Abstract

U trećem odseku Zasnivanja metafizike morala Kant nastoji da, na osno­ vu ideje o nužnom pretpostavljanju slobode, pruži dedukciju vrhovnog moralnog prin­ cipa i da dokaže njegovo objektivno važenje. Tri godine kasnije, u Kritici praktičkog uma, on eksplicitno poriče mogućnost izvođenja navedene dedukcije i promenom meto­ doloških postavki pokušava da pokaže da svest o moralnom zakonu kao činjenici uma predstavlja osnovu za dedukciju slobode. U ovom radu ćemo zastupati stav da direktan kontrast između dva Kantova teksta jasno pokazuje da je došlo do radikalnog preokre­ ta u njegovoj misli. Cilj ovog teksta je da pokaže da je Kant imao razloge da bude neza­ dovoljan dedukcijom moralnog zakona ponuđenom u Zasnivanju metafizike morala, što ga je navelo da promeni svoj argumentativni tok prilikom pisanja druge Kritike.