This article explores the possibilities of considering how ‘matter and meaning are mutually constituted’ in the production of knowledge (Barad, 2007: 152) through presenting a diffractive analysis of a piece of interview data with a six-year-old boy in a preschool class. Inspired by Donna Haraway’s (1997) and Karen Barad’s (2007) theorising, I understand diffractive analysis as an embodied engagement with the materiality of research data: a becoming-with the data as researcher. Understanding the body as a space of transit, a series (...) of open-ended systems in interaction with the material-discursive ‘environment’, diffractive analyses constitute transcorporeal engagements with data. Stacy Alaimo’s (2010) theorisation of the transcorporeal is put to work diffractively with Gilles Deleuze and Felix Guattari’s (1987) thinking on the process of becoming minor or minoritarian. This implies a reconceptualisation of the very act of thinking as a transcorporeal process of engagement, going beyond the idea of reflexivity and interpretation as inner mental activities taking place in the mind of the researcher understood as separated from the data. Through my example, I argue that diffractive analysis can make visible new kinds of material-discursive realities that can have transformative and political consequences. (shrink)

This article argues that the influence of heteronormativity on the conceptualization of women and technology in feminist constructivist technology studies creates serious problems for the analysis. This research aims to understand the coproduction of gender and technology in society, but does not approach the two elements in a symmetrical fashion. Hence, ethnographic studies can only exemplify how the gender of technology producers is reflected in the technology created. Masculine gender identity is stabilized as a cause for the masculinity of a (...) technology that is shaped by social relationships. The criticism is fleshed out in a close examination of case study accounts of ethnographies among producers and users of technology. It is argued that a habitual reproduction of heteronormativity, present in the surrounding culture and in the technological communities studied, has prevented the adoption of approaches to the subject conducive to the objective of this feminist research. Acknowledging that destabilizing gender can undermine the critical thrust of feminist critique, the paper turns towards queer theory for ideas about how to produce criticism that does not rely on the stability of identity. The article closes with suggesting how a queer feminist approach could contribute to different readings of life with technology. (shrink)

This excerpt from our collective biography emerges from a dialogue that commenced when Noel interjected the concept of ‘becoming-cyborg’ into our conversations about Annette’s experiences of breast cancer, which initially prompted her to interpret her experiences as a ‘chaos narrative’ of cyborgian and environmental embodiment in education contexts. The materialisation of Donna Haraway’s figuration of the cyborg in Annette’s changing body enabled new appreciations of its interpretive power, and functioned in some ways as a successor project to Noel’s earlier deployment (...) of cyborgs in what he now recognises as a ‘posthumanising’ of curriculum inquiry. Noel’s subsequent experiences with throat cancer drew us towards exploring the possibilities that concepts such as Deleuze and Guattari’s machinic assemblage and Karen Barad’s ontoepistemology offer as a mean of thinking the meetings of bodies and technologies in educational inquiry beyond Haraway’s hybrid cyborg. Through both collective biography and playfully scripted conversations with other theorists we explore what it means to perform diffractive interpretations and analyses in posthumanist educational inquiry. Our essay also contributes to contemporary conversations about the uses of collaborative biographical writing as a method of inquiry in educational research. (shrink)

The focus of my inquiry in this article is the figure of the Human that is enacted in the design of the humanoid robot. The humanoid or anthropomorphic robot is a model (in)organism, engineered in the roboticist’s laboratory in ways that both align with and diverge from the model organisms of biology. Like other model organisms, the laboratory robot’s life is inextricably infused with its inherited materialities and with the ongoing — or truncated — labours of its affiliated humans. But (...) while animal models are rendered progressively more standardised and replicable as tools for the biological sciences, the humanoid robot is individuated and naturalised. Three stagings of human— robot encounters (with the robots Mertz, Kismet and Robota respectively) demonstrate different possibilities for conceptualising these subject objects, for the claims about humanness that they corporealise, and for the kinds of witnessing that they presuppose. (shrink)

This article analyses the way in which websites of conservation foundations organise the affective investments of viewers in animals by the use of webcams. Against a background of—often overly—general speculation on the influence of electronic media on our engagement with the world, it focuses on one particular practice where this issue is at stake. Phenomenological investigation is supplemented with ethnographic observation of user practice. It is argued that conservation websites provide caring spaces in two interrelated ways: by providing affective spaces (...) where users’ feelings are evoked, articulated and organised; and by opening up ethical space where the beauty of animals appears as an incentive to care. As an alternative to thinking of on- and off-line places as clearly delineated and of bodies and technologies as separate entities, the analysis focuses on trajectories of engagement that cut through these in various directions. In actual acts of looking and being affected, users, animals, places and technologies are intimately entwined. The article further suggests how focussing on trajectories of involvement can be developed to evaluate various websites and their user activity in relationship to clearly defined goals, e.g. conservation goals. (shrink)

What do we hear in a human voice that vibrates through electrical flows? In this paper I argue for listening beyond the human in performances with audio media. I propose understanding such performance practice as engaging with what I call plasmatic voice, a phenomenon distinct from the merely additive, prosthetic conception of voice + electricity. Instead, plasmatic voice functions as instances of queer assemblage stretching to reach the radically Other that constitutes ourselves—facilitating the sense of what Alaimo terms transcorporeality, an (...) understanding of human embodiment as “intermeshed with the more-than-human world”. The vibrations of plasmatic voice—as an example of Eidsheim’s intermaterial vibrational practice—loosen human social constructs of race and gender and reverberate with nonhuman ecosystems, as I illustrate through analysis of musical examples. (shrink)

Müslüman kadınların İslami gelenekler tarafından bastırılmış mı özgürlüğe kavuşturulmuş mu olduğuna dair pek çok çalışma bulunmakta. Bu çalışmalardan bazıları başörtüsü gibi İslami geleneklerin bir baskı unsuru olarak görürken, bazıları da Müslüman kadınların bu gelenekleri uygularken kendi iradelerini ortaya koyduğunu, dolayısıyla bu geleneklerin bir baskı emaresi olarak görülemeyeceğini savunur. Bu çalışmada, Müslüman kadınların hayatlarının çok yönlü, ilişkisel ve mekân bağlamında şekillendiğini incelememizi sağlayacak, Deleuze felsefisi bağlamında ele alınan irade ve özgürlük kavramlarını kullanmak amaçlanmıştır. Diğer bir ifade ile Fransız filozof Gilles Deleuze (...) tarafından ortaya koyulan ilişkisel ontoloji Müslüman Kadın çalışmalarını sorgulamak için kullanılmaktadır. Bu ilişkisel ontoloji üzerinden, Müslüman kadınların dini söylemler çerçevesinde olumsuz resmedilmeleri sorgulanmakta ve bu kadınların deneyimlerine ve pratiklerine dair alternatif açıklamalar ortaya konulmaktadır. Böylece, Deleuze’in felsefesi bağlamında ele alınan irade ve özgürlük kavramları kullanılarak Müslüman kadınların dini katılım ve uygulamaları üzerinden pasif ve irade göstermeyen kadınlar olarak tasvir edilmesi sorgulanmaktadır. Müslüman kadınların durumsal uygulama ve deneyimlerini keşfedebilecek nitelikte akademik bir bakış açısı önerilmektedir. Özet: Bazı batılı kuruluşlar medeniyetler çatışması söylemini temel alarak tekil bir Müslüman dünyası tarif edip bu tek tipleştirilmiş tarifi Islama ve Müslümanlara karşı mücadele etmenin neden gerekli olduğunu gerekçelendirmek için kullanmaktadır. Müslüman kadınlar İslam gelenekleri ve Müslüman erkekler tarafından baskıya uğrayan bir gurup olarak resmedildiği için, bu söylemlerde Müslüman kadınlara dair konular önemli odak noktalarından birisi olmaktadır. Örneğin Müslüman kadın kimliğinin sembolü olarak görülen başörtüsünün bir baskı unsuru olup olmadığına dair tartışmalar görülür. Müslüman kadının başörtüsü ile bastırılmış mı özgürleştirilmiş mi olduğuna dair pek çok çalışma da bulunmaktadır. Bu çalışmalardan bazıları başörtüsü gibi İslami geleneklerin Müslüman kadınları baskıladığını ileri sürerken bazıları da kadınlar başörtüsü kullandığında bunu kendi iradeleri ile yaptığını tartışır. Örneğin Saba Mahmood irade, özgürlük, istek ve direnme gibi kavramların liberalizm temelinde anlaşılmasını sorgulayarak Müslüman kadınlar hakkındaki bu söylemlere karşı çıkar. Bu çalışmalardan bazıları da Müslüman kadınların ve onların iradelerini kullanmalarına dair konuların tarihsel ve mekânsal bağlamda yapılması gerektiğini savunur. Her ne kadar bu konuda yapılan çalışmalar olsa da, bu konu daha fazla araştırmaya ve yeniden ele alınmaya muhtaçtır. Bu çalışmada, bu konuyu çok yönlü, Müslüman kadınların deneyimlerini, isteklerini ve uygulamalarını ilişkisel ve mekânsal olarak ele alma imkânı vereceğinden, ilk olarak irade ve özgürlük kavramlarını Deleuze felsefesi temelinde ele alınmaktadır. Diğer bir deyişle, Fransız filozof Gilles Deleuze’a dayandırılan ilişkisel ontolojik bakış açısı Müslüman kadına dair tartışmalara uygulanmaktadır. Bu ilişkisel ontolojiye göre, dünya bedenlerin toplamından oluşur. Her varlık, biyolojik organizma, sosyal yapı ve soyut yapı bir bedendir. Bu bedenlerin her birisi, ister insan bedeni ister insana ait olmayan bir beden olsun, ister maddi ister madde dışı olsun, ister sosyal ister psikolojik yapılar olsun, ilişkilerin akımı ile şekillendirilir. İnsan bedeninin biyolojik, zihinsel, sosyal ve psikolojik bileşenlerini içine alan her yönü de çoklu ilişkiler ile oluşturulur. Bu yüzden, bir insan öznesi hakkında konuştuğumuzda, aslında karmaşık ve çoklu ilişkilere dair konuşuruz. Bedenin bu şekilde ele alınması irade kavramının da yeniden ele alınmasını gerektirir. İrade kavramının bu bağlamda ele alınması dikkati bedenleri üreten ilişkiler üzerine odaklar. Bedenler ilişkilerin akımı ile şekillendirildiği için, bedenlerin belirli şekillerde hissetme, davranma ve istemeye dair kapasiteleri de sahip oldukları ilişkilere göre şekillenir. Bu ilişkisel ontoloji temelinde, Müslüman kadınların bedenlerinin ilişkilerin akımı ile şekillenen çoklu elementlerin karmaşık bir araya gelişler olarak ele alınmalıdır. Bu kavramlaştırma Müslüman kadınların hayatının izole edilmiş dini gelenekler temelinde oluşmuş gibi resmedilmesini sorgulatmaktadır. Müslüman kadınların iradeleri, kapasiteleri ve sınırlılıkları kadar deneyimleri, pratikleri ve istekleri de sosyal-politik söylemler, aile içi ilişkiler, materyal yapılar ve ekonomik şartlar gibi çoklu faktörler ile kurulan ilişkiler üzerinden şekillenir. Diğer bir ifade ile bu kadınların belirli şekillerde davranmaya dair güçleri kendilerini çevreleyen bedenler ile kurdukları ilişkilere göre şekillenir. Bu bedenler dini veya seküler unsurlar olabilir, insan veya insana ait olmayan unsurlar olabilir, ya da maddi veya madde dışı faktörler olabilir. Sonuç olarak, Müslüman kadınların bedenleri ve irade gösterme şekilleri her zaman bir süreklilik içinde bağlantı kuran veya bağlantılarını koparan çeşitli elementler ile üretilmektedir. Deleuze felsefesi temelindeki bu beden ve irade kavramlaştırmaları Müslüman kadınların dini geleneklerine salt itaat temelinde resmedilmelerini sorgulamak için kullanılmaktadır. Bu kadınların hayatlarındaki çoklu yapısal denebilecek elementlerin aydınlatılması amaçlanmakta ve onların iradelerinin parçalı ve ilişkisel bir şekilde anlaşılması önerilmektedir. İlişkisel ontolojik lensler aracılığı ile Müslüman kadınlar resmedilirken görünmez kılınan veya fotoğrafın dışında bırakılan dinamik ve heterojen unsurlar tetkik edilmektedir. Bu amaç için, Deleuze felsefesi temelinde yapılan kavramlaştırılmalar 2018’de doktora çalışması için Başkent Kadın Platformunda yapılan bir röportaja ve Türkiye’deki bazı etnografik gözlemlere uygulanmaktadır. Ortaya konulan teorik bağlama daha uygun olacağından, bir gruptan ya da daha geniş bir çerçevede veri toplamak yerine, bu röportajdan elde edilen verilerin detaylı bir şekilde ele alınması amaçlanmaktadır. Bu ontolojik bakış açısını Müslüman Kadın konusuna uygulayarak, Müslüman kadınların hayatındaki çoklu ve ilişkisel etken güçlere odaklanılması amaçlanmaktadır. Müslüman kadının yalnızca dini söylemler temelinde negatif olarak tanımlanması sorgulanmakta ve Müslüman kadınların deneyimlerini ve uygulamalarını anlamak için alternatif modeller olabileceğine dikkat çekilmektedir. Diğer bir şekilde ifade etmek gerekirse Müslüman kadınların deneyimleri ilişkisel, çok yönlü, parçalı ve muayyen olarak ele alınmalıdır. Hayal edilen tekil bir grup yerine, çok yönlülüğün ve ilişkiselliğin keşfedilmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Bu yüzden Müslüman kadınların belirli zeminler temelinde anlaşılmaya çalışılması önerilmektedir. Bu tur bir analizde, bir araştırmacının amacı Müslüman kadını çok yönlü bir özne ve irade anlayışı temelinde belirli zeminlerde keşfetmek olmalıdır ki iç içe geçmiş baskı ve özgürleşme şekilleri de anlaşılabilsin. Müslüman kadının kimliğinin kategorileştirilmesi ve marjinalleştirilmesi yerine, devam edegelen şekilde deneyimlerin ve uygulamaların oluşum ve yeniden oluşumlarının üzerinde durulmalıdır. (shrink)

Poovey has argued that the anesthetized “unresisting body” can offer no impediment to a doctor's interpretation of its conduct. In contrast, drawing on ethnographic data of anesthetic practice, this article suggests that the technological augmentation of the body required by present-day anesthesia enhances the ability of an unconscious body to convey its needs and shape the course of the anesthetic. In analyzing the expressions of anesthesia's cyborgs, the author draws on Haraway, Latour, and Suchman to reconsider the characteristics of agency (...) and how an unconscious body might “resist” or inform a doctor's interpretation. This attempt to explore the nature and distribution of agency within a collective is intended as a contribution to the debates surrounding medical dominance and those theorizing the role of technology in health care. (shrink)

When addressing the Muslim women question, one of the problematic issues is the centrality of a religious tradition or a political ideology as a primary subject of inquiry. Muslim women are seen as the embodiment of a singular tradition or ideology, as in the case of Turkey, where the contemporary headscarf-wearing women are represented as ‘Islamist’. In this project, I aim to problematise this stereotyping categorisation through ontological conceptualisations, inspired by the French thinker Gilles Deleuze. To implement the relational ontology (...) of Deleuze, I examine headscarf contestations in Turkey through interviews conducted in two women’s organisations in Turkey: Capital City Women’s Platform (Baskent Kadin Platformu) and Hazar. I argue that the world constantly ‘becomes’ through flows of relations between multiple elements; therefore, it is a multiplicity, an intensity and fractured. With this Deleuzian ontology in mind, I consider the quotidian physical, material and social resources of my interviews with the aim of elucidating relations between a female body and the commodities produced by multiple socio-economic and political factors in Turkey. Then I address a Deleuzian understanding of categorisations such as class, gender, race and ideology. These categorisations, for Deleuze, are aggregations of multiplicities and fluidities forming specific fixations according to a range of ascribed characteristics, such as income, education, employment or dress codes. In this regard, I conclude that the label ‘Islamist’ restrains the relational and multiple characters of headscarf practices within a unifying category by attributing certain features to particular embodiments and materials. (shrink)