Abstract

Niniejszy artykuł poświęcony jest kluczowym osobom w postępowaniu honorowym – sekundantom, którzy zwani byli również zastępcami honorowymi. Poprzez dokonanie analizy porównawczej kodeksów honorowych Włdysława Boziewicza Polskiego kodeksu honorowego (1919)oraz Ogólnych zasad postępowania honorowego (1927) dokonana ostanie rekonstrukcja zawartej w nich normatywności w zakresie roli sekundantów. Pozwoli to prześledzić kierunek zmian w refleksji Boziewicza nad istotą przebiegu postępowania honorowego, która zawarta jest w jego kodyfikacjach. Tym samym ujawni się jeden z punktów jego krytyki społecznej wymierzonej względem praktyki postępowań honorowych. Badanie ujawni jak w refleksji Boziewicza nad postępowaniami honorowymi wzrosła rola autonomicznej refleksjimoralnej zastępców honorowych i wspólnoty etycznej, którą reprezentują, względem woli ich mocodawców.