Clinical neuroethics and neuroskepticism are recent entrants to the vocabulary of neuroethics. Clinical neuroethics has been used to distinguish problems of clinical relevance arising from developments in brain science from problems arising in neuroscience research proper. Neuroskepticism has been proposed as a counterweight to claims about the value and likely implications of developments in neuroscience. These two emergent streams of thought intersect within the practice of neurology. Neurologists face many traditional problems in bioethics, like end of life care in the (...) persistent vegetative state, determination of capacity in progressive dementia, and requests for assisted suicide in cognition-preserving neurodegenerative disease (like amyotrophic lateral sclerosis). Neurologists also look to be at the forefront of downstream clinical applications of neuroscience, like pharmacological enhancement of mental life. At the same time, the practice of neurology, concerned primarily with the structure, function, and treatment of the nervous system, has historically fostered a kind of skeptical attitude toward its own subject matter. Not all problems that appear primarily neurological are primarily neurological. This disciplinary skepticism is generally clinical in orientation and limited in scope. The rise of interest in clinical neuroethics and in neuroskepticsim generally suggests a possible broader application. The clinical skepticism of neurology provides impetus for thinking about the appropriate role for skepticism in clinical areas of neuroethics. After a brief review of neuroskepticism and clinical neuroethics, a taxonomy of clinical neuroskepticism is offered and reasons why a stronger rather than weaker form of clinical neuroskepticism is currently warranted. (shrink)

Durante las últimas tres décadas, la Neurociencia ha logrado avances espectaculares, pero la investigación tiene ante sí graves retos. Comentamos proyectos actuales de investigación neurocientífica, como el Proyecto Conectoma, el Proyecto Brain, y el Human Brain Proyect. Estudiamos la confluencia de las tecnologías biomédicas e ingeniería genética con la inteligencia artificial y computación, y el impacto que tienen en el conocimiento del mundo exterior y de nosotros mismos. Identificamos potencialidades y amenazas de las nuevas tecnologías y la contribución a la (...) conformación del pensamiento posthumanista. (shrink)

Z propozycją rekalibracji etyki i zastąpienia jej neuroetyką wystąpiła Patricia S. Churchland. Churchland twierdzi, że im bardziej rozumiemy szczegóły funkcjonowania naszego systemu nerwowego, tym bardziej jesteśmy przekonani co do tego, że przyjmowane przez nas standardy moralnego działania są uwarunkowane neurobiologicznie. Od roku 2002 termin „neuroetyka” funkcjonuje jako nazwa nowej subdyscypliny etyki. Wymienia się w niej dwa zasadnicze działy: etykę neuronauki i neuronaukę etyki. Pierwszy dotyczy zasadniczo moralnych problemów związanych z zastosowaniem osiągnięć neuronauk, przedmiotem drugiego: neuronauki etyki, jest wpływ, jaki wiedza (...) z zakresu neuronauk ma na nasze rozumienie etyki. Artykuł jest krytyczną prezentacją nowej subdyscypliny etycznej i próbą pokazania, że jakkolwiek neurobiologiczne procesy mają wpływ na nasze działanie, to nie decydują o jego moralnym wymiarze. (shrink)