Paul Goodman, 1960’larda modern Amerikan toplumunun organize sistemi içerisinde dönemin gençliğinin sorunlarını ön plana çıkaran ‘Growing Up Absurd: Problems of Youth in the Organized System’ (Saçmayı Büyütmek: Organize Sistemde Gençliğin Problemleri, 1960) eseri ile sosyal bir eleştirmen olarak ön plana çıkmıştır. Amerikalı bir düşünür olan Paul Goodman’ın kısa öyküler, romanlar, şiirler ve makalelerden oluşan çalışmaları, siyaset, sosyal teori, eğitim, kentsel tasarım, edebi eleştiri, hatta psikoterapi gibi geniş bir yelpazeye dağılmıştır. Onun temel argümanı (1960: 9-10) tek bir merkez etrafında örgütlenen teknoloji (...) toplumunun başarısızlıklarını eleştirerek, mevcut düzenin insanın doğasına uygun bir biçimde yeniden inşasını vurgulamaktadır. Goodman’ın yeniden inşa süreci içerisinde insan doğasına önem veren faaliyete dayalı anarşist ideolojisi, sorumluluk duygusunun homojen bir şekilde bireyler arasında paylaşılması gerektiğini vurgular. Goodman merkeziyetçi olmayan siyaset anlayışı ile kendisini Amerikan siyasetinin ve kültürünün karşısında yer alan bir pozisyonda konumlandırmaktadır (Honeywell, 2011: 1). Diğer bir deyişle Goodman (1960: 36), anarşist geleneği formüle etmek amacıyla yirminci yüzyıl Amerikası’nın içinde bulunmuş olduğu mevcut durumdan yola çıkarak eleştirilerini ademi merkeziyetçilik, katılımcı demokrasi, özerk toplum temaları üzerine temellendirmiştir. -/- Goodman’a göre, sosyal, kültürel, ahlâk ve eğitim gibi alanlarda uygulanan kurallar günümüz devletlerini etkisi altına alan kapitalist düzen tarafından belirlenmektedir (Bakır, 2016: 110). Bu durum Goodman’ın da içerisinde bulunduğu anarşist düşünürler tarafından kabul edilebilecek bir husus değildir, çünkü anarşistler mevcut düzenin ve sosyal yaşamın otorite ve itaat yapılarıyla güçlendirilen belirli yaklaşımlar ile kontrol altına alınmasını, insanların fikirlerini özgürce ifade edemeyeceği, bir nevi entelektüel bir hapishane içerisinde yaşaması anlamına geleceğinden dolayı karşı çıkmaktadırlar (Sheean, 2003: 122). Aynı nedenlerden dolayı Goodman, modern liberalizm ve Marksizm gibi alternatif radikal ideolojileri yerinden yönetim düşüncesi ve sosyal mühendislik konusundaki eğilimleri dolayısıyla reddetmektedir. Goodman için anarşizm, özgürlük ve toplumsal değişime yeterli düzeyde arka çıkabilecek tek ideolojik çerçeve olarak görülmektedir. Ona göre (2010: 143), “anarşizm ya da daha iyisi, anarko-pasifizm (toplumsal değişim hareketleri içerisinde örgütlü şiddete ve kurumlara karşı çıkan anarşist anlayış) günümüzün gelişmiş toplumlarının bürokrasilerini, karar verme konusunda aşırı merkezîleşmelerini ve sosyal mühendislik gibi problematik durumlarını ve tehlikelerini tutarlı bir şekilde öngörmüştür”. -/- Siyaset, sosyoloji ve felsefe gibi çeşitli alanlar içerisinde etkili olan anarşist kuramlar, radikal bir söylem olarak eğitimcileri ve araştırmacıları yeni öğretilere ve uygulamalara teşvik etme konusunda itici bir güç oluşturabilmektedirler. Anarşist yaklaşımlardan eğitim kuramı ve araştırmalara yönelik daha belirleyici bir rol alması beklenmektedir, ancak bu yaklaşımlar mevcut radikal akademik görüşü büyük ölçüde etkisi altına alan Marksizm’in eğitim alanında göstermiş olduğu aynı etkiyi gösterememiştir. Anarşist düşünceleri eğitim alanı içerisinde daha etkili ve görünür kılabilmek amacıyla Paul Goodman, Francisco Ferrer ve Alexander Neill’ın ileri sürmüş olduğu çeşitli düşünceler, girişimler ve uygulamalar ortaya çıkmıştır. Bu doğrultuda Goodman’ın anarşizme ilişkin düşünceleri ile bu çalışma sıkı bir anarşizm tahlili, eleştirisi ve felsefesinden öte anarşist anlayışın eğitimdeki uygulanabilirliğine yönelik bir soruşturma içerisine girmekte ve anarşist yaklaşımın mevcut eğitim sistemlerinden hangi yönleriyle farklılaştığını, sonucunda etkili bir eğitim anlayışı ortaya koyup koyamadığını tartışmaktadır. (shrink)

This article reclaims mathematics from the measures of profit and control by first presenting an anarchist analysis of mathematics? status quo societal uses and pedagogic activities. From this analysis, a vision for an anarchist math education is developed, as well as suggestions for how government school practitioners sympathetic to anarchism can insert this vision into their current work. Aspects to this vision include teacher autonomy, freedom from hierarchical curriculum structure and math class as a non-coercive, happy place. Finally, mathematics is (...) argued to be essential knowledge for anarchistic society for three potentialities: in solving social and technological problems through application, as an analytic technology and for increasing individual happiness via the aesthetic dimension. (shrink)

What happens to education when the potential it helps realizing in the individual works against the formal purposes of the curriculum? What happens when education becomes a vehicle for its own subversion? As a subject-forming state apparatus working on ideological speciesism, formal education is engaged in both human and animal stratification in service of the capitalist knowledge economy. This seemingly stable condition is however insecured by the animal rights activist as undercover learner and—worker, who enters education and research laboratories under (...) false premises in order to extract the knowledge necessary to dismantle the logic of animal utility on which the scientific-educational apparatus rests. The present article is based on a semi-structured interview with an undercover worker. It draws on a synthesis of critical education and posthumanist theories to configure knowledge creation and subjectification processes in the “negative spaces” of education. The techne of undercover work includes mnemotechnical and prosthetic devices, calculation of risk, and mimetic labor. The article argues that the agenda of the undercover worker generates a multi-strained mimetic complex that composes a parasitic educational subject-assemblage redirecting scientific knowledge away from the animal stratification logic of the knowledge economy into different viral circuits; different lines of flight. It invites a rearticulation of the formal education state apparatus in more indeterminate directions, provoking scientific-educational knowledge-practices to become a catalytic impulse for their own disintegration. (shrink)

(2012). A Review of “Anarchism and Education: A Philosophical Perspective”. Educational Studies: Vol. 48, “Anarchism … is a living force within our life …” Anarchism, Education and Alternative Possibilities, pp. 108-111.

At times, radical theory can propose a singular story of the nature of power, suggesting that it must either be taken or abolished. This then becomes intertwined with a pedagogical strategy of recruitment, whereby others are encouraged to share in this ideological framework and the political practices based upon it. In this article, we propose an alternative based on practices of freedom and the role of love in subverting interdependent patterns of normativity and hierarchy. Bringing together anarchist, feminist, and queer (...) theories alongside authoethnographic accounts from classrooms and other spaces of pedagogy, we highlight the value of a multiplicity of stories, of telling stories and doing roles differently, and of releasing stories for the immediacy of connection. (shrink)