczeństwom. W części teoretycznej przedstawiono informacje o starości jako etapie w życiu jednostki, wyjaśniono pojęcie ludzi starych, omówiono społeczne teorie starzenia się, historyczne czynniki oddziaływające na położenie kategorii społecznej ludzi starych, zmiany ich miejsca w społeczeństwie polskim w trakcie transformacji ustrojowej i na początku XXI wieku, możliwe konsekwencje wzrostu długości życia w warunkach demokracji i kapitalizmu oraz charakterystykę problemu starzenia się ludności Białegostoku jako miasta pogranicza. Zaprezentowano też różnorodne koncepcje kapitału społecznego, sfery jego oddziaływania na rozwój społeczno-gospodarczy, jego stan w Polsce oraz wytyczne do strategicznego budowania jego zasobów. Przybliżono również wybrane informacje o aktywności ludzi starych w życiu publicznym, społecznym i gospodarczym jako kluczowych cechach ich kapitału społecznego. Porządkując różne stanowiska teoretyczne, wyniki badań i dane statystyczne, dążono do powiązania wielu rozproszonych źródeł w przekonaniu, iż jest to istotne w celu określenia i zagospodarowania zasobów kapitału społecznego seniorów, jak również niwelacji opóźnienia polskiej socjologii w zakresie badań nad ludźmi starymi. Pomimo, iż za podstawową perspektywę teoretyczną publikacji uznana została koncepcja kapitału P. Bourdieu, autor bierze również pod uwagę propozycje badawcze J.S. Colemana, R.D. Putnama, F. Fukuyamy, A. Giddensa, P. Sztompki i A. Sadowskiego. Drugi rozdział zawiera określenie ram metodologicznych badań przeprowadzonych na potrzeby tej publikacji. Omówiono przyjęte założenia badawcze oraz przybliżono sposób i przebieg realizacji badań. Przede wszystkim zdecydowano się na korzystanie z metody jakościowej i zastosowanie techniki wywiadu swobodnego ukierunkowanego. Uznano, iż podmiotowy kontakt z ludźmi starymi umożliwi dokładniejsze rozpoznanie kontekstu, w którym znajdują się zasoby ich kapitału społecznego. Jest to ważne, gdyż przenoszenie na rodzimy grunt opracowanych za granicą interpretacji działań ludzi starych i rozwiązań aktywizujących, może okazać się nieskuteczne lub wywołać negatywne efekty zewnętrzne. Ponadto w literaturze przedmiotu zwraca się uwagę na niedostatek badań gerontologicznych zgodnych z paradygmatem interpretatywnym. Badaniu poddano 26 respondentów w wieku od 60 do 89 lat żyjących w mieście Białystok związanych z jedną z dwóch różnych instytucji: Domem Pomocy Społecznej i Uniwersytetem Trzeciego Wieku. Poprzez porównywanie osób znajdujących się na dwóch biegunach aktywności społecznej możliwe było dostrzeżenie podobieństw i różnic w ich wyposażeniu kapitałowym, a zarazem w osiągniętych w ciągu życia pozycjach w strukturze klasowej i zasobach służących pomyślnej starości6. W trzecim rozdziale przedstawiona została część wyników analiz empirycznych. Przybliżono tu sposób, w jaki ludzie starzy myślą o podobnych sobie przodkach i osobach współczesnych, a także czynniki, w zależności od których zmienia się ich pozycja społeczna w mieście oraz problemy społeczne, jakie uznają za najważniejsze dla ludzi starych. Analizie poddano opinie o ich czasie wolnym, szansach i barierach aktywności ekonomicznej. Wyróżniono typy kapitału społecznego ludzi starych w zależności od instytucji, z którymi są związani oraz podejścia do postrzegania i wykorzystywania zróżnicowania wewnętrznego seniorów. Omówiono wizerunek seniorów w środkach masowego przekazu. Publikacja nie zawiera ścisłego zakończenia. W ostatnim rozdziale wskazano jedynie na główne wnioski płynące z badań oraz na potencjalne dalsze kierunki analiz. Uzupełnienie tego podejścia stanowią zamieszczone w aneksie zestawienia oddolnych technik budowania kapitału społecznego oraz podstawowych cech Miast Przyjaznych Starszemu Wiekowi. Z opracowania tego z pewnością będą mogli skorzystać nie tylko naukowcy zajmujący się tematyką ludzi starych, ale i pracownicy socjalni, politycy, pracodawcy, przedstawiciele mediów i organizacji pozarządowych oraz obywatele Białegostoku i innych miast. ** "Social Capital of Old People on the Example of Bialystok Residents" is a book based on theoretical and empirical study, which presents an issue of diagnosing and using of old people social capital in the local and regional development processes. This issue is significant because of the threats and challenges associated with process of rapid ageing of Polish society at the beginning of 21st century. Publication, in particular, is an attempt to give answers to the following questions: what is the state of old people social capital in Bialystok, what transformations it undergoes and how is it differentiated? In this study old people are viewed as a social category, which is a set of people similar to each other in terms of socially significant features (such as age, possessed social roles and awareness of received social benefits), who are aware of these similarities and differences between each other. Moreover, it is assumed, that such persons exceeded the 60 years of age. It is also assumed that human, social and cultural capital is accumulated in the human resources. Social capital is recognized here broadly as a potential for collaboration embedded in interpersonal relationships and social norms that may benefit individuals, groups and societies. The book consists of three chapters. The first, which is the theoretical part of work, includes information about: old age as a stage of individual life and explanation of the old people notion. It discusses social theories of ageing, historical factors affecting on the social position of old people category, changes in their place in Polish society during the system transformation and in the early 21st century. It describes the possible consequences of increased life expectancy for democracy and capitalism - including the concepts of society for all ages, silver economy. It also features ageing population issue, as well as social policy towards the elderly and old age in Bialystok as the borderland city. A variety of social capital concepts were presented; the spheres of its influence on socio-economic development, its status in Poland and guidelines for strategic building of its resources. Selected information on the activity of old people in public, social and economic life as key features of their social capital was brought closer. Putting various theoretical positions, results of research and statistical data in order was aimed to link many dispersed sources considering that it is relevant to identify and develop seniors' social capital resources, as well as leveling the delay of Polish sociology research on the elderly. Fundamental theoretical perspective of publication is the concept of capital according to P. Bourdieu. However, the proposals of J.S. Coleman, R.D. Putnam, F. Fukuyama, A. Giddens, P. Sztompka and A. Sadowski were also used. The second chapter contains a methodological framework for the purposes of study. Research assumptions, method and course of implementation of studies were discussed. The study is based on the qualitative method and the application of in-depth interview techniques. It was considered that the personal contact with old people will be more accurate than other research techniques to identify the context in which they social capital resources can be found. It is important because the transfer of developed abroad activating solutions and interpretations of old people actions may be ineffective or have negative external effects in the Polish context. Moreover, in the Polish science literature attention is paid to scarcity of gerontological research in accordance with the interpretive paradigm. Study involved 26 respondents aged 60 to 89 years living in Bialystok associated with one of two different institutions: nursing home for the elderly and University of the Third Age. By comparing the persons on two extremes of social activity it was possible to see similarities and differences in their capital equipment, and also in achievements of the life positions in the class structure and resources aimed at successful ageing. The third chapter presents the empirical analysis of the research results. This part outlines the way in which old people think about their ancestors and contemporary people. It also shows factors according to changes in their social position in the city, social issues which they consider most important for old people, their opinions about leisure time, opportunities and barriers of economic activity and types of old people social capital depending on the institution with which they are associated. Approach to the perception and use of internal disparities of seniors were also discussed. The analysis additionally contains the evaluation of senior citizens image in the polish mass media. This publication does not contain a strict ending. It only identifies the main conclusions of the research and potential directions of future analysis. Above all, older people could improve their position not by demanding increases in social benefits from which major parts are often taken away by their family members, but by highlighting their human, social and cultural capital. It is necessary to create favorable conditions for social and professional life of old people and their cooperation with members of local communities. Important role in this regard is played by institutions implementing three tasks: stimulating senior citizens' desire to satisfy previously unrealized needs; creating relationships between them so that they can solve their own problems and work for the others; and providing legal, social and vocational guidance. Stimulating cooperation between existing public, commercial and non-governmental sector organizations may serve to achieve these goals. The dissemination of bottom-up techniques of social capital building and checklist of essential features of Age-friendly Cities may also be important. -/- . (shrink)

Artykuł podejmuje problematykȩ zwolnień pracowników przedsiȩbiorstw, która zyskuje na znaczeniu wraz z utrzymywaniem siȩ globalnego kryzysu gospodarczego na pocz¸a}tku XXI wieku. Kryzys prowadzi do dynamicznych zmian w otoczeniu organizacji i w wielu przypadkach wymusza decyzje o podjȩciu działań restrukturyzacyjnych. Restrukturyzacja przedsiȩbiorstw może obejmować zarówno ograniczenie kosztów prowadzenia działalności, modernizacjȩ procesów produkcji i świadczenia usług, zmianȩ rynków i partnerów biznesowych, jak również racjonalizacjȩ zatrudnienia. Zmiany w strukturze zatrudnienia mog¸a} prowadzić do kształtowania nowych, bardziej elastycznych relacji z pracownikami. W tym kontekście outplacement (...) jako koncepcja odpowiedzialnego zarz¸a}dzania zwolnieniami pracowników umożliwia zarówno złagodzenie negatywnych skutków utraty pracy i skrócenie okresu bezrobocia, jak też ochronȩ kompetencji istotnych przedsiȩbiorstwa. Opracowanie w oparciu o krytyczn¸a} analizȩ literatury przedmiotu przybliża: przesłanki do outplacementu jakimi s¸a negatywne efekty redukcji zatrudnienia w organizacji, stereotypowe i racjonalne kryteria zwolnień pracowników oraz koncepcjȩ kompetencji kluczowych i ich ochrony. ** Article undertakes issue of enterprises layoffs, which is becoming increasingly important along with persistence of the global economic crisis at the beginning of the 21st century. Crisis leads to dynamic changes in the organization environment and in many cases forces the decision to take restructuring actions. Restructuring of firms may include both reduction of operating costs, modernization of production and services processes, changing markets and business partners, as well as the rationalization of employment. Changes in the structure of employment can lead to the development of new, more flexible relationship with employees. In this context, the outplacement as a concept of responsible management of the redundancies can both address the possible negative effects of job losses and reduction of unemployment, as well as the protection essential company competences. Article on the basis of the literature critical analysis brings: evidence for outplacement which are the negative effects of downsizing in the organization, stereotyped and rational criteria for redundancies as well as the concept of key competencies and their protection. (shrink)

Prasa mniejszości niemieckiej była w okresie II Rzeczypospolitej dość zróżnicowana, o czym świadczą liczne publikacje, choćby autorstwa Tadeusza Kowalska czy Wiesławy Kaszubiny. Sytuację taką można by wytłumaczyć faktem, iż ludność niemiecka, zróżnicowana pod względem społecznym, wyróżniała się znacznie wyższym niż przeciętny dla całego kraju poziomem świadomości czytelniczej. Znamienną cechą prasy niemieckiej była duża liczba gazet o charakterze politycznym, wśród których znajdowały się pisma o kierunku nacjonalistycznym, socjalistycznym oraz ugodowym. Na uwagę zasługują tu takie tytuły, jak: Lodzer Freie Presse, Lodzer Volkszeitung, (...) Neue Lodzer Zeitung, Der Deutsche Weg, Deutscher Volksbote czy Der Deutsche Wegweiser. Obok prasy politycznej ważne miejsce zajmowały wydawnictwa o charakterze wyznaniowym, które w wielu wypadkach miały za zadanie uzupełniać określone treści polityczne. W dalszej kolejności, również dużą popularnością wśród mniejszości niemieckiej w Łodzi cieszyła się prasa związków zawodowych, gospodarcza oraz kulturalno-oświatowa. Prasę dla kobiet, dzieci i młodzieży reprezentowały natomiast takie tytuły, jak: Jugendruf, Kinderfreund, Die Jugendwarte, Praktischer Vereinsleiter, Zeitschrift Jur Christliche Jugendführung. Zjawiskiem towarzyszącym rozwojowi prasy okresu międzywojennego - zarówno polskiej, jak i mniejszościowej - była trudna sytuacja finansowa wielu pism, które w wielu wypadkach przybrały charakter efemerydalny. Na brak środków nie narzekały natomiast gazety, takie jak narodowosocjalistyczna Freie Presse czy Der Deutsche Weg, które mogły liczyć na pomoc z Rzeszy. Były one redagowane na dość dobrym poziome, prowadziły stałe rubryki, jak wiadomości polityczne z kraju i ze świata, informacje lokalne czy sport, poza tym drukowały powieści w odcinkach, felietony oraz dodatki, mające rozszerzyć ofertę i zapewnić rozrywkę swojemu czytelnikowi. Również prasa ugodowa, reprezentowana przez dziennik Neue Lodzer Zeitung, oraz socjalistyczna, Die Volkszeitung, nie ustępowała swym poziomem innym gazetom łódzkim. (shrink)

W literaturze przedmiotu określenie "kapitał" wystȩpuje zarówno w ujȩciach funkcjonalnych, strukturalnych, normatywnych, jak i aksjologicznych. W naukach humanistycznych i społecznych pojȩcie to rozumiane jest jako wartość odnoszona do czynnika ludzkiego. W naukach ekonomicznych kapitał to pojȩcie wȩższe niż "zasób". Zasoby s¸a} wykorzystywane przez ludzi do zaspokajania ich potrzeb, s¸a} czynnikami produkcji dóbr i usług. Kapitał to szczególny czynnik produkcji, gdyż stanowi już przekształcone zasoby, które mog¸a} zostać uruchomione, by przynieść zysk, powiȩkszyć szanse oraz osi¸a}gn¸ać cele i korzyści na rynku. ** (...) In literature on the subject, the term "capital" appears in both functional, structural, normative and axiological approaches. In the humanities and social sciences this concept is understood as a value related to the human factor. In economic sciences, capital is a narrower concept than "resource." Resources are used by people to meet their needs, they are factors in the production of goods and services. Capital is a special factor of production, because it is already transformed resources that can be launched to bring profit, increase opportunities and achieve goals and benefits on the market. (shrink)

Opracowanie przybliża wyzwania zwi¸a}zane ze starzeniem siȩ populacji ludzkich przyw uwzglȩdnieniu wyłaniania siȩ społeczeństw i gospodarek kreatywnych. Na pocz¸a}tku XXI wieku przemianom pracy i czasu wolnego towarzysz¸a} kwestie utrzymania solidarności pokoleń i przeciwdziałania wykluczeniu robotycznemu. W artykule zarysowane zostały najważniejsze cechy nowych instytucji kultury typu "medialab", laboratoriów mediów, które mog¸a zostać wykorzystane do realizacji działań na rzecz kształtowania pozytywnych odpowiedzi wobec tych wyzwań w ramach wspierania rozwoju "srebrnej gospodarki" i gerontechnologii. Zwraca siȩ również uwagȩ na potrzeby i możliwości umocowania ich (...) w politykach rozwoju miȩdzypokoleniowości. ** Essay approximates challenges of an ageing population and emergencing creative societies and economies. In the early XXI century transformations of work and leisure time is accompanied by issues of maintaining the solidarity of generations and preventing robotic exclusion. The article outlines the most vital features of the medialabs - new type of cultural institutions which can be used to implement actions towards the development of positive responses to these challenges by supporting development of the silver economy and gerontechnology. Work also draws attention to the needs and possibilities of attachment them into the development of intergenerational policies. (shrink)

Linden Lab studies massive online game "Second Life" unexpectedly gained worldwide fame after a few years after release. To the surprise of many game has met with great interest, despite the lack of promotional campaigns. It can be assumed that the reason why "second life" reached a wider audience was a special type of offered entertainment. Network game proved to be no longer a game that was known so far, but an example of a mass media, whose central element is (...) a dynamic virtual world which is an extension of our "first" reality. "Second Life" has the potential, which is challenging the widely shared rules could shake the foundations of the social world. This program is currently the most advanced example of a virtual economy. Unlike many other massive online games and their predecessors, this game is entirely based on the principles of virtual property ownership, as well as rules of conduct virtual business and service, and finally also the consumption of goods. Users of the game, just like the person providing the data in the framework of social networking sites maintained in the mainstream of Web 2.0, user-generated content constituting the virtual world, which can trade content with others linden virtual dolars that can be exchanged to real U.S. dollars. The increase in popularity of "Second Life" brings to mind the vision of the possibility of creating a better place to live for many people. Closer analysis of this phenomenon does not allow for such statements. In the following instances will be presented: information about the growth of the global market for online games and its consequences, the distinguishing features of "Second Life" from traditional online games, virtual elements of the impact of economics on social life, the concept of entertainment as a job stream properties Games 2.0 and contentious issues, which produces "second life". ** Masowa gra on-line "Second Life" studia Linden Lab nieoczekiwanie zdobyła sławȩ na całym świecie po kilku latach od premiery. Ku zaskoczeniu wielu tytuł spotkał siȩ z ogromnym zainteresowaniem mimo braku akcji promocyjnych. Można przypuszczać, że powodem dla którego "drugie życie" dotarło do szerszego grona odbiorców był szczególny typ zaoferowanej formy rozrywki. Sieciowa gra okazała siȩ nie być już gr¸a} jak¸a} znano do tej pory, lecz przykładem środka masowego przekazu, którego centralnym elementem jest dynamiczny wirtualny świat stanowi¸a}cy przedłużenie naszej, "pierwszej", rzeczywistości. "Second Life" kryje w sobie potencjał, który podważaj¸a}c podzielane powszechnie reguły może wstrz¸a}sn¸a}ć posadami świata społecznego. Program ten jest obecnie najbardziej zaawansowanym przykładem wirtualnej gospodarki. W odróżnieniu od wielu innych masowych gier on-line i ich poprzedniczek pozycja ta w całości opiera siȩ na zasadach posiadania wirtualnej własności, jak też regułach prowadzenia wirtualnej działalności gospodarczej i usługowej, i wreszcie takiej też konsumpcji dóbr. Użytkownicy gry, podobnie jak osoby udostȩpniaj¸a}ce dane w ramach internetowych serwisów społecznościowych utrzymanych w nurcie Web 2.0, generuj¸a} treści tworz¸a}ce wirtualny świat, treści którymi mog¸a} handlować z innymi pobieraj¸a}c za nie opłaty w wirtualnych dolarach lindeńskich wymiennych na realne dolary amerykańskie. Wzrost popularności "Second Life" przywodzi na myśl wizjȩ możliwości stworzenia lepszego miejsca do życia dla wielu ludzi. Bliższa analiza tego zjawiska nie pozwala już na takie stwierdzenia. W dalszej czȩści wyst¸apienia przedstawione zostan¸a: informacje o wzroście globalnego rynku gier on-line i jego konsekwencjach, cechy odróżniaj¸ace "Second Life" od tradycyjnych gier sieciowych, elementy wpływu wirtualnej gospodarki na życie społeczne, pojȩcie rozrywki jako pracy, właściwości nurtu Games 2.0 oraz sporne kwestie, jakie wywołuje "drugie życie". (shrink)

Niniejszy tekst traktuje o potencjale teorii walencji – o możliwości wykorzystania jej w różnych dziedzinach nauki o języku i dydaktyki, głównie zaś o korzyściach związanych z umieszczaniem informacji dotyczącej łączliwości poszczególnych leksemów w słownikach. Celem artykułu jest analiza przydatności opublikowanych dotychczas słowników walencyjnych, wyodrębnienie czynników powodujących, iż nie cieszą się one zainteresowaniem oraz próba weryfikacji danych zawieranych w takich słownikach, aby mogły stać się słownikami użytkowymi. Fakt, iż opracowanie dobrego słownika walencyjnego stwarza leksykografom i lingwistom ogromne trudności, nie powinien jednak (...) działać demotywująco. Nawet jeśli nie da się uniknąć błędów, koncept słownika walencyjnego oraz gramatyki opartej na teorii walencji powinny być krok po kroku korygowane i udoskonalane, tak że w końcu będzie możliwe opracowanie optymalnej wersji, która może stać się bardzo przydatnym i chętnie używanym słownikiem. (shrink)

Wydane w latach 1782-1786 Niemieckie baśnie ludowe Johanna Karla Augusta Musausa, znanego oświeceniowej publiczności autora poczytnych Podróży fizjognomicznych, przyjęto początkowo entuzjastycznie, uznając je za wyjątkowo udaną formę literaryzacji elementów baśniowej tradycji ustnej i pisanej oraz podkreślając walory "dowcipnej" narracji. W wieku XVIII pojęcie "baśni" (Miirchen) miało szerokie znaczenie. Słowniki i leksykony wskazują na to, iż pojęcia: "bajka" (Fabel), "baśń" (Mcirchen), "podanie" (Sage) i "legenda"(Legende) mogły być używane zamiennie. Musaus definiuje we wstępie do swego zbioru zatytułowanym Słowo wstępne do pana Dawida (...) Runkela, będącym humorystyczną autoprezentacją pisarza i jego baśni, pojęcie "baśni" jako "poetę cudowną" (wunderbare Dichtung), przemawiającą w sposób szczególny do wyobraźni czytelnika. Taka definicja baśni pozwoliła zebrać Musausowi w swym zbiorze teksty, które według dzisiejszych kryteriów określono by w większości jako podania. Ukazanie się w roku 1812 pierwszego tomu Baśni dziecięcych i domowych braci Jakuba i Wilhelma Grimmów było wydarzeniem epokowym w historii baśni. Baśnie braci Grimmów na długo stały się normą o uniwersalnym znaczeniu, według której oceniano baśniowość tego typu utworów. Podług romantycznej miary Grimmów oceniano również oświeceniowe baśnie Musausa, a ocena ta najczęściej nie wypadała pozytywnie. Artykuł przedstawia recepcję Niemieckich baśni ludowych Musausa u braci Grimmów, Ludwika Tiecka, Achima von Arnima i u nawiązującego bezpośrednio do romantycznych koncepcji Grimmów Ludwika Bechsteina, uwypuklając na ich przykładzie różnicę w ujęciu fenomenu baśniowości w oświeceniu i romantyzmie. (shrink)