Dinî sosyalleşme doğumla başlayan ve ölüme kadar süren bir sürecin adıdır. Bireylerin dinî sosyalleşmesinde aile, okul, arkadaş grubu, dini kurumlar ve medyanın etkili kurumlar olduğu görülmektedir. Biz bu çalışmada Amerika'nın New Jersey eyaletinden örnekleme dâhil ettiğimiz Türk gençleriyle nitel veri toplama tekniği olan derinlemesine görüşmeler yoluyla gençlerin akran gruplarında dinî sosyalleşmelerine dair veriler elde etmeye çalıştık. Sonuçta gençlerin tercih ettikleri arkadaş gruplarına göre tipleştirilmesi yapılmaya çalışılmıştır. Temel olarak dört dip arkadaş grubu seçimi olduğu görülmekte; a) kendi dini ve etnik kültüründen (...) gençlerin tercih edildiği sosyalleşme, b) iki kültür arasında kalarak çatışmanın yaşandığı arkadaş tercihleri, c) baskın kültür içinde asimile olmaya dönük arkadaş seçimleri, d) her iki kültürü de tanıyarak uygun arkadaşlar seçimi yaparak sosyalleşenler. Örnekleme dahil ettiğimiz çocukların 1.5 ve 2. nesil oldukları dikkate alındığında gelecek nesillerin nasıl bir akran sosyalleşmesi yaşayacağı tahmin edilebilmektedir. Sonuç itibariyle yerli kültür ile ana kültür arası bir formda göçmenliğin kimliğe ilişkin pekiştirmeleri eşliğinde dini sosyalleşmelerini gerçekleştirmede akran gruplarının oldukça etkili olduğu tespit edilmiştir. Ancak Amerika gibi büyük bir ülkede kendi din ve milletinden akranlarının azlığı gençleri zorunlu olarak bazen seçerek ve bazen de kendiliğinden istenilmeyen sosyalleşme öğrenmelerine götürebilmektedir. Bu açıdan topluluk içi dayanışma kurumları ve ailenin dini sosyalleşmede daha önemli roller alması sayesinde akran gruplarının dini sosyalleşmeye etkileri Müslüman kültür lehine sonuçlanabilir görünmektedir. (shrink)

The aim of this study is to create a sample curriculum which aims to explain the belief and belief of Allah, which is one of the most basic concepts of religious education, based on the developmental based life centred religion concept as an alternative to the existing religious education practices, based on the order and functioning of the universe and to explain its functionality. For this purpose, 12 children who have been educated in the 3rd grade in the institutional sense (...) have not been educated before. Our study is based on the assumption that religious education and science education are complementary to each other. It is assumed that in such cases where religious education practices and scientific processes are run together, children can better establish both scientific processes based on cause-effect relationship in the universe and their relationship with a Creator. In conclusion, although there are some limitations occurred outside the researcher, it has been seen that scientific processes are applied and these are supported in theological speeches and the related conceptualization is realized. In addition, in the studies to be carried out with the children of this age period, it has been observed that the attitudes of the classroom teacher should be taken into consideration and if possible, the researcher has to do the study only with the students. (shrink)

This article discusses the use of metaphor in human attempts to communicate religious experience and insight. In particular, it argues that, all too often, metaphors are misunderstood because they are interpreted literally. Examples of primary school children's writing are provided to illustrate the problem of literalism in religious understanding. The article concludes by recommending the extensive teaching of metaphor throughout education.