The thesis of this paper is that Platonic Forms are angels. I make this identification by claiming that Platonic Forms have the characteristics of angels, in particular, that Platonic Forms are alive. I offer four arguments for this claim. First, it seems that engaging in self-directed action is a sufficient condition for being alive. The Forms are, as teleological activities, self-directed actions. Second, bodies receive their being from their Forms, and some bodies are essentially alive. Third, in the Good, all (...) the types of goodness, including life, are identical. The Forms are appearances of the Good. Fourth, since the Good imparts as much goodness as it can, the Forms are alive unless there is some bar to their being alive. There are good reasons to think that there is no such bar. I then show that ethical vices do not give body to human form, but give body to other forms—those that are evil angels. Lastly, I provide a survey of the relationships that various religious traditions posit between ethical vice and the demonic. (shrink)

The writings of English poet and mystic Thomas Traherne (1626–1674) remain a relatively underexplored reservoir. Traherne's technological context includes the invention of the telescope (1608) as well as the microscope (c. 1590). As will become evident in this article, Traherne's expositions on creation display an imagination that is adept at placing itself behind both types of lenses. This article focuses on Traherne's treatment of two types of insects—the fly and the ant—in order to extrapolate some of the insights that can (...) be gleaned from Traherne's writings for the ontological status of all nonhuman animals. (shrink)

Ustanowienie w zrodzonym z Boga Ojca Synu-Logosie idealnych wzorów jest pierwotnym aktem stwórczym Boga, ujętego przez Jana Szkota Eriugenę jako Niestworzona Natura Stwarzająca, która powołuje do istnienia Stworzoną Naturę Stwarzającą. Bóg dokonał całości stworzenia jednym aktem. Stworzenie zaistniało jako proste i doskonałe według woli Boga. Eriugena uważa, że stworzenie w Logosie przyczyn prymordialnych zostało w Księdze Rodzaju opisane w formie procesu. Ten alegoryczny zapis stanowi źródło informacji o stworzonej rzeczywistości. Dla Eriugeny całe Pismo Święte jest pełnoprawnym źródłem informacji, ponieważ autorem (...) Pisma jest zawsze prawdomówny Bóg. Stwórca pragnie, aby człowiek, który dokonał błędnego wyboru i utracił doskonałość, mógł powrócić do tego stanu, więc otwiera przed człowiekiem Księgę Natury, którą jest stworzony wszechświat oraz Księgę Pisma, którą jest Pismo Święte. Biblia, zawierająca symbole, nauki i opisy, została dana również współczesnej ludzkości, aby rozumna natura człowieka mogła nakierować go na drogę powrotu do Boga i stanu doskonałości. Analiza stworzenia oraz analiza Pisma Świętego powinny zbliżać człowieka do Boga. Wypowiedź egzegetyczna stanowi ważny aspekt interpretacji Pisma, więc Eriugena stawia warunki, które są konieczne lub stanowią wsparcie dla poprawnego wnioskowania. Warunki te dotyczą niesprzeczności pomiędzy wspomnianymi Księgami, roli ludzkiego intelektu w prowadzonych badaniach oraz znaczenia ludzkich autorytetów. Autor artykułu omawia wymagania, określone przez Eriugenę i dokonuje ich interpretacji uwzględniając fakt rozwoju różnych dziedzin współczesnej nauki. ----------------------- Zgłoszono: 29/03/2022. Zrecenzowano: 12/05/2022. Zaakceptowano do publikacji: 31/05/2022. (shrink)

Rozważania nad ludzkim życiem prowadziły często do wniosku, że w człowieku istnieje pierwiastek życia, który nazwano duszą. Koncepcję człowieka, złożonego z duszy i ciała, przyjęły różne religie i systemy filozoficzne. Z tej koncepcji wynika problem animacji duszy, czyli próba określenia momentu, w którym dusza łączy się z ciałem, tworząc człowieka. W tym kontekście pojawia się również kwestia pochodzenia ludzkiej duszy. Na pytania o pochodzenie duszy i moment jej syntezy z materią ciała w ludzkiej matce proponowano w historii filozofii różne odpowiedzi. (...) W systemie filozoficznym Eriugeny człowiek jest bytem, złożonym z duszy i ciała. Dusza jest istotą człowieka. Istotą duszy jest intelekt. Przejawem aktywności intelektu jest ludzki rozum. Istnienie duszy powoduje, że człowiek odkrywa, iż został stworzony do poznawania niepoznawalnego, własnego intelektu i Boga. Ludzka dusza istnieje przed powstaniem ciała człowieka. Każdy człowiek od chwili poczęcia posiada duszę, a moment zejścia duszy w materię ciała wymyka się ludzkiemu poznaniu. Ten moment jest tajemnicą Stwórcy. --------------- Zgłoszono: 07/08/2020. Zrecenzowano: 11/10/2020. Zaakceptowano do publikacji: 24/03/2021. (shrink)

There is an obvious paradox in any attempt to map the topography of Paradise, for Paradise, theologians assure us, is outside of space as well as time. Yet mapping Paradise is what Dante's poem, the Paradiso, attempts to do. For the two preceding realms of the afterlife, hell and purgatory, Dante provides numerous finely articulated descriptions of rigorously ordered regions. And again for Paradise, the variegated states of the souls making up the spiritual order of the realm are expressed very (...) precisely by a topographical scheme, one in this case based on Ptolemy's system of the heavens. The seven planetary spheres are followed by the sphere of the fixed stars and the primum mobile, the whole finally bordering on the completely nonspatial heaven of the Empyrean. But this last “sphere” alone is Paradise in the full and strict sense. As Dante has Beatrice explain in canto 4.28–48, the whole poem attempts to describe this totally nonspatial order in terms of the array of the nine physical heavens as metaphorical correlatives for the successive degrees of beatitude experienced by the souls “in” the Empyrean. Paradise in this sense—as the Empyrean—is thus utopic, if any place is: it is literally “no place” at all. (shrink)