Sinema, genel olarak tüm sanat dalları, aynı anda hem bir sanat dalı ve politik-ekonomik bir kurumdur. Bir yanda elimizde hareketli imgeleri ışıkla selüloidden geçirerek ekrana yansıtan mecra film vardır. Tek tek filmler ise biçim ve içeriklerine göre birbirlerinden ayrılan ve analiz edilen münferit estetik objelerdir. Öte yanda ise film endüstrisi yer alır - filmleri planlayan, üreten, pazarlayan ve kitlelere izleten sanatsal, teknik ve ekonomik araçların oluşturduğu komplike ağ. Doğumundan bu yana sinemanın estetik ve politik açıları farklı formlarda birçok teorik analize (...) maruz kalmış, karşılığında bu analizler de çeşitli eleştirilerle irdelenmiştir. Bu metin bu analizlerin ve onlara yöneltilen eleştirilerin kısa bir incelemesini ve ardından film teorisine farklı bir yaklaşımın ana hatlarını sunacağım. Foucault ve Deleuze'ün fikirlerinden yola çıkan bu "anarşist" film teorisi, geçerli bir eleştirel metodoloji oluşturmanın yanısıra filmin özgürleştirici potansiyeline ışık tutmayı amaçlamaktadır. (shrink)

The films and live cinema of Vincent Moon are considered in this chapter as ‘psychedelic’: a form of filmmaking and film performances that can open the doors of perception to invisible realms of percepts, affects and durations that are beyond or below ordinary human perception. According to Paul Schrader, films can evoke such spiritual dimensions, in particular through what he called the transcendental style of film, and what Gilles Deleuze termed the time-image. As an audio-visual ethnographer of world religions who (...) is distinctly influenced by shamanic and animistic traditions, Moon brings the transcendental style back to its plane of immanence. His live cinema performances have a ritualistic and ecstatic aspect that recalls the esoteric history of haunted media. Moon's enthralling film performances induce altered states of mind, tap into spiritual realities and immerse the audience in magic. (shrink)