Over the past 50 years, there has been a great deal of philosophical interest in laws of nature, perhaps because of the essential role that laws play in the formulation of, and proposed solutions to, a number of perennial philosophical problems. For example, many have thought that a satisfactory account of laws could be used to resolve thorny issues concerning explanation, causation, free-will, probability, and counterfactual truth. Moreover, interest in laws of nature is not constrained to metaphysics or philosophy of (...) science; claims about laws play essential roles in areas as diverse as the philosophy of religion (e.g., in the argument from design) and the philosophy of mind (e.g., in the formulation of Davidson’s anomalous monism). In my dissertation, I consider and reject the widely-held thesis that the facts concerning laws can be reduced to the facts concerning the particular entities that the laws “govern,” and that the laws thus have no independent existence. I instead defend a version of nomic primitivism, according to which the facts about laws cannot be reduced to facts that are themselves non-nomic – i.e., to facts that do not fundamentally involve laws, counterfactuals, causes, etc. Insofar as the truth or falsity of reductionism about laws has implications for many of the problems mentioned above, I think that this result should be of interest even to those who who do not work in metaphysics or the philosophy of science. My methodology, which I lay out and defend in Chapter One, is a version of Carnapian explication. This method emphasizes the importance of articulating and maintaining clear distinctions between (1) the vague concept (or concepts) law of nature inherent in ordinary language and scientific practice and (2) the precise analyses of “law of nature” that philosophers have proposed as potential replacements for this concept. I argue that metaphysics-as-explication has clear advantages over rival conceptions of metaphysical methodology; in particular, it allows us to formulate evaluative criteria for metaphysical claims. In Chapter Two, I offer an example of how careful attention to concepts already in use can help resolve philosophical debate. Specifically, I argue that much recent literature has mistakenly assumed that there is only one concept of “law of nature” in use, while there are in fact at least two. Strong laws are the principles pursued by fundamental physics: they are true, objective, and bear distinctive relationships to counterfactuals and explanation. Weak laws, by contrast, lack at least one of these distinctive characteristics but play central roles in both the “special sciences” and in everyday life. In Chapters Three and Four, I offer extended arguments against the two most prominent versions of reductionism about laws – Humeanism and law necessitarianism. According to philosophical Humeans, the laws of nature supervene upon the non-modal, non-nomic facts concerning the behavior of particular things at particular times and places. Law necessitarians, by contrast, argue that the laws are in fact metaphysically necessary, and that which laws there are is determined by a class of primitive, modally loaded facts concerning the essences, natures, or dispositions. I argue that both of these views are mistaken insofar as they disagree with well-entrenched scientific practices and those in favor of reductionism have failed to provided sufficient reason for thinking that these practices should be revised. Much of my argument is focused on the role played by a number of supposed methodological principles, including appeals to intuition, parsimony, and methodological naturalism. While the conclusions of this dissertation are explicitly constrained to laws, many of the arguments should be of interest to those who are concerned about philosophical methodology (especially in the role of intuition in philosophical argument) or the appropriate relation between metaphysics, science, and the philosophy of science. (shrink)

Przedmowa Problematyka związana z zależnościami przyczynowymi, ich modelowaniem i odkrywa¬niem, po długiej nieobecności w filozofii i metodologii nauk, budzi współcześnie duże zainteresowanie. Wiąże się to przede wszystkim z dynamicznym rozwojem, zwłaszcza od lat 1990., technik obli¬czeniowych. Wypracowane w tym czasie sieci bayesowskie uznaje się za matematyczny język przyczynowości. Pozwalają one na daleko idącą auto¬matyzację wnioskowań, co jest także zachętą do podjęcia prób algorytmiza¬cji odkrywania przyczyn. Na potrzeby badań naukowych, które pozwalają na przeprowadzenie eksperymentu z randomizacją, standardowe metody ustalania zależności przyczynowych (...) opracowano na początku XX wieku. Zupełnie inaczej sprawa przedstawia się w przypadku badań nieeksperymentalnych, gdzie podobne rozwiązania pozostają kwestią przyszłości. Zadaniem tej książki jest podanie warunków, które powinny być spełnione przez te rozwiązania, oraz sformułowanie proceduralnego kryterium zależności przy¬czynowych jako szczegółowej realizacji tych warunków. Pociąga ono waż¬kie konsekwencje dla filozofii i metodologii nauk, które ujawnia – podany w Części II – zarys me-todolo¬gii proceduralnej. W literaturze przedmiotu brakuje w miarę wszechstronnego i systema¬tycznego omówie¬nia najnowszych filozoficznych i metodologicznych dys¬kusji na temat przy¬czynowości, co niech będzie wytłumaczeniem, dlaczego w niektórych punktach obecnej książki szczegółowo referuję trudno dos¬tępne teksty źró¬dłowe. Przymiotnik „proceduralny” używam tu w znaczeniu węższym niż Huw Price (w którego pracach właściwszy byłby termin „kryterialny”) dla podkre¬ślenia – zgodnie z łacińskim źródłosłowem procedo – że dla ustalenia przy¬czyny niezbędne jest podjęcie przez uczonych określonych interakcji z ba¬daną rzeczywistością. Zalążki zamysłu prezentowanego w tej książce przedstawiłem podczas warsztatów filozoficznych „Philosophy and Probability” w roku 2002, zor¬ganizowanych przez Instytut Filozofii Uniwersytetu w Konstancji. Wdzięczny jestem uczestnikom tych warsztatów za uwagi, a przede wszyst¬kim następującym osobom: Luc Bovens, Brandon Fitelson, Alan Hájek, Stephan Hartmann oraz Jon Williamson. Podczas międzynarodowej konferencji „Analytical Pragmatism”, zorgani¬zowanej w Lublinie w roku 2003 przez Wydział Filo¬zofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, odniosłem swoją koncepcję do prac Nancy Cartwright. Szczególnie inspirujący okazał się komentarz Huw Price’a do mojego referatu i przeprowadzona z nim dysku¬sja. Ujęcie koncepcji metodologii proceduralnej na szerszym tle współ-czes¬nego nurtu empirystycznego w filozofii nauki przedstawiłem w roku 2004 podczas konferencji „5th Quadrennial Fellows Conference”, zorgani¬zowanej przez Instytut Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Centrum Filozofii Nauki w Pittsburghu. Szczególnie pomocne w dalszych moich pra¬cach były uwagi Jamesa Bogena, Janet Kourany, Jamesa Lennoxa, Johna Nortona, Thomasa Bonka, Jana Woleńskiego i Johna Worralla, za które wyra¬żam swoją wdzięczność. Korpus książki powstał podczas mojego stażu w Centrum Filozofii Nauki w Pittsburghu, który odbyłem jako stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej w roku akademickim 2004-2005. Uczestniczyłem w tym czasie w życiu naukowym Centrum i w pracach badawczych zespołu z Instytutu Filozofii Uniwersytetu Carnegie-Mellon w Pittsburghu kierowanego przez Clarka Glymoura. Na jego ręce składam podziękowanie za wiele po¬mocnych uwag do moich wy¬stąpień oraz tekstów i za dyskusje przede wszystkim z nim samym i z jego najbliższymi współpracownikami: Peterem Spirtesem oraz Richardem Scheinesem, a także pozostałymi członkami tego zes¬połu, doktorantami i uczestnikami seminarium badawczego „Causality in the Social Sciences”. Za wieloletnie wsparcie, wielopłaszczyznowe inspiracje towarzyszące pi¬saniu tej książki, a także liczne pomocne uwagi do jej wcześniejszych wersji dziękuję przede wszystkim Księdzu Profesorowi Andrzejowi Bronkowi oraz Księdzu Profesorowi Józefowi Herbutowi, współprowadzącemu seminarium doktorskie w Katedrze Metodologii Nauk Katolickiego Uniwersytetu Lubel¬skiego im. Jana Pawła II, jak również pozostałym uczestnikom tego semina¬rium. Dziękuję mojej Żonie, dr Annie Kawalec za wiele wysiłku włożonego w ulepszenie redakcji – językowej i merytorycznej – obecnej książki. Książkę tę można czytać na kilka sposobów. Czytelnikom zainteresowa¬nym przede wszystkim prowadzeniem badań empirycznych polecałbym rozpoczęcie od Rozdziału 2. i kontynuację pozostałych rozdziałów Części I, a następnie Dodatków. Czytelnikom zainteresowanym problemami filozo¬fii i metodologii nauk polecałbym rozpoczęcie lektury książki od Części II i uzupełniającą lekturę Rozdziału 2., a następnie Wprowadzenia i Zakończenia. Czytelnikom mniej zainteresowanym zagadnieniami teoretycznymi pole¬całbym zapoznanie się z fascynującymi dziejami odkrycia przyczyn cholery przez Johna Snowa, które rekonstruuję w Rozdziale 1. W dalszej części nato¬miast polecałbym przejście do Wprowadzenia i Zakończenia, które w mniej specjalistyczny sposób przybliżają proponowane tu rozstrzygnięcia. Tekst książki nie był dotąd publikowany. Wyjątkiem są pewne fragmenty Rozdziału 8. oraz 9., które w zmienionej postaci ukazały się w Rocznikach Filozoficznych (Kawalec 2004). -/- Lublin, luty 2006 r. (shrink)

In this paper, a criticism of the traditional theories of approximation and idealization is given as a summary of previous works. After identifying the real purpose and measure of idealization in the practice of science, it is argued that the best way to characterize idealization is not to formulate a logical model – something analogous to Hempel's D-N model for explanation – but to study its different guises in the praxis of science. A case study of it is then made (...) in thermostatistical physics. After a brief sketch of the theories for phase transitions and critical phenomena, I examine the various idealizations that go into the making of models at three difference levels. The intended result is to induce a deeper appreciation of the complexity and fruitfulness of idealization in the praxis of model-building, not to give an abstract theory of it. (shrink)

The central aim of science is to make sense of the world. To move forward as a community endeavor, sense-making must be systematic and focused. The question then is how do scientists actually experience the sense-making process? In this chapter we examine the “practice turn” in science studies and in particular how as a result of this turn scholars have come to realize that models are the “functional unit” of scientific thought and form the center of the reasoning/sense-making process. This (...) chapter will explore a context-dependent view of models and modeling in science. From this analysis we present a framework for delineating the different aspects of model-based reasoning and describe how this view can be useful in educational settings. This framework highlights how modeling supports and focuses scientific practice on sense-making. (shrink)

Although many philosophers of science have recognized the importance of modeling in contemporary science, relatively little work has been done in developing a general account of models. The most widely accepted account, put forth by advocates of the semantic conception of theories, misleadingly identifies scientific models with the models of mathematical logic. I present an alternative theory of scientific models in which models are defined by their representational relation to a physical system. I explore in some detail a particular sort (...) of model called a ‘mechanical model’ I illustrate the applicability of my approach by applying it to a problem in contemporary speech perception research. The model of models is used to analyze how competing models of the mechanisms of vowel normalization are constructed, tested, and revised. (shrink)

This article explores the view that computational models of cognition may constitute valid theories of cognition, often in the full sense of the term ‘‘theory”. In this discussion, this article examines various (existent or possible) positions on this issue and argues in favor of the view above. It also connects this issue with a number of other relevant issues, such as the general relationship between theory and data, the validation of models, and the practical benefits of computational modeling. All the (...) discussions point to the position that computational cognitive models can be true theories of cognition. Ó 2008 Elsevier B.V. All rights reserved. (shrink)

La filosofía estándar de la economía presupone que en el dominio de los fenómenos económicos subyacen regularidades estables, las cuales pueden explicarse mediante el funcionamiento de mecanismos o de máquinas socioeconómicas. Asimismo, se considera que una vez puestos en funcionamiento, su comportamiento no necesita de subsecuentes intervenciones. Esto implica asumir que los procesos socioeconómicos tienen una naturaleza semejante a los de las ciencias naturales. No obstante, dichas regularidades son por lo general examinadas a la luz de algún modelo económico, por (...) lo cual pierden muchas veces contacto con el mundo real. Este trabajo tiene como objetivo poner en el centro del análisis otro objeto de estudio: los procesos económicos basados en expectativas. Se trata de procesos en los cuales la acción humana funciona como nexo causal entre las variables económicas y en los que dicha acción es producto de una formación previa de expectativas, las cuales son sensibles a la información del contexto. Se mostrará que en esta clase de procesos la intervención sistemática sobre las condiciones de fondo y sobre las expectativas es fundamental si lo que se busca es alcanzar un objetivo deseado o lograr un proceso estable. Esta intervención requerirá no solo del conocimiento proporcionado por los modelos, sino también de un conocimiento extrateorético o interdisciplinario. Mainstream philosophy of economics assumes that steady regularities underlie the domain of economic phenomena which can be explained by the operation of mechanisms or socioeconomic machines. It is also considered that once operating those mechanisms don't need further interventions. This implies the assumption that the nature of socioeconomic processes is similar to the one of the natural sciences. Nevertheless, such regularities are usually examined in the light of some economic model, which often ends up losing contact with the real world. The present paper aims at putting in the center of the analysis another object of study: the economic processes based on expectations. In these processes the human action operates as a causal link between economic variables; such an action being the result of a previous building of expectations which are sensitive to the information of the context. It will be shown that the systematic intervention on the background conditions and expectations is fundamental in this kind of processes if what is sought is fulfilling a desired goal or managing a stable process. That intervention will not only require the knowledge provided by models but also an extra-theoretical or interdisciplinary knowledge. (shrink)

: The idea of an exact science unified and complete has been advocated throughout the history of thought, but the sciences continue to cover only small patches of the world we live in. We may dream that the exact sciences will some day cover everything. But I argue that the very ways we do our exact sciences when they are most successfully done seems likely to confine them within limited domains. I discuss three cases to illustrate: the use of broad-scale (...) non-experimental statistics for causal modelling across the social sciences, an economic model on skill-loss during unemployment, and the quantum theory of superconductivity. In all cases, where we can expect exact order depends on where we can fit our models. And by the nature of how models do-and should-get constructed in exact science, they fit readily onto only very special bits of the world around us. I also maintain that an ill-supported belief in the universality of our favourite exact science can lead us to adopt bad methodologies for carrying out the central aim of the sciences, namely to make the world the way it ought to be. (shrink)

In this paper a critique to philosophical approaches that presuppose invariant knowledge for policy purposes is carried out. It is shown that socioeconomic processes do not fit to the logic of stable causal factors, but they are more suited to the logic of "open-ended results". On the basis of this ontological variation it is argued that ex-ante interventions are not appropriate in the socioeconomic realm. On the contrary, they must be understood in a “dynamic” sense. Finally, derivational robustness analysis is (...) proposed as a useful tool for overcoming the problem of “overconstraint”, a typical problem of economic models. (shrink)

RESUMEN: En el presente trabajo se hará una crítica al enfoque de máquinas nomológicas desarrollado por Nancy Cartwright para el caso de las ciencias sociales. Se argumentará que los fenómenos sociales no responden a una lógica de "capacidades", sino de "árboles de posibilidades" o "resultados de final abierto". La estabilidad o invarianza, si bien es posible en el reino de lo social, parece ser más la excepción que la regla. Esto tiene consecuencias importantes para los propósitos de intervención y control. (...) De acuerdo con las corrientes manipulabilistas tradicionales la invarianza es una herramienta fundamental para cumplir cualquier propósito intervencionista, ya que permite prever con un buen grado de confianza el resultado de una manipulación. Sin embargo, en este trabajo se intentará mostrar que, a pesar de que no sea del todo plausible obtener un conocimiento invariante en el reino de lo social, las intervenciones pueden ser igualmente eficaces. Para ello, será fundamental reemplazar la noción "ex-ante" de intervención por una que involucre continuidad o sistematicidad. También será clave tener en cuenta aquellas cláusulas o condiciones especificadas dentro de los modelos, ya que estos últimos cumplen el rol de ser anteproyectos para la generación de resultados. ABSTRACT: In the present paper, a critique of Nancy Cartwright's nomological machines approach in the social sciences will be made. It is argued that social phenomena do not correspond to the logic of "capacities", but to the logic of "possibility trees" or "open-ended results". Stability or invariance, although possible in the social realm, seem to be more the exception than the rule. This has important implications for the purposes of intervention and control. According to traditional manipulabilistic accounts, invariance is essential for achieving any interventionist purpose, because it allows predicting the result of a manipulation with a high degree of confidence. However, in this paper it will be shown that even though the obtaining of invariant knowledge is not entirely plausible in the social realm, interventions may be effective. To do this, it will be necessary to replace the "ex-ante" notion of intervention with another notion that involves continuity. It will also be crucial to take into account the clauses or conditions specified in models, since such models play the role of being blueprints for generating results. (shrink)

El uso de un conocimiento invariante para alcanzar propósitos intervencionistas o de política es comúnmente aceptado por los enfoques manipulabilistas. Sin embargo, dicho uso plantea dos problemáticas filosóficas que serán examinadas en el presente trabajo. El primer problema es ontológico, y refiere a la dificultad de encontrar genuinos factores causales estables en ciencias sociales. En este sentido, se mostrará que los fenómenos sociales no responden a una lógica de factores estables como los mecanismos o las «capacidades», sino que se adecúan (...) más a una lógica de «árboles de posibilidades” o «resultados de final abierto». El otro problema es de índole epistemológico y refiere a que, incluso si se encuentran contribuciones sociales estables, nada garantiza que dicha estabilidad prevalezca en el futuro. Diferentes tesis que avalan esta problemática serán examinadas, tales como la denominada «crítica de Lucas» o la «teoría del cisne negro». (shrink)

Las corrientes manipulabilistas tradicionales consideran que una implementación de política efectiva debe estar fundamentada en un conocimiento invariante. Este modo de pensamiento está basado en el supuesto ontológico de que existen factores causales estables tanto en las ciencias naturales como en las sociales. También asumen que un sólo tipo de intervención ex-ante es pertinente para una implementación efectiva. En el presente artículo se realizará una crítica a estos enfoques. En particular, se mostrará que los procesos sociales responden a una lógica (...) de “árboles de posibilidades” o “resultados de final abierto”. Sobre la base de esta variante ontológica se argumentará que más que un conocimiento de factores invariantes, el sustento de una buena política debe buscarse en los condicionamientos explicitados dentro de un anteproyecto y en la factibilidad de que los mismos se satisfagan en el sistema objetivo. Asimismo, se mostrará cómo las típicas intervenciones ex-ante no son adecuadas en el reino de lo social. Contrario a ellos, las intervenciones deberán ser sistemáticas. (shrink)