Nowadays, there is a growing interest in transdisciplinary approach to university curriculum development, transdisciplinary Studies are about the realms, goals, and goals of the transition field. The early phases of transdisciplinary in higher education curriculum can be complex and so there are challenges to the definition and operationalization this approach to the university curriculum. In this paper, in respect to the different perspectives on the subject, the conceptual framework and the model of the curriculum based on the causal layered learning (...) are explained and the challenges and obligations of the subject are conceptualized based on four different types of curricular issues: Philosophical and pedagogical considerations, issues and responsibilities affecting the teaching process, issues and responsibilities affecting students learning, issues and responsibilities affecting course design and issues and responsibilities affecting learning assessment. (shrink)

این مشاجره من است که جدول معنایی (عقلانیت ، آگاهی ، ذهن ، فکر ، زبان ، شخصیت و غیره) که ویژگی های برجسته در اینجا توصیف بیشتر یا کمتر با دقت ، و یا حداقل به عنوان یک اکتشافی برای ، چگونه ما فکر می کنیم و رفتار ، و پس از آن شامل نه صرفا فلسفه و روانشناسی ، اما هر چیز دیگری (تاریخ ، ادبیات ، ریاضیات ، سیاست و غیره). توجه داشته باشید به خصوص که قصدمندی (...) و عقلانیت به عنوان من (همراه با سرل ، ویتگنشتاین و دیگران) آن را مشاهده کنید ، شامل هر دو آگاهانه سیستم زبانی ، 2 و ناخودآگاه خودکار سیستم پیش زبانی 1 اقدامات یا رفلکس. من ارائه یک بررسی انتقادی از برخی از یافته های عمده ای از دو نفر از دانش آموزان برجسته ترین رفتار دوران مدرن ، لودویگ ویتگنشتاین و جان سرل ، در ساختار منطقی از قصدمندی (ذهن ، زبان ، آگاهی ، رفتار) ، به عنوان نقطه شروع من کشف بنیادی ویتگنشتاین-که همه مشکلات واقعا "فلسفی" مشابه هستند-ابهامات در مورد چگونگی استفاده از زبان در یک چارچوب خاص ، و به همین ترتیب تمام راه حل ها یکسان هستند-به دنبال چگونگی استفاده از زبان در زمینه در موضوع به طوری که شرایط حقیقت آن (شرایط رضایت یا COS) روشن است. مشکل اساسی این است که می توان هر چیزی می گویند ، اما یکی نمی تواند به معنای (دولت روشن COS برای) هر گفته های خودسرانه و معنی تنها در یک زمینه بسیار خاص ممکن است. من تجزیه و تحلیل نوشته های مختلف توسط و در مورد آنها از دیدگاه مدرن از دو سیستم اندیشه (به عنوان "تفکر سریع ، تفکر آهسته ') ، به کارگیری یک جدول جدید از قصدمندی و سیستم های جدید دوگانه نامگذاری. من نشان می دهم که این یک اکتشافی قدرتمند برای توصیف رفتار است. بنابراین ، تمام رفتار تنگاتنگی متصل است اگر یک نقطه نظر درست طول می کشد. توهم پدیدارشناسی (فراموشی به سیستم خودکار ما 1) جهانی است و نه تنها در سراسر فلسفه بلکه در طول زندگی گسترش می دهد. من مطمئن هستم که چامسکی ، اوباما ، زوکربرگ و پاپ خواهد بود incredulous اگر گفت که آنها از همان مشکل به عنوان هگل رنج می برند ، Husserl و هایدگر, (یا این که آنها تنها در درجه از مواد مخدر و معتادان جنسی در حال با تحریک از قشر پیشانی خود را از طریق تحویل دوپامین متفاوت (و بیش از ۱۰۰ مواد شیمیایی دیگر) از طریق کلاهک شکمی و هسته اکومبنس), اما به وضوح درست است. در حالی که پدیده شناسان تنها زمان زیادی از مردم را تلف می کنند ، آنها زمین و آینده نسل خود را به هدر خواهند بردند. (shrink)

این مشاجره من است که جدول معنایی (عقلانیت ، آگاهی ، ذهن ، فکر ، زبان ، شخصیت و غیره) که ویژگی های برجسته در اینجا توصیف بیشتر یا کمتر با دقت ، و یا حداقل به عنوان یک اکتشافی برای ، چگونه ما فکر می کنیم و رفتار ، و پس از آن شامل نه صرفا فلسفه و روانشناسی ، اما هر چیز دیگری (تاریخ ، ادبیات ، ریاضیات ، سیاست و غیره). توجه داشته باشید به خصوص که قصدمندی (...) و عقلانیت به عنوان من (همراه با سرل ، ویتگنشتاین و دیگران) آن را مشاهده کنید ، شامل هر دو آگاهانه سیستم زبانی ، 2 و ناخودآگاه خودکار سیستم پیش زبانی 1 اقدامات یا رفلکس. من ارائه یک بررسی انتقادی از برخی از یافته های عمده ای از دو نفر از دانش آموزان برجسته ترین رفتار دوران مدرن ، لودویگ ویتگنشتاین و جان سرل ، در ساختار منطقی از قصدمندی (ذهن ، زبان ، آگاهی ، رفتار) ، به عنوان نقطه شروع من کشف بنیادی ویتگنشتاین-که همه مشکلات واقعا "فلسفی" مشابه هستند-ابهامات در مورد چگونگی استفاده از زبان در یک چارچوب خاص ، و به همین ترتیب تمام راه حل ها یکسان هستند-به دنبال چگونگی استفاده از زبان در زمینه در موضوع به طوری که شرایط حقیقت آن (شرایط رضایت یا COS) روشن است. مشکل اساسی این است که می توان هر چیزی می گویند ، اما یکی نمی تواند به معنای (دولت روشن COS برای) هر گفته های خودسرانه و معنی تنها در یک زمینه بسیار خاص ممکن است. من تجزیه و تحلیل نوشته های مختلف توسط و در مورد آنها از دیدگاه مدرن از دو سیستم اندیشه (به عنوان "تفکر سریع ، تفکر آهسته ') ، به کارگیری یک جدول جدید از قصدمندی و سیستم های جدید دوگانه نامگذاری. من نشان می دهم که این یک اکتشافی قدرتمند برای توصیف رفتار است. بنابراین ، تمام رفتار تنگاتنگی متصل است اگر یک نقطه نظر درست طول می کشد. توهم پدیدارشناسی (فراموشی به سیستم خودکار ما 1) جهانی است و نه تنها در سراسر فلسفه بلکه در طول زندگی گسترش می دهد. من مطمئن هستم که چامسکی ، اوباما ، زوکربرگ و پاپ خواهد بود incredulous اگر گفت که آنها از همان مشکل به عنوان هگل رنج می برند ، Husserl و هایدگر, (یا این که آنها تنها در درجه از مواد مخدر و معتادان جنسی در حال با تحریک از قشر پیشانی خود را از طریق تحویل دوپامین متفاوت (و بیش از ۱۰۰ مواد شیمیایی دیگر) از طریق کلاهک شکمی و هسته اکومبنس), اما به وضوح درست است. در حالی که پدیده شناسان تنها زمان زیادی از مردم را تلف می کنند ، آنها زمین و آینده نسل خود را به هدر خواهند بردند. (shrink)

"Certainty" occupies an important place in Wittgenstein’s epistemology: it does not belong to the category of knowledge but constitutes its foundation. In his view, knowledge boils down to language games, and language games are based on indubitable certainties. According to Wittgenstein, scepticism is meaningless, and if there is no certainty, then even doubt would be meaningless. Wittgesntein maintains that [relative] doubt and knowledge are epistemic categories, whereas absolute doubt and certainty are non-epistemic categories. Epistemic categories are meaningful and when expressed (...) by means of statements could be either true or false. In contrast, non-epistemic categories are meaningless and when expressed by means of statements the properties of truth and falsehood do not apply to them. The aim of the present paper is two fold: 1- Providing an explanation of the status of certainty in comparison to categories such as doubt and knowledge in Wittgenstein’s thought; 2- Providing a critical assessment of Wittgenstein's approach to certainty through the prism of critical rationalism. The main arguments of the paper are as follows: 1. Although Wittgenstein considers certainty to be meaningless and therefore not on a par with epistemological categories, he regards it as an objective concept that functions as the foundation upon which all human knowledge is based; 2. Wittgenstein's efforts to show the objectivity of certainty have not been entirely successful, partly due to his reliance on a defective notion of ‘objectivity’ and partly as a result of the prominence he assigns to the category of ‘meaning’ at the expense of the category of ‘truth’. (shrink)