Aristotle, in the Rhetoric, appears to claim both that emotion-arousal has no place in the essential core of rhetorical expertise and that it has an extremely important place as one of three technical kinds of proof. This paper offers an account of how this apparent contradiction can be resolved. The resolution stems from a new understanding of what Rhetoric I. I refers to - not emotions, but set-piece rhetorical devices aimed at manipulating emotions, which do not depend on the facts (...) of the case in which they are deployed. This understanding is supported by showing how it fits with evidence for how rhetoric was actually taught in the fifth and fourth centuries BCE, in particular by Thrasymachus and Gorgias. The proposed interpretation fits well with Aristotle's overall view of the nature of rhetoric, the structure of rhetorical speeches, and what is and is not relevant to the pragma, the issue of the case at hand. (shrink)

En este artículo me ocupo inicialmente de la teoría de la esclavitud de Aristóteles en el libro i de la Política, con el fin de mostrar la utilización de dos procedimientos: uno dialéctico, a partir de la discusión con Platón, y otro retórico, con la utilización de metáforas y testimonios con los que configura el marco epistemológico de su teoría. Luego, me concentraré en un asunto por esclarecer: la diferencia ente los endoxa, la tesis y el testimonio. Al describir el (...) método dialéctico en los Tópicos, Aristóteles precisa el significado de los términos endoxa y tesis. Por su parte, en los libros i y ii de la Retórica, Aristóteles se ocupa del testimonio. Por consiguiente, identificaré estos dos tipos de procedimientos, los tipos de pruebas y las conclusiones en el libro i de la Política de Aristóteles, a partir de las características elaboradas en los Tópicos y en la Retórica. (shrink)

Przedstawiona propozycja badawcza dotyczy porównania sposobu komunikowania polityków polskich i polityków amerykańskich ze swoimi wyborcami. Materiałem badawczym są mowy końcowe wygłaszane przez liderów politycznych w czasie debat finałowych. Uwzględniono cykle amerykańskich debat finałowych z lat 1996–2016 i cykle debat polskich z lat 1995–2015. Mowy końcowe są tym elementem debaty, w którym następuje zmiana adresata interakcji argumentacyjnej i przekaz kierowany jest do wyborców jako głównego odbiorcy. Jest to element wieńczący starcie polityków i stanowi zarazem apel do wyborców o poparcie w głosowaniu. (...) Poddano analizie zawartość perswazyjną 24 mów amerykańskich polityków i 26 mów polskich polityków. Zastosowano metody ilościowe i jakościowe do wykazania specyfiki perswazyjnej w różnych kulturach politycznych. Ustalono zestaw powtarzających się taktyk perswazyjnych z podziałem na etos, logos, patos. Określono częstotliwość ich występowania w obydwu zestawach tekstów. (shrink)

Having discussed some political and philosophical stakes of the Greeks’ invention of the rhetorical art, the present research aims to show the great originality of Aristotle’s treatise in comparison to his precursors. Subsequently, the article illustrates the amazing scientific relevance of Aristotle’s work for the French -speaking world in the past half a century. Finally, the paper poses the question whether its underlying concepts can nowadays be of any significance from a practical point of view.