Opatrzność Boża a przypadek w świecie Celem artykułu jest obrona dwóch tez: pierwszej, że istnienie zdarzeń przypadkowych jest do pogodzenia z istnieniem Boga oraz tezy drugiej, że przypadek może być częścią Bożej opatrzności. Koniunkcja obu powyższych tez nazwana jest w artykule tezą kompatybilizmu. Argumentacja w obronie kompatybilizmu opiera się na danych współczesnej nauki oraz na idei wszechmocnego Boga Stwórcy. Porządek argumentacji w artykule jest następujący. W części drugiej przedstawiony jest historyczny kontekst oraz podstawy doktrynalne pojęcia opatrzności. W części trzeciej omówiony (...) jest argument za nieistnieniem Boga oparty na założeniu głoszącym istnienie zdarzeń przypadkowych w świecie oraz przedstawiona jest krytyka tego argumentu. W części czwartej prezentowane są możliwe modele działania Boga w świecie, w ramach których przyjmuje się istnienie zdarzeń przypadkowych. W części piątej i ostatniej rozważana jest idea Bożej doskonałości obejmującej takie atrybuty jak wszechmoc, wszechwiedzę, doskonałą dobroć i suwerenną wolę Bożą. (shrink)

The aim of my paper is to clarify the conceptions of epistemic deism and probabilistic theism and to demonstrate that the two doctrines do not finally collapse into one. I would like also to point some reasons for the acceptance of a certain version of probabilistic theism which I will call in the last part of the article “open probabilistic theism”. Open probabilistic theism is not a version of the view called “open theism”. The reasons for the openness of open (...) probabilistic theism are quite different from the reasons supporting open theism. (shrink)

In 2013 I wrote a paper entitled “A Deistic Discussion of Murphy and Tracy’s Accounts of God’s Limited Activity in the Natural World,” in which I criticized the views of Nancey Murphy and Thomas Tracy, labeling their views as something that I called “epistemic deism.” Since the publication of that paper another, similar, view by Bradley Monton was brought to my attention, one called “noninterventionist special divine action theory.” I take this paper as an opportunity to accomplish several goals. First, (...) I take it as an opportunity to clarify and correct some of my previous claims. Secondly, I present and analyze Monton’s view. And, finally, I discuss the similarities that Monton’s view holds with those of Murphy’s and Tracy’s and discuss how they all can be reduced to being part of the same family of ontological views which are, ultimately, implausible. (shrink)

I argue that if one accepts the existence of a multiverse model that posits the existence of all possible realities, and also wants to maintain the existence of a God who exemplifies omnipotence, omnibenevolence and omniscience then the brand of God that he should ascribe to is one of deism rather than the God of classical theism. Given the nature and construct of such a multiverse, as well as some specific interpretations of the divine attributes, this points us to a (...) God who is inactive in the natural world, not one who is. This deistic conception of God not only sits better with the idea of a multiverse and is also compatible with many arguments for theism, but it also responds to certain arguments for atheism better than the classical conception of God. I ultimately argue that deism ought to be given consideration as a plausible alternative conception to the classical conception of God, given the acceptance of a multiverse. (shrink)