Beniński filozof Paulin J. Hountondji jest autorem teorii systemu, która aspiruje do przynajmniej częściowego wytłumaczenia przyczyn złej kondycji afrykańskich społeczeństw i państw. Afrykański społeczno-polityczny stan rzeczy charakteryzuje, zdaniem Hountondjiego, przede wszystkim wadliwa organizacja struktur instytucjonalnych państw oraz codziennego życia Afrykanów. Hountondji krytykuje liczne wady afrykańskiej rzeczywistości - w tym inercję instytucji, działania pełne absurdów, marnowanie czasu, energii i zdrowia - i zarazem poszukuje ich ukrytych, „systemowych” podstaw. W rozumieniu Hountondjiego, system to zbiór wzajemnie ze sobą powiązanych elementów organizacji afrykańskich społeczeństw. (...) Istniejący system jest kontrproduktywny dla rozwoju. Myśl Hountondjiego wydaje się być adresowana przede wszystkim do samych Afrykanów, których filozof zapewne chciałby zachęcić do przemyśleń nad tym, dlaczego nie dążą oni wystarczająco skutecznie do zmiany rzeczywistości, w której żyją. Hountondji dostrzega u Afrykanów brak „woli racjonalnej organizacji, woli wykorzystania niewielu dostępnych zasobów w najlepszy możliwy sposób i dla największego możliwego zadowolenia każdego”. Zarazem wskazuje podstawowe i niezbędne, w jego opinii, działania, które mogą prowadzić do zmiany systemu, który kreuje i utrwala afrykański stan rzeczy. (shrink)

Artykuł, opublikowany po raz pierwszy w 1979 r., jest jednym z najczęściej cytowanych tekstów filozoficznych z drugiej połowy XX wieku. Tekst Bernarda Williamsa zainicjował kilka ważnych debat, toczących się do dziś w etyce i filozofii działania. Zaproponowana przez niego interpretacja pojęcia racji działania jest, z jednej strony, niezwykle wpływowa, ale z drugiej bardzo niejednoznaczna i często krytykowana. Williams broni stanowiska, które z czasem zaczęto określać jako internalizm racji: pewne względy są racjami działania dla danego podmiotu tylko wtedy, gdy mają ścisły (...) związek z "subiektywnym układem motywacyjnym" tego podmiotu, czyli z jakimiś aspektami jego psychiki, charakteru, celów, pragnień, planów, relacji z innymi itd. Stwierdzenie, że ktoś ma rację, by coś zrobić (a jeśli uznajemy, że jest to racja przeważająca - to, że powinien to coś zrobić), znaczy więc wedle tego stanowiska tyle, że ten ktoś jest w stanie być motywowany, by to coś zrobić. W przeciwieństwie do tego stanowisko określane obecnie ako eksternalizm racji głosi, że pewne względy mogą być racjami działania dla danego podmiotu także wtedy, gdy odwołują się do niezależnych od jego układu motywacyjnego własności świata. Williams wychodzi od modelu działania nawiązującego do koncepcji Hume'owskiej, następnie przedstawia jego bardziej rozbudowaną wersję, omawia rolę namysłu, naturę potrzeb, a także przedstawia argument za internalizmem racji, określany jako argument z wyjaśniania działania. Głosi on, że nawet gdyby istniały zewnętrzne racje działania, niezwiązane z subiektywnym układem motywacyjnym danego podmiotu, to odwołanie się do nich nie byłoby w stanie wyjaśnić, dlaczego dany podmiot postąpił tak, a nie inaczej, gdyż "nic nie jest w stanie wyjaśnić (zamierzonych) działań podmiotu za wyjątkiem czegoś, co motywuje go działania". (shrink)

STRESZCZENIE Opracowanie zmierza do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czym – z punktu widzenia struktury procesu wykładni i struktury wchodzących w grę wartości konstytucyjnych – różni się ograniczanie wolności i praw w ramach stosowania „zwykłych środków konstytucyjnych”, od ograniczania wolności i praw dopuszczalnego w stanach nadzwyczajnych. Podjęta zostaje problematyka dotyczącą kwestii materialnych, a poza zakresem rozważanych zagadnień pozostają kwestie dotyczące formalnych warunków dopuszczalności ograniczeń, jak publiczne ogłoszenie zagrożenia czy możliwość wprowadzania ograniczeń w aktach podustawowych. Stawiane tezy są polemiczne wobec poglądów, że (...) zawieszenie wolności lub praw jest skrajnym typem ograniczania i następuje wtedy, gdy wolności czy prawa „już nie ma”, lub że zawieszenie zakłada ograniczenie istoty wolności lub prawa. Okazuje się, że można sensownie mówić o zawieszaniu wolności lub praw także wówczas, gdy są one ograniczane w niewielkim tylko stopniu. Ponadto, możliwe jest zawieszanie, które nie prowadzi do ograniczenia istoty wolności lub prawa. Argumentuje się, że istotą zawieszania wolności lub praw w stanach nadzwyczajnych jest zakwestionowanie podstawowego ich przymiotu, jakim jest – uznawana w prawie międzynarodowym – nienaruszalność „całych” poszczególnych praw człowieka, która jest czymś innym od nienaruszalności ich istoty. Przy okazji prowadzona jest refleksja teoretycznoprawna nad zagadnieniem zawieszania wolności lub praw. Zawieszenie okazuje się czymś istotnie różnym od czasowej utraty mocy obowiązującej przepisów dotyczących wolności czy praw. Ich ciągłe obowiązywanie znajduje wyraz, na przykład, w zasadzie proporcjonalności mającej zastosowanie do zawieszanych wolności lub praw. -/- Extraordinary Measures and Restrictions of Constitutional Freedoms and Rights ABSTRACT The study aims to answer the question on the difference between limitation of freedoms and rights in ordinary situations and their suspension (derogation) when extraordinary measures are introduced. This question is considered from the point of view of the structure of the interpretation process and the structure of the constitutional values. Consideration is given to issues relating to material aspects. However, issues relating to formal conditions for the admissibility of restrictions, such as public announcement of a threat or the possibility of introducing restrictions in sub-statutory acts, are not examined. The theses put forward are critical of the view that suspension of freedoms or rights is an extreme type of limitation and a freedom or a right "is no longer there", and of the view that suspension presupposes violation of the essence of freedom or right. It can be argued that it makes sense to talk about the suspension of freedoms or rights also when they are only slightly restricted. Moreover, it is possible to suspend a freedom or a right without violating their essence. It is argued that suspension of freedoms or rights leads to questioning of their basic characteristic that is their inviolability as recognized in international law. However, this inviolability of freedoms or rights is something different from the inviolability of their essence. In terms of the theory of law, the suspension of freedoms or rights turns out to be something significantly different from the temporary loss of the binding force of the respective provisions. Their continued validity is reflected, for example, in the application of the principle of proportionality to the suspended freedoms or rights. (shrink)

Obywatelstwo należy do najistotniejszych kategorii określających pozycję człowieka w państwie. W niektórych okresach dziejów pojęcie obywatelstwa istniało jedynie w sferze idei, w innych idea uległa urzeczywistnieniu, a członkostwo w państwie (lub mieście) oraz status obywatelski znalazły formalny wyraz na niwie prawnoustrojowej. Kształtowanie się obywatelstwa stanowi proces długi i wielofazowy. Obywatelstwo w Europie pozostaje bowiem już od starożytności w stanie permanentnego rozwoju i wciąż wzbogacane jest o nowe treści (lub też czasem zubożane o pewne elementy); tym niemniej jego rdzeń, nakreślony w (...) pierwowzorach antycznych, pozostaje w dużej mierze tożsamy. Sens obywatelstwa, czy też jego ładunek znaczeniowy ulega redefinicji w perspektywie historycznej w zależności od specyficznych warunków natury społeczno-politycznej. Na poszczególnych etapach ewolucji obywatelstwo obejmuje swym zasięgiem węższą lub szerszą część społeczeństw państwowych. (shrink)

Legitymacja należy do kluczowych zagadnień myśli politycznej i jest nierozerwalnie powiązana między innymi z takimi terminami jak państwo, władza, obywatele, poddani, prawa i obowiązki. Pojęcie legitymacji jest niezwykle ważne i być może właśnie z tego powodu jego istota stanowi temat wielu dyskusji. W tym artykule nie będziemy jednak analizować sporów definicyjnych. Ograniczymy się do podejścia, jakie proponuje Roger Scruton, unikając przedstawienia ścisłej definicji. Termin ‘legitymacja’ określa, jego zdaniem, to samo, co pojęcia ‘prawomocność władzy’ bądź ‘prawowite panowanie’. Gdy rządzący dzierżą władzę (...) nie posiadając do tego uprawnienia, wówczas mówimy, że władza jest przez nich wykonywana bez legitymacji. Legitymacja dotyczy relacji między obywatelami (poddanymi) a władzą państwową lub – jak ma to miejsce na przykład w Afryce Subsaharyjskiej – lokalnym władztwem tradycyjnym. Pojęcie legitymacji odnosi się przede wszystkim do tak podstawowych zagadnień jak podporządkowanie się obywateli (poddanych) decyzji władz oraz prawo władzy państwowej (lub tradycyjnej) do ograniczania wolności obywateli (poddanych). Legitymacja była istotnym problemem politycznym na przestrzeni ludzkich dziejów i we wszystkich obszarach świata. Również i dziś stanowi aktualną kwestię. Władza we współczesnych państwach demokratycznych czerpie legitymację z woli elektoratu wyrażonej w wyborach. Nawet w takim wydawałoby się idealnym stanie rzeczy legitymacja niejednokrotnie stanowi przedmiot dyskusji. Seymour Martin Lipset pisze w tym kontekście o ‘szacunkowości’, czy też względności legitymacji i uważa, że ludzie w państwie uznają istniejący w nim system polityczny jako posiadający legitymację lub nie w zależności od tego, czy wartości systemu odpowiadają wartościom przez nich wyznawanym. I tak na przykład, gdy prezydentem demokratycznego państwa zostanie popierany przez nas kandydat, automatycznie uznajemy jego władzę za legitymowaną. Jeśli jednak wybory prezydenckie wygra osoba, której nie darzymy poparciem czy zaufaniem, wówczas zdarza się nam podważać jej legitymację, zwłaszcza gdy została wybrana na urząd w sytuacji niskiej frekwencji wyborczej. W państwach pokolonialnej Afryki problem legitymacji jest daleko bardziej skomplikowany niż w świecie zachodnim. Podczas gdy Max Weber wyróżnił trzy czyste typy prawomocnego panowania (legalne, tradycyjne i charyzmatyczne) w państwie, David Beetham uznał, że typologia ta jest nieadekwatna ze względu na różnorodność rodzajów władzy, które istniały w XX wieku. Pogląd Beethama odpowiada po części sytuacji w Afryce, gdzie w przypadku wielu pokolonialnych państw przetrwały różne lokalne systemy władzy przedkolonialnej (królestwa, sułtanaty, wodzostwa) o legitymacji tradycyjnej, przy jednoczesnym istnieniu na poziomie ogólnopaństwowym panowania legalnego lub quasi-legalnego, mniej lub bardziej zgodnego z państwowym porządkiem prawnym. (shrink)

STANISŁAW BRZOZOWSKI – TO THINK RADICALLY Stanisław Brzozowski is one of the most radical philosophers. Radicalism of his thought involves not only the idea of fundamental social change, but also the reinterpretation of some philosophical concepts. Two main concepts are nature and history. They are reinterpreted in order to show their human origins. According to Brzozowski nature and history are human constructions, namely they are set by human praxis. Brzozowski’s understanding changed over the time. In my article I focus on (...) two phases of Brzozowski’s thought. The first is Kantian and Fichtean. At that point Brzozowski interprets human praxis as moral act. The second one is Marxian. At that point human praxis is understood as labour. (shrink)

Afryka postkolonialna była, jest i będzie targana konfliktami o naturze separatystycznej. Najsłynniejsze już próby secesji w Afryce to przypadki Katangi (w latach 1960–1963) oraz Biafry (w latach 1967–1970). Wojna w Erytrei (w latach 1961–1991) to jedyny jak dotąd afrykański konflikt separatystyczny, który skończył się ustanowieniem nowego państwa (1993 rok). Charakter separatystyczny mają również dwa krwawe konflikty w Sudanie Południowym (w latach 1961–1972 i 1983–2005). Od 1975 roku aż do dzisiaj Etiopia zmaga się ze zbrojnym separatyzmem w Ogadenie. Irredentystyczna idea budowy (...) Wielkiej Somalii, tj. zjednoczenia w jednym państwie wszystkich Somalów, leżała u podłoża wojny, jaką w Ogadenie stoczyły ze sobą Etiopia i Somalia w latach 1977–1978. W 1981 roku wybuchł konflikt w północnej Somalii, która w 1991 roku ogłosiła niepodległość jako Somaliland. Choć krajowi temu brakuje uznania międzynarodowego, Somaliland posiada wszelkie inne atrybuty państwa, w przeciwieństwie do pozostającej od lat w stanie upadku Republiki Somalii. To tylko niektóre z, często już historycznych, przykładów zbrojnego separatyzmu na kontynencie afrykańskim – te najbardziej krwawe czy długotrwałe. Zbrojny separatyzm obecny jest jednak współcześnie w wielu innych miejscach Afryki. Prawie każde położone na południe od Sahary państwo tego kontynentu posiada potencjalne warunki do rozwoju separatyzmu. Przebieg niemal wszystkich granic w Afryce został arbitralnie ustanowiony przez mocarstwa kolonialne jeszcze w XIX wieku. Większość granic dzieli jakiś lud na nominalnych obywateli różnych organizmów państwowych. Z drugiej strony w granicach jednego państwa zamieszkuje niejednokrotnie wiele ludów o odmiennym pochodzeniu etnicznym oraz różnej kulturze i wierzeniach. Wieloetniczność i różnorodność kulturowa nie są same w sobie przyczynami dążeń separatystycznych, choć zwykle stanowią dla nich bardzo ważne podłoże. (shrink)

Niniejszy artykuł traktuje o możliwościach i powinnościach procesu nauczania fonetyki na polskich uczelniach wśród studentów germanistyki. Zważywszy na bardzo dobrą podstawę poprawnej wymowy, jaką jest korzystna baza artykulacyjna Polaków, jak też rónorodność metod, które powinny być stosowane podczas uczenia fonetyki, nie ulega wątpliwości, że studenci są w stanie sprostać bardzo wysokim wymaganiom stawianym przez wykładowców. Zawarta w artykule baza pojęciowa jest jedną z metod, które winno się wykorzystywać, aby osiągnąć rzeczony cel. A zatem obok nader świadomej artykulacji niemieckich głosek na (...) zajęciach fonetyki na kierunku germanistyki jest również miejsce dla dwóch kolejnych zdecydowanie bardziej praktycznych metod. Chodzi tu oczywiście o metodę werbo-tonalną oraz metodę zmierzającą do automatyzacji jedynie okazyjnie poprawnie artykułowanych głosek. (shrink)

Istnieje spór w obrębie filozofii sięgający już starożytności i polemiki Platona z Sofistami, dotyczący ugruntowania metafizyki jako dziedziny autonomicznej, która byłaby zdolna do badania swoistych elementów rzeczywistości, przysługujących tylko i wyłącznie metafizyce. We wstępnych rozważaniach przedstawiamy sposób, w jaki ten spór można rozumieć oraz jak można go rozwiązać. Tezą metafilozoficzną naszych analiz będzie stwierdzenie, że w celu ugruntowania metafizyki musimy wskazać na swoiste doświadczenie, które mogłoby zapewnić bezpośredni dostęp poznawczy do abstrakcyjnego przedmiotu metafizyki. W niniejszych badaniach, rolę tego doświadczenia będzie (...) pełnić intuicja, którą utożsamiamy z poznaniem apriorycznym – ujmowanym jednak nie jako poznanie pojęciowe bądź dedukcyjne – lecz jako poznanie naoczne, które (używając języka fenomenologii) źródłowo (materialnie) prezentuje nam swoistą sferę przedmiotową. By lepiej zrozumieć zjawisko intuitywnego poznania do którego bardzo często filozofowie implicite się odnosili (rzadziej zaś wprost) zrekonstruujemy stanowisko E. Chudnoffa. W trakcie rekonstrukcji skupimy się na najistotniejszych cechach poznania intuitywnego, które będą kluczem zarówno do zrozumienia wielości tradycyjnych już odniesień i niejawnych odwoływań do intuicji, jak i sposobem poprzez który możliwe stanie się ustalenie warunków możliwości ugruntowania metafizyki jako dziedziny autonomicznego badania rzeczywistości. (shrink)

Tematem artykułu są nowe założenia w nauczaniu wiedzy okrajach niemieckiego obszaru językowego, zawarte w najnowszym curriculum dotyczącym tego przedmiotu. Cele, treści, metody, mierzenie postępu w nauce opierają się na czterech podstawowych zasadach: - integralności, która oznacza łączenie przekazywanych informacji z kompetencją językową i metodyczno-dydaktyczną; - łączenia i wzajemnego powiązania wiedzy z różnych dziedzin, np. realioznawstwo, kulturoznawstwo, historia itp.; - interkulturowości, tzn. rozwijania kompetencji, umiejętności, strategii w kontakcie z innymi kulturami; - ukierunkowania na działania, tzn. przekazywanie wiedzy nie w formie prezentacji (...) faktów, lecz na drodze indukcyjnej, także w formie projektów, wyjazdów studyjnych, kontaktów w kraju i za granicą. Nadrzędnym celem jest wykształcenie człowieka, który będzie dysponował nie tylko wiedzą z zakresu przedmiotu, ale także kompetencją fachowo-dydaktyczną, interkulturową i będzie w stanie samodzielnie interpretować zjawiska społeczne, polityczne i kulturowe w krajach niemieckiego obszaru językowego, a także we własnym zakresie uzupełniać swoją wiedzę. Ponieważ zjawiska te są w ciągłym rozwoju, nie należy zakładać, iż ogarnięty zostanie ich całokształt. Należy dążyć do naświetlenia różnorakich aspektów rzeczywistości społecznej z takich zakresów, jak np. jednostka i społeczeństwo, państwo i społeczeństwo, gospodarka, życie kulturalne itp. Przy ich omawianiu punktem wyjścia są doświadczenia i zainteresowania uczących się. Znajdują oni wspólnie takie tematy, które dają się rozbudowywać w różnych kierunkach w zależności od potrzeb i zainteresowań. Efektem takiego postępowania jest stworzenie nie listy obowiązujących tematów, lecz pewnej sieci wzajemnie z siebie wynikających problemów, którą ciągle można rozszerzać. Wdrożenie takiej drogi musi iść w parze z zastosowaniem różnorakich technik i metod. Powyższe curriculum uwzględnia także powstałą w ostatnich latach koncepcję nauczania wiedzy okrajach niemieckiego obszaru językowego nie w sposób sumaryczny, czyli omawiając kolejno te kraje i występujące w nich zjawiska, lecz w sposób zintegrowany i ukierunkowany na problem, tzn. odnosząc omawiane zjawiska do wszystkich krajów jednocześnie. (shrink)

Krzysztof Trzciński, Źródła legitymacji tradycyjnego władztwa we współczesnej Afryce jako przyczynek do lepszego zrozumienia jego roli i fenomenu trwania, "Afryka" 2009, t. 29-30, s. 47-70. Legitymacja należy do kluczowych zagadnień myśli politycznej i jest nierozerwalnie powiązana między innymi z takimi terminami jak państwo, władza, obywatele, poddani, prawa i obowiązki. Pojęcie legitymacji jest niezwykle ważne i być może właśnie z tego powodu jego istota stanowi temat wielu dyskusji. W tym artykule nie będziemy jednak analizować sporów definicyjnych. Ograniczymy się do podejścia, jakie (...) proponuje Roger Scruton, unikając przedstawienia ścisłej definicji. Termin ‘legitymacja’ określa, jego zdaniem, to samo, co pojęcia ‘prawomocność władzy’ bądź ‘prawowite panowanie’. Gdy rządzący dzierżą władzę nie posiadając do tego uprawnienia, wówczas mówimy, że władza jest przez nich wykonywana bez legitymacji. Legitymacja dotyczy relacji między obywatelami (poddanymi) a władzą państwową lub – jak ma to miejsce na przykład w Afryce Subsaharyjskiej – lokalnym władztwem tradycyjnym. Pojęcie legitymacji odnosi się przede wszystkim do tak podstawowych zagadnień jak podporządkowanie się obywateli (poddanych) decyzji władz oraz prawo władzy państwowej (lub tradycyjnej) do ograniczania wolności obywateli (poddanych). Legitymacja była istotnym problemem politycznym na przestrzeni ludzkich dziejów i we wszystkich obszarach świata. Również i dziś stanowi aktualną kwestię. Władza we współczesnych państwach demokratycznych czerpie legitymację z woli elektoratu wyrażonej w wyborach. Nawet w takim wydawałoby się idealnym stanie rzeczy legitymacja niejednokrotnie stanowi przedmiot dyskusji. Seymour Martin Lipset pisze w tym kontekście o ‘szacunkowości’, czy też względności legitymacji i uważa, że ludzie w państwie uznają istniejący w nim system polityczny jako posiadający legitymację lub nie w zależności od tego, czy wartości systemu odpowiadają wartościom przez nich wyznawanym. I tak na przykład, gdy prezydentem demokratycznego państwa zostanie popierany przez nas kandydat, automatycznie uznajemy jego władzę za legitymowaną. Jeśli jednak wybory prezydenckie wygra osoba, której nie darzymy poparciem czy zaufaniem, wówczas zdarza się nam podważać jej legitymację, zwłaszcza gdy została wybrana na urząd w sytuacji niskiej frekwencji wyborczej. W państwach pokolonialnej Afryki problem legitymacji jest daleko bardziej skomplikowany niż w świecie zachodnim. Podczas gdy Max Weber wyróżnił trzy czyste typy prawomocnego panowania (legalne, tradycyjne i charyzmatyczne) w państwie, David Beetham uznał, że typologia ta jest nieadekwatna ze względu na różnorodność rodzajów władzy, które istniały w XX wieku. Pogląd Beethama odpowiada po części sytuacji w Afryce, gdzie w przypadku wielu pokolonialnych państw przetrwały różne lokalne systemy władzy przedkolonialnej (królestwa, sułtanaty, wodzostwa) o legitymacji tradycyjnej, przy jednoczesnym istnieniu na poziomie ogólnopaństwowym panowania legalnego lub quasi-legalnego, mniej lub bardziej zgodnego z państwowym porządkiem prawnym. (shrink)

Książka ta jest zbiorem dwudziestu studiów przygotowanych przez badaczy polskich, którzy reprezentują różne dziedziny nauki: ekonomię, geografię, historię, politologię i stosunki międzynarodowe, prawo, socjologię. Badacze ci podjęli się analizy i opisu problemów, zjawisk oraz procesów, które nie zawsze są sobie bliskie. Autorów studiów łączy jednak wspólne zainteresowanie tym, czym jest i jak w dzisiejszym świecie funkcjonuje maszyna zwana państwem. Odmienność płaszczyzn i podejść badawczych jest o tyle cenna, iż pozwala na postrzeganie współczesnych problemów państwa z różnych perspektyw. Do kluczowych zagadnień (...) poruszanych w tym zbiorze należą: idea państwa; fenomen państwa narodowego; istota władzy i jej prawomocność; państwo we współczesnej myśli politycznej; wpływ charakteru władzy państwowej na rozwój społeczny; wolność jednostki w państwie; suwerenność państwa; wielopłaszczyznowa transformacja państwa; różne aspekty funkcjonowania instytucji państwa; fenomen państwa w stanie upadku. Autorzy studiów korzystają z dorobku filozofów różnych epok, teoretyków państwa, badaczy dziejów najnowszych, uznanych autorytetów naukowych. Część tekstów powstała w oparciu o analizę dokumentów krajowych porządków prawnych oraz prawa międzynarodowego. W zbiorze tym poruszane są problemy Europy, obu Ameryk, Afryki, różnych regionów Azji i Pacyfiku. Takie podejście pozwala zapomnieć o istniejących odmiennościach kulturowych i dostrzec podobieństwa między społeczeństwami i państwami często – wydawałoby się – bardzo od siebie odległymi. Pomocna jest w tym również bogata literatura, do której kierują swych Czytelników autorzy. Zbiór ten nie pretenduje do roli całościowego opracowania traktującego o głównych problemach współczesnego państwa. Często autorzy nie odpowiadają nawet do końca na zadawane przez siebie pytania, a raczej inspirują Czytelników do szukania odpowiedzi. Odważne wnioski prezentowane w niektórych tekstach zachęcają nie tylko do rewidowania czy przewartościowywania wielu utartych poglądów, ale także obalają utrwalone niekiedy mity oraz zmuszają do dalszych intelektualnych poszukiwań. (shrink)

In this paper, we focus on one controversial element of the method of reflective equilibrium, namely Rawls’s idea that the commitments that enter the justificatory procedure should be pre-selected or filtered: According to him, only considered judgements should be taken into account in moral philosophy. There are two camps of critics of this filtering process: 1) Critics of reflective equilibrium: They reject the Rawlsian filtering process as too weak and seek a more reliable one, which would actually constitute a distinct (...) epistemic method. 2) Proponents of reflective equilibrium: They reject the Rawlsian filtering process as too exclusionary. We defend RE against its critics, arguing that the method can secure reasonable commitments without depending on a strong external filtering process. However, we side with the critical proponents of reflective equilibrium and argue that without the Rawlsian weak filtering process, RE is more plausible both as a general method as well as in the context of moral philosophy. (shrink)

The Swiss psychologist Jean Piaget contends that children below the age of 12 see no necessity for the logical law of non-contradiction. I argue this view is problematic. First of all, Piaget's dialogues with children which are considered supportive of this position are not clearly so. Secondly, Piaget underestimates the necessary nature of following the logical law of non-contradiction in everyday discourse. The mere possibility of saying something significant and informative at all presupposes that the law of non-contradiction is enforced.

Hegel, Husserl and the Phenomenology of Historical Worlds by Tanja Staehler is an effort of integration between the phenomenological thinking of two of the most influential philosophers in the contemporary tradition: G.W.F. Hegel and Edmund Husserl. The author main intention is the radicalisation of Hegel's phenomenology by the overcoming of a prescribed teleology with a more open and horizonally constituted historical development.

The thrust of this paper is to access the efficacy of establishing African Global Media channel to strike a balance in communication between Africa and the rest of the world. This paper is a reaction to the imbalance in communication flow as engineered by the global media. Global media has contributed greatly to cultural domination in Africa by Europe and the Western World. These channels of communication such as, Cable News Network (CNN), British Broadcasting Corporation (BBC), Deutse Welle Television (DWTV) (...) including a host of other transnational print media, transmit programmes with cultural values from Europe and America to Africa. Consequently local African media and their attempts to preserve African Culture are frustrated. This paper therefore recommends African governments' committed investment in local industrialization, restructuring information and communication industries to serve African development purposes and the establishment of a unified African Global Media Channels. (shrink)

This collection of writings on aesthetics includes selections from Theodor Adorno, Walter Benjamin, Mikhail Bakhtin, Sigmund Freud, Martin Heidegger, Amy Mullin, Friedrich Nietzsche, and Frederich Wilhelm Joseph von Schelling. This collection may still be available as a print-on-demand title at the Ryerson University bookstore.

This collection for a course in Social Thought and the Critique of Power includes selections from Sandra Bartkey, Wendy Brown, Judith Butler, Luc Boltanski, Eve Chiapello, Juergin Habermas, Margaret Kohn, Saskia Sassen, Margit Mayer, David Ciavatta, Michael Hardt, Antonio Negri, and Jeremy Waldron. Selections include material on the city, neoliberalism, computer-mediated life, precarity, cosmopolitanism, and gender. This packet may still be available as a print-on-demand title at the Ryerson University Bookstore.

This out-of-print collection in the area of European twentieth-century political philosophy includes selections from Adorno, Benjamin, Benhabib, Marcuse, Ciavatta, Comay, Honneth, and Fraser.

This collection in the area of continental philosophy of language, aesthetics, and semiotics includes articles and book selections from Derrida, Ricouer, McCumber, Oliver, Sheshradi-Krooks, Lacan, and Kristeva. This collection is available in the University of Guelph bookstore.

This out-of-print collection on animal rights, applied ethics, and continental philosophy includes readings by Martin Heidegger, Karin De Boer, Martha Nussbaum, David De Grazia, Giorgio Agamben, Peter Singer, Tom Regan, David Morris, Michael Thompson, Stephen Jay Gould, Sue Donaldson, Carolyn Merchant, and Jacques Derrida.

This out-of-print, two-volume, photocopy packet, in the area of "Surrealism and the Politics of the Particular" includes readings on language, meaning, and surrealism from Adorno, Benjamin, McCumber, Breton, Heidegger, Freud, Kristeva, Ricouer, and Bataille.

This out-of-print collection in the area of the history, politics, ethics, and theory of privacy includes selections from Peter Gay, Alan Westin, Walter Benjamin, Catharine MacKinnon, Seyla Benhabib, Anita Allen, Ann Jennings, Charles Taylor, Richard Sennett, Mark Wicclair, Martha Nussbaum, and Robert Nozick.

This study is done in order to find the factor of depression among the college student in Malaysia. Depression among the college student are increasing as it come from many factor. This study used behavioural theory as the foundations theories for the model development. The study involved 406 respondents, selected through google form responses involving all the university students around Malaysia. A structured questionnaire was used for data collection. All variables were measured through scales previously used by other researchers. In (...) behavioural theory, state that depression people precisely those who do not know how to cope with the fact that they are no longer receiving positive reinforcement like they before. Results shows the data analysis described that respondents having a financial problem where did not what how to differentiate between wants and need with the overall mean (M=2.51) and students always spend their money on uncertain things. (shrink)

In the developed countries, the importance and development of sharing economy as a new economic model have been increasingly discussed in recent decades. In Serbia, sharing economy has not yet been sufficiently explored in official reports and academic literature. On the other hand, in practice, there are several collaborative platforms used by consumers. Therefore, the purpose of this study is to point out the specifics of the sharing economy in Serbia. At the outset, after a brief introduction, the concept of (...) a sharing economy is defined. Consumers’ attitudes about knowledge of the sharing economy, the expectations, and motives that drive them to market engagement are examined and presented. Examples of good practices in the field of sharing economy in Serbia are given. The factors that stimulate or restrict the development of the sharing economy are highlighted, and the legislative framework that directly and indirectly regulates this area is presented. The conclusion about the level of the development of sharing economy in Serbia is derived, and recommendation for future research is given. (shrink)

The article investigates the intuition that both scientific realism and scientific antirealism are turning into degenerating research programs. The evolution of realism in reaction to pessimistic (meta)induction has certainly led to its increased sophistication as it has given rise to various versions of selective realism. However, many current discussions seem either too focused on semantic niceties or are turning into endless quarrels over case-study refutations of particular forms of realism. The point of finding a better understanding of the relations of (...) scientific knowledge to the world seems to get lost in the process. Magnus, Callender, and Saatsi are among those who see the problem. Although drawing on different observations, they agree that the source of the problem is the wholesale approach according to which it is possible to resolve the realism debate in one move, by finding a single universal method of interpreting any scientific theory. Instead, they call for a more modest approach, based on case-by-case analyses. Particularly promising is Saatsi's idea of exemplar realism, according to which realism should be an attitude motivating detailed case studies rather than a specific account of science in general. (shrink)

This review confirms Herman’s work as a praiseworthy contribution to East-West and comparative philosophical literature. Due credit is given to Herman for providing English readers with access to Buber’s commentary on, a personal translation of, the Chuang-Tzu; Herman’s insight into the later influence of I and Thou on Buber’s understanding of Chuang-Tzu and Taoism is also appropriately commended. In latter half of this review, constructive criticisms of Herman’s work are put forward, such as formatting inconsistencies, a tendency toward verbosity and (...) jargon, and a neglect of seemingly important hermeneutical issues. Such issues, seemingly substantive but neglected by Herman, are the influence of Buber’s prior familiarity with Hasidic teachings on his encounter with Chuang-Tzu, as well as the prevalence of Hasidic and Taoist thought in Buber’s conception of good and evil. (shrink)

I defend the following version of the ought-implies-can principle: (OIC) by virtue of conceptual necessity, an agent at a given time has an (objective, pro tanto) obligation to do only what the agent at that time has the ability and opportunity to do. In short, obligations correspond to ability plus opportunity. My argument has three premises: (1) obligations correspond to reasons for action; (2) reasons for action correspond to potential actions; (3) potential actions correspond to ability plus opportunity. In the (...) bulk of the paper I address six objections to OIC: three objections based on putative counterexamples, and three objections based on arguments to the effect that OIC conflicts with the is/ought thesis, the possibility of hard determinism, and the denial of the Principle of Alternate Possibilities. (shrink)

While C. I. Lewis was traditionally interpreted as an epistemological foundationalist throughout his major works, virtually every recent treatment of Lewis's epistemology dissents. But the traditional interpretation is correct: Lewis believed that apprehensions of "the given" are certain independently of support from, and constitute the ultimate warrant for, objective empirical beliefs. This interpretation proves surprisingly capable of accommodating apparently contrary textual evidence. The non-foundationalist reading, by contrast, simply cannot explain Lewis's explicit opposition to coherentism and his insistence that only apprehensions (...) of the given enable us to answer the regress problem -- and so vindicate the possibility of empirical justification. (shrink)

I defend the normativity of meaning against recent objections by arguing for a new interpretation of the ‘ought’ relevant to meaning. Both critics and defenders of the normativity thesis have understood statements about how an expression ought to be used as either prescriptive or semantic. I propose an alternative view of the ‘ought’ as conveying the primitively normative attitudes speakers must adopt towards their uses if they are to use the expression with understanding.

I want to see the concert, but I don’t want to take the long drive. Both of these desire ascriptions are true, even though I believe I’ll see the concert if and only if I take the drive.Yet they, and strongly conflicting desire ascriptions more generally, are predicted incompatible by the standard semantics, given two standard constraints. There are two proposed solutions. I argue that both face problems because they misunderstand how what we believe influences what we desire. I then (...) sketch my own solution: a coarse-worlds semantics that captures the extent to which belief influences desire. My semantics models what I call some-things-considered desire. Considering what the concert would be like, but ignoring the drive, I want to see the concert; considering what the drive would be like, but ignoring the concert, I don’t want to take the drive. (shrink)

ABSTRACT Offsetting is a very ineffective way to do good. Offsetting your lifetime emissions may increase aggregated life expectancy by at most seven years, while giving the amount it costs to offset your lifetime emissions to a malaria charity saves in expectation the life of at least one child. Is there any moral reason to offset rather than giving to some charity that does good so much more effectively? There might be such a reason if your offsetting compensated or somehow (...) benefitted the victims of your emission, since that could mean that you would satisfy the duty not to harm others by emitting and offsetting. But that is typically not true. If your emission harms some person and your offsetting benefits some person, then these are most likely different people. Hence, I conclude, we have a stronger reason to give to effective charities than we have to offset our emissions. (shrink)

Animal welfare is a concept that plays a role within both our moral deliberations and the relevant areas of science. The study of animal welfare has impacts on decisions made by legislators, producers and consumers with regards to housing and treatment of animals. Our ethical deliberations in these domains need to consider our impact on animals, and the study of animal welfare provides the information that allows us to make informed decisions. This thesis focusses on taking a philosophical perspective to (...) answer the question of how we can measure the welfare of animals. Animal welfare science is an applied area of biology, aimed at measuring animal welfare. Although philosophy of animal ethics is common, philosophy focussing on animal welfare science is rare. Despite this lack, there are definitely many ways in which philosophical methods can be used to analyse the methodologies and concepts used in this science. One of the aims of the work in this thesis is to remedy this lack of attention in animal welfare. Animal welfare science is a strong emerging discipline, but there is the need for conceptual and methodological clarity and sophistication in this science if it is to play the relevant informative role for our practical and ethical decision-making. There is thus is a strong role here for philosophical analysis for this purpose. The central aim of this thesis is to provide an account of how we can measure subjective animal welfare, addressing some of the potential problems that may arise in this particular scientific endeavour. The two questions I will be answering are: what is animal welfare, and how do we measure it? Part One of the thesis looks at the subjective concept of animal welfare and its applications. In it, I argue for a subjective welfare view - that animal welfare should be understood as the subjective experience of individuals over their lifetimes - and look at how the subjective welfare concept informs our ethical decision-making in two different cases in applied animal ethics. Part Two of the thesis looks more closely at the scientific role of welfare. Understanding welfare subjectively creates unique measurement problems, due to the necessarily private nature of mental states and here I address a few of these problems, including whether subjective experience is measurable, how we might validate indicators of hidden target variables such as welfare, how we can make welfare comparisons between individual animals and how we might compare or integrate the different types of experience that make up welfare. I end with a discussion of the implications of all these problems and solutions for the practice of welfare science, and indicate useful future directions for research. (shrink)

There seems to be widespread agreement that to be responsible for something is to be deserving of certain consequences on account of that thing. Call this the “merited-consequences” conception of responsibility. I think there is something off, or askew, in this conception, though I find it hard to articulate just what it is. The phenomena the merited-consequences conception is trying to capture could be better captured, I think, by noting the characteristic way in which certain minds can rightly matter to (...) other such minds—the way in which certain minds can carry a certain kind of importance, made manifest in certain sorts of responses. Mattering, not meriting, seems to me central. However, since I cannot yet better articulate an alternative, I continue in the merit-consequences framework. I focus on a particular class of consequences: those that are non-voluntary, in a sense explained. The non-voluntariness of these reactions has two important upshots. First, questions about their justification will be complex. Second, they are not well thought of as consequences voluntarily imposed upon the wrongdoer by the responder. By focusing on merited consequences and overlooking non-voluntariness, we risk misunderstanding the significance of moral criticism and of certain reactions to moral failure. (shrink)

In this paper, I argue against the popular philosophical thesis---aka the ‘own action condition’---that an agent can only intend one’s own actions. I argue that the own action condition does not hold for any executive attitude, intentions included. The proper object of intentions is propositional rather than agential (‘I intend that so-and-so be the case’ rather than ‘I intend to do such-and-such’). I show that, although there are some essential de se components in intending, they do not restrict the content (...) of intentions to one’s own actions. I then discuss the special way in which one’s own actions can figure in the content of one’s intentions, which shows that the distinction between intending and acting is less stark than it appears at first. This is a conclusion that many defenders of the own action condition might find appealing but which, I argue, is better supported by rejecting the own action condition. (shrink)

This paper argues for what I call modest ethical veganism: the view that it is typically wrong to use or eat products made from or by animals such as cows, pigs, or chickens. The argument has three central parts. First, I argue that a central explanation for the wrongness of causing suffering rests upon what it is like to experience such suffering, and that we have good reasons to think that animals suffer in ways that are relevantly analogous to humans. (...) Second, I argue that animals can have better and worse lives, and that a central explanation for the wrongness of killing is that it deprives the victim of the valuable life that they would otherwise have had. Third, I argue that it is wrong to cooperate with massive wrongdoing. By consuming animal products, we typically support institutions that engage in massive and systematic wrongful treatment of animals. We thus ought to become vegan. (shrink)

In this volume Axel Honneth deepens and develops his highly influential theory of recognition, showing how it enables us both to rethink the concept of justice and to offer a compelling account of the relationship between social reproduction and individual identity formation. Drawing on his reassessment of Hegel’s practical philosophy, Honneth argues that our conception of social justice should be redirected from a preoccupation with the principles of distributing goods to a focus on the measures for creating symmetrical relations of (...) recognition. This theoretical reorientation has far-reaching implications for the theory of justice, as it obliges this theory to engage directly with problems concerning the organization of work and with the ideologies that stabilize relations of domination. In the final part of this volume Honneth shows how the theory of recognition provides a fruitful and illuminating way of exploring the relation between social reproduction and identity formation. Rather than seeing groups as regressive social forms that threaten the autonomy of the individual, Honneth argues that the ‘I’ is dependent on forms of social recognition embodied in groups, since neither self-respect nor self-esteem can be maintained without the supportive experience of practising shared values in the group. This important new book by one of the leading social philosophers of our time will be of great interest to students and scholars in philosophy, sociology, politics and the humanities and social sciences generally. (shrink)

How do we know that what has happened to us is a microaggression? I claim in this chapter that our understanding about how we perceive microaggression is grounded in the cultivation and critical reflection about experiences of people who occupy marginalized social locations. My aim is to explore the nature of epistemic harms of microaggression in order to highlight how they diminish the microaggressed’s ability to generate and participate in making knowledge claims. I differentiate between the primary (direct) harm of (...) microaggressive acts, and the secondary epistemic harms that occur in the aftermath of the microaggression, particularly when the microaggressed attempts to convey their experience to others. I conclude with an analysis of the two secondary harms in hopes that it helps us explore a possible avenue of resistance to the epistemic harms of microaggression. (shrink)

I propose a narrative fabrication thesis of dream reports, according to which dream reports are often not accurate representations of experiences that occur during sleep. I begin with an overview of anti-experience theses of Norman Malcolm and Daniel Dennett who reject the received view of dreams, that dreams are experiences we have during sleep which are reported upon waking. Although rejection of the first claim of the received view, that dreams are experiences that occur during sleep, is implausible, I evaluate (...) in more detail the second assumption of the received view, that dream reports are generally accurate. I then propose a “narrative fabrication” view of dreams as an alternative to the received view. Dream reports are often confabulated or fabricated because of poor memory, bizarre dream content, and cognitive deficits. It is well documented that narratives can be altered between initial rapid eye movement sleep awakenings and subsequent reports. I argue that we have reason to suspect that initial reports are prone to inaccuracy. Experiments demonstrate that subjects rationalize strange elements in narratives, leaving out supernatural or bizarre components when reporting waking memories of stories. Inaccuracies in dream reports are exacerbated by rapid memory loss and bizarre dream content. Waking memory is a process of reconstruction and blending of elements, but unlike waking memory, we cannot reality-test for dream memories. Dream experiences involve imaginative elements, and dream content cannot be verified with external evidence. Some dreams may involve wake-like higher cognitive functions, such as lucid dreams. Such dreams are more likely to elicit accurate reports than cognitively deficient dreams. However, dream reports are generally less accurate than waking reports. I then propose methods which could verify the narrative fabrication view, and argue that although the theory cannot be tested with current methods, new techniques and technologies may be able to do so in the future. -/- . (shrink)

I argue for the view that envy and jealousy are distinct emotions, whose crucial difference is that envy involves a perception of lack while jealousy involves a perception of loss. I start by noting the common practice of using ‘envy’ and ‘jealousy’ almost interchangeably, and I contrast it with the empirical evidence that shows that envy and jealousy are distinct, albeit similar and often co-occurring, emotions. I then argue in favor of a specific way of understanding their distinction: the view (...) that envy is a response to a perceived lack of a valuable object, while jealousy is a response to a perceived loss of a valuable object. I compare such a view with the most compelling alternative theories, and show that it accounts better for paradigmatic cases. I conclude by showing how the lack vs. loss model can handle complications: ambiguous cases, that is, when it is epistemically unclear whether one experiences lack or loss; hybrid cases, that is, when one seems to experience both lack and loss; and borderline cases, that is, when it is metaphysically unclear whether one experiences lack or loss. (shrink)

Here I explore a new line of evidence for belief–credence dualism, the thesis that beliefs and credences are distinct and equally fundamental types of mental states. Despite considerable recent disagreement over this thesis, little attention has been paid in philosophy to differences in how our mindreading systems represent the beliefs and credences of others. Fascinatingly, the systems we rely on to accurately and efficiently track others’ mental states appear to function like belief–credence dualists: Credence is tracked like an emotional state, (...) composed of both representational and affective content, whereas belief is tracked like a bare representational state with no affective component. I argue on a preliminary basis that, in this particular case, the mechanics of mentalizing likely pick out a genuine affective dimension to credence that is absent for belief, further strengthening the converging case for belief–credence dualism. (shrink)

What’s important about ‘coming out’? Why do we wear business suits or Star Trek pins? Part of the answer, we think, has to do with what we call agential identity. Social metaphysics has given us tools for understanding what it is to be socially positioned as a member of a particular group and what it means to self-identify with a group. But there is little exploration of the general relationship between self-identity and social position. We take up this exploration, developing (...) an account of agential identity—the self-identities we make available to others. Agential identities are the bridge between what we take ourselves to be and what others take us to be. Understanding agential identity not only fills an important gap in the literature, but also helps us explain politically important phenomena concerning discrimination, malicious identities, passing, and code-switching. These phenomena, we argue, cannot be understood solely in terms of self-identity or social position. (shrink)

Tradução preliminar em pré-print. A Tradução definitiva é a de 2009.

Kant’s conception of the centrality of intellectual self-consciousness, or “pure apperception”, for scientific knowledge of nature is well known, if still obscure. Here I argue that, for Kant, at least one central role for such self-consciousness lies in the acquisition of the content of concepts central to metaphysical theorizing. I focus on one important concept, that of <substance>. I argue that, for Kant, the representational content of the concept <substance> depends not just on the capacity for apperception, but on the (...) actual intellectual awareness of oneself in such apperception. I then defend this interpretation from a variety of objections. (shrink)

I aim to show that, contrary to standard deflationary or eliminativist theories of the self, we can argue from the phenomenology of pre-reflective self-awareness for the thesis that subjects of experience are substances. The phenomenological datum of subjectivity points to a specific metaphysical structure of our experience, that is, towards the substance view rather than the bundle or the minimal self view. Drawing on modern philosophical accounts of pre-reflective self-awareness, mineness and (self-) acquaintance, I will argue that a subject is (...) aware of being the one individual who has many experiences and that it is revealed to the subject that it is the bearer of experiences and their unifier. The subject is present in pre-reflective awareness and known as the subject of experiences, and even this minimal self-awareness gives us reason to favour the substance view. Thus, one can demonstrate how the debates on the phenomenology of pre-reflective self-awareness and the metaphysics of selfhood intersect. (shrink)

In this paper, I explore the question what a continuant is, in the context of a very interesting suggestion recently made by Rowland Stout, as part of his attempt to develop a coherent ontology of processes. Stout claims that a continuant is best thought of as something that primarily has its properties at times, rather than atemporally—and that on this construal, processes should count as continuants. While accepting that Stout is onto something here, I reject his suggestion that we should (...) accept that processes are both occurrents and continuants; nothing, I argue, can truly occur or happen, which does not have temporal parts. I make an alternative suggestion as to how one might deal with the peculiar status of processes without jettisoning a very natural account of occurrence; and assess the consequences for the category of continuant. (shrink)

Virtues are acquirable, so if intellectual humility is a virtue, it’s acquirable. But there is something deeply problematic—perhaps even paradoxical—about aiming to be intellectually humble. Drawing on Edward Slingerland’s analysis of the paradoxical virtue of wu-wei in Trying Not To Try (New York: Crown, 2014), we argue for an anti-individualistic conception of the trait, concluding that one’s intellectual humility depends upon the intellectual humility of others. Slingerland defines wu-wei as the “dynamic, effortless, and unselfconscious state of mind of a person (...) who is optimally active and effective” (Trying Not to Try, 7). Someone who embodies wu-wei inspires implicit trust, so it is beneficial to appear wu-wei. This has led to an arms race between faking wu-wei on the one hand and detecting fakery on the other. Likewise, there are many benefits to being (or seeming to be) intellectually humble. But someone who makes conscious, strategic efforts to appear intellectually humble is ipso facto not intellectually humble. Following Slingerland’s lead, we argue that there are several strategies one might pursue to acquire genuine intellectual humility, and all of these involve commitment to shared social or epistemic values, combined with receptivity to feedback from others, who must in turn have and manifest relevant intellectual virtues. In other words, other people and shared values are partial bearers of a given individual’s intellectual humility. If this is on the right track, then acquiring intellectual humility demands epistemic anti-individualism. (shrink)

Most descriptions of higher-order vagueness in terms of traditional modal logic generate so-called higher-order vagueness paradoxes. The one that doesn't is problematic otherwise. Consequently, the present trend is toward more complex, non-standard theories. However, there is no need for this.In this paper I introduce a theory of higher-order vagueness that is paradox-free and can be expressed in the first-order extension of a normal modal system that is complete with respect to single-domain Kripke-frame semantics. This is the system QS4M+BF+FIN. It corresponds (...) to the class of transitive, reflexive and final frames. With borderlineness defined logically as usual, it then follows that something is borderline precisely when it is higher-order borderline, and that a predicate is vague precisely when it is higher-order vague.Like Williamson's, the theory proposed here has no clear borderline cases in Sorites sequences. I argue that objections that there must be clear borderline cases ensue from the confusion of two notions of borderlineness—one associated with genuine higher-order vagueness, the other employed to sort objects into categories—and that the higher-order vagueness paradoxes result from superimposing the second notion onto the first. Lastly, I address some further potential objections. (shrink)

According to Kant, it is impermissible to treat humanity as a mere means. If we accept Kant's equation of humanity with rational agency, and are literalists about ascriptions of agency to collectives it appears to follow that we may not treat collectives as mere means. On most standard accounts of what it is to treat something as a means this conclusion seems highly implausible. I conclude that we are faced with a range of options. One would be to rethink the (...) equation of humanity with rationality. Another would be to abandon the prohibition on treating as a means. The last would be to abandon literalist construals of attribution of agency to collectives. (shrink)

I present a counterexample to the claim that it is never true to say "I falsely believe that so-and-so." .