W związku ze wzrostem znaczenia komercjalizacji wiedzy i zachęcania naukowców do wykorzystania różnych mechanizmów dyfuzji wiedzy w literaturze przedmiotu zgłasza się wiele wątpliwości dotyczących tego, czy w takim rozwoju nauka finansowana ze środków publicznych nie zatraca swoich istotnych cech. Obawy dotyczą po pierwsze tego, że intensyfikacja komercjalizacji może wpływać negatywnie na ilość publikacji zgłaszanych przez naukowców, wykazujących aktywność w obszarze przedsiębiorczości akademickiej. Po drugie, tego, że uczeni mogą być coraz mniej zainteresowani badaniami podstawowymi na rzecz zagadnień, które dają nadzieje na (...) zgłoszenie patentu w możliwie krótkim czasie. Niniejszy artykuł dokonuje przeglądu najnowszych badań, które w ostatnich latach są prowadzone dość intensywnie, aby udzielić odpowiedzi na te dwa newralgiczne pytania, z odniesieniem przede wszystkim do badań naukowych finansowanych ze środków publicznych. Po nakreśleniu w punkcie pierwszym uwag terminologicznych, związanych z tytułową przedsiębiorczością akademicką, punkt drugi przywołuje krótko tło, związane z tematyką przedsiębiorczości akademickiej i jej związków z kształtem rozwoju nauki. Kolejny punkt prezentuje jeden z – jak można sądzić – nielicznych szczegółowo udokumentowanych przypadków, które ilustrują zagrożenia, jakie mają na względzie autorzy obawiający się negatywnego wpływu przedsiębiorczości akademickiej na dotychczasową działalność naukową i jej rozwój. W punkcie czwartym omówione są najnowsze wyniki badań, dotyczące wpływu intensyfikacji przedsiębiorczości akademickiej na proces tworzenia i upowszechniania wiedzy naukowej. Mimo wielu niejasności w tym względzie, wyraźnie rysuje się wniosek, że ta zależność – wbrew podnoszonym obawom – jest pozytywna. W świetle – dotychczas wciąż jeszcze fragmentarycznych – wyników badań zasygnalizowane są ograniczenia tej zależności oraz potrzeba poszukiwania jej optymalnego modelu. Punkt piąty dotyczy wyników badań empirycznych, zmierzających do określenia zależności między zwiększonymi wysiłkami komercjalizacji wiedzy a proporcją badań podstawowych i stosowanych finansowanych ze środków publicznych. Trudności w podaniu jednoznacznego wniosku z badań należy tłumaczyć w tym przypadku przede wszystkim problemami z klarownym wyodrębnieniem środków przeznaczonych na jeden i drugi z wymienionych wyżej rodzajów badań. W zakończeniu zaprezentowane są wnioski natury ogólnej oraz najważniejsze rekomendacje, wynikające z podjętej w artykule tematyki. (shrink)

Podstawowym założeniem artykułu jest uznanie, że złożoność wyzwań związanych ze starzeniem się populacji wymusza rozwój powiązań kooperacyjnych między podmiotami polityki publicznej reprezentującymi różne sektory. Innymi słowy: niezbędna jest bardziej intensywna i lepiej skoordynowana współpraca między organizacjami sektora publicznego, komercyjnego, pozarządowego, nieformalnego oraz sektora obejmującego podmioty gospodarki społecznej (np. spółdzielnie). Zasadnicze znaczenie ma w tym kontekście wdrażanie założeń teorii współzarządzania (governance), koprodukcji oraz mieszanej gospodarki dobrobytu (inaczej: wielosektorowej polityki społecznej). W konsekwencji artykuł wskazuje na wybrane wątki dyskursu dotyczącego relacji procesu starzenia (...) się ludności z przedsiębiorczością społeczną i innowacjami społecznymi. Tekst przytacza także przykłady dobrych praktyk i inicjatyw z obszaru gospodarki społecznej. Podsumowanie zawiera rekomendacje dla podmiotów polityki publicznej oraz proponowane kierunki dalszych badań. (shrink)

Każda przedsiębiorczość jest ‘motorem rozwoju’. Dotyczy to również przedsiębiorczości społecznej, podkreślającej wspólny cel wielu partnerów, w tym m.in. władz samorządowych, przedsiębiorców prywatnych, organizacji obywatelskich, jakim jest spójność społeczna oraz podniesienie jakości życia poprzez wzmacnianie kapitału społecznego mieszkańców danej wspólnoty lokalnej czy regionalnej.Budowanie strategii rozwoju kapitału społecznego w sposób odpowiedzialny i przyszłościowy wymaga „włączania” grup wykluczonych i zagrożonych wykluczeniem do głównego nurtu społecznego. Takie podejście stawia sobie za cel przede wszystkim nie tworzenie nowych barier oraz stopniowe usuwanie już istniejących, które (...) mogą doprowadzić do wykluczenia społecznego. Inkluzja społeczna oznacza w tym kontekście budowanie takich zasobów i kapitału, w którym czynniki takie jak niepełnosprawność, starość, choroba, ubóstwo nie stanowią przeszkód w aktywnym życiu społecznym. Opracowanie podejmuje to zagadnienie zaczynając od określenia pojęcia ekonomii społecznej i przesłanek na jej budowanie poprzez diagnozę sytuacji społeczno-gospodarczej i demgraficznej w Wielkopolsce, uwzględniającej charakterystykę rynku pracy oraz kwestii społecznych, a także charakterystykę sektora ekonomii społecznej w tym regionie do 2012 r. Pozwala to na wskazanie przesłanej budowania systemu wsparcia, identyfikacji głównych obszarów problemowych oraz barier rozwoju tej dziedziny. Po analizie SWOT, możliwe jest po uwzględnieniu poprzednich analiza wykazanie celu głównego, rezultatów i działań możliwych do implementacji w Wielkopolsce, a przy elastycznej korekcie warunków (założeń brzegowych) również w innych regionach, także zagranicznych. (shrink)