Causal slingshots are formal arguments advanced by proponents of an event ontology of token-level causation which, in the end, are intended to show two things: (i) The logical form of statements expressing causal dependencies on token level features a binary predicate ‘‘... causes ...’’ and (ii) that predicate takes events as arguments. Even though formalisms are only revealing with respect to the logical form of natural language statements, if the latter are shown to be adequately captured within a corresponding formalism, (...) proponents of slingshots usually take the adequacy of their formalizations for granted without justifying it. The first part of this paper argues that the most discussed version of a causal slingshot, viz. the one e.g. presented by Davidson (Essays on actions and events. Oxford, Clarendon Press, 1980), can indeed be refuted for relying on an inadequate formal apparatus. In contrast, the formal means of Gödel’s (The philosophy of Betrand Russell. New York, Tudor, 1944) often neglected slingshot are shown to stand on solid ground in the second part of the paper. Nonetheless, I contend that Gödel’s slingshot does only half the work friends of event causation would like it to do. It provides good reasons for (i) but not for (ii). (shrink)

What are facts, situations, or events? When Situation Semantics was born in the eighties, I objected because I could not swallow the idea that situations might be chunks of information. For me, they had to be particulars like sticks or bricks. I could not imagine otherwise. The first manuscript of “An Investigation of the Lumps of Thought” that I submitted to Linguistics and Philosophy had a footnote where I distanced myself from all those who took possible situations to be units (...) of information. In that context and at that time, this meant Jon Barwise and John Perry. (shrink)

Arthur Pap’s work played an important role in the development of the analytic tradition. This role goes beyond the merely historical fact that Pap’s views of dispositional and modal concepts were influential. As a sympathetic critic of logical empiricism, Pap, like Quine, saw a deep tension in logical empiricism at its very best in the work of Carnap. But Pap’s critique of Carnap is quite different from Quine’s, and represents the discovery of limits beyond which empiricism cannot go, where there (...) lies nothing other than intuitive knowledge of logic itself. Pap’s arguments for this intuitive knowledge anticipate Etchemendy’s recent critique of the model-theoretic account of logical consequence. Pap’s work also anticipates prominent developments in the contemporary neo-Fregean philosophy of mathematics championed by Wright and Hale. Finally, Pap’s major philosophical preoccupation, the concepts of necessity and possibility, provides distinctive solutions and perspectives on issues of contemporary concern in the metaphysics of modality. In particular, Pap’s account of modality allows us to see the significance of Kripke’s well-known arguments on necessity and apriority in a new light. (shrink)

Od radykalnego przekładu do radykalnej interpretacji – Quine, Davidson i coś jeszcze Ponad trzydzieści lat począwszy od roku 1970 filozofia Willarda Van Ormana Quine'a i Donalda Davidsona stanowiła dominujący nurt w teorii interpretacji, epistemologii i ontologii. Rekonstruując i analizując tę tradycję w pierwszym kroku zarysowuję zwrot Quine'a od teorii znaczenia ku teorii przekładu. Jest to jednocześnie zwrot w stronę naturalizacji epistemologii, post-empiryzmu w teorii znaczenia i radykalnego przekładu oraz jego teorii bazowej. Post-empiryzm w teorii znaczenia głosi, że przekonania i inne (...) postawy propozycjonalne są nierozerwalnie połączone ze znaczeniem. Epistemologia znaturalizowana twierdzi natomiast, że owo połączenie pęka, jeśli wprowadzi się koncepcję znaczenia jako bodźca. Jednak, jak będę argumentował kolejnym kroku, znaczenie jako bodziec nie wyjaśnia epistemicznych warunków radykalnego przekładu. Następnie, po analizie koncepcji radykalnego przekładu Quine'a przejdę do koncepcji radykalnej interpretacji Davidsona. Przeprowadzę analizę przebudowy modelu radyklanego przekładu na model radykalnej interpretacji, przy jednoczesnym odrzuceniu jego teorii bazowe. W koncepcji Davidsona szczególnie interesujące jest to, czy teoria znaczenia oparta na warunkach prawdziwości oraz zastosowanie zasady życzliwości jako warunków każdej interpretacji mogą załatać epistemiczną przepaść. Zostanie tu wykazane, że wypowiedzi nadawcy nie mogą być rozumiane przez zastosowanie zasady życzliwości jako ogólnego warunku radykalnej interpretacji. Na końcu swoich rozważań zaproponuję alternatywne ramy dla modelu radykalnej interpretacji. (shrink)