Specific Freedoms, Misc

Some European countries legally recognise a “right to roam”—a right to freely traverse across land, even if privately owned. Political philosophers have paid little attention to the right, and have often conceptualised property rights to include strong claim-rights to exclude others. I offer an account of the right to roam, and consider whether it can be philosophically justified on a left-liberal account of property. After finding a defence in terms of the interests served by the right lacking, I suggest that (...) the most promising defence of the right to roam is that it serves as a symbolic reminder of a fundamental type of social equality. (shrink)

Economic liberty is best understood in opposition to economic domination. This article develops a radical republican conception of such domination. In particular, I argue that radical republicanism provides a more satisfactory account of individual economic freedom than the market-friendly liberties of working, transacting, holding, and using championed by Nickel and Tomasi. So too, it avoids the pitfalls of other conceptions of economic liberty which emphasize real freedom, alternatives to immiserating work, or unalienated labor. The resulting theory holds that economic domination (...) occurs when someone’s access to civic capabilities is contingent on the arbitrary economic power of others. Socialist institutions—suitably configured—can deliver on this individual economic freedom, allowing the dominating power of proprietors, shareholders, landlords, and managers to be kept in check, and providing an unconditional minimum that allows individual citizens to be less beholden to others in meeting many of their most fundamental civic needs. Thus, I conclude that socialism can be championed as a politics of individual economic liberty. (shrink)

This article challenges the individualism and neutrality of modern moral conscience. It looks to the history of the concept to excavate an older tradition that takes conscience to be social and morally responsive, while arguing that dominant contemporary justifications of conscience in terms of integrity are inadequate without reintroducing these social and moral traits. This prompts a rethinking of the nature and value of conscience: first, by demonstrating that a morally-responsive conscience is neither a contradiction in terms nor a political (...) absurdity; second, by suggesting how a morally-responsive conscience can be informed by the social world without being a mere proxy for social power or moribund tradition. (shrink)

Political theorists have long criticized policies that deny voting rights to convicted felons. However, some have recently turned to democratic theory to defend this practice, arguing that democratic self-determination justifies, or even requires, disenfranchising felons. I review these new arguments, acknowledge their force against existing criticism, and then offer a new critique of disenfranchisement that engages them on their own terms. Using democratic theory’s “all-subjected principle,” I argue that liberal democracies undermine their own legitimacy when they deny the vote to (...) felons and prisoners. I then show how this argument overcomes obstacles that cause problems for other critiques of disenfranchisement. (shrink)

Celem opracowania jest dookreślenie tego, czym jest prywatność. Interesuje mnie prywatność w aspekcie nor¬matywnym, jako coś, co uważamy za nasze dobro; coś, czego się domagamy, co jest naszym prawem, i to nie tylko w sensie moralnym, ale także chronionym prawem pozytywnym. Prywatność jest czymś relacyjnym, i to przynajmniej w dwojakim znaczeniu. Po pierwsze, konstytuowana jest poprzez relację oddzielenia od czegoś - państwa, zakładu pracy (pracodawcy), rozmaitych instytucji. Po drugie, to, co prywatne z punktu widzenia jednych relacji - np. relacji jednostki (...) do państwa, do sprawowanych urzędów - nie musi być prywatne z punktu widzenia pracy zawodowej. Prywatność nie jest oparta na prostej opozycji pomiędzy tym, co społeczne, grupowe, a tym, co osobiste, indywidualne; podmiotem prywatności może być podmiot zbiorowy i nie wobec każdej grupy społecznej można się sensownie domagać prywatności. Prywatność pozwala w pełni dysponować tym, co „moje”. Sfera prywatna daje szczególne możliwości realizacji moich własnych celów, uzyskuję przestrzeń indywidualizacji, realizacji siebie jako niepowtarzalnej jednostki, której też sam jestem autorem. W sferze prywatnej podmioty stają się też podmiotami tworzącymi przestrzeń normatywną, uznając reguły rozpoznawane jako wyraz tego, co naturalne, zastane, i tworząc lub współtworząc z innymi uczestnikami tej sfery własne reguły, realizując przez to istotny wymiar autonomii osoby. Prywatność daje wreszcie przestrzeń dla rozwoju relacji ściśle osobowych, opartych na wyłączności tego, co między osobami się rozgrywa. Mając na uwadze zbieżność dążenia do ograniczania prywatności z wprowadzaniem elementów totalitarnych, można także zauważyć, że ochrona prywatności nie tylko chroni jednostki, ale i potrzebna jest sferze publicznej jako jeden ze środków przeciwko wadom rozwiązań totalitarnych. (shrink)

What is the appropriate legal response to terrorist threats? This question is discussed by politician Tony McWalter, The Philosophers' Magazine editor Julian Baggini, and philosophers Catherine Audard, Saladin Meckled-Garcia, and Alex Voorhoeve.