On the basis of the Weber, Jaspers, and Arendt style ‘ideal types’ of the manager as Eichmann, Richard III, and Faust it is explained how under strong organizational pressures to obey orders and further organizational ends, different types of managers cooperate with organization behavior that harms people. On the basis of Arendt's and Tillich's action philosophies, the manager as Institution Citizen with the courage to be both as oneself and as a part is presented as alternative, contrast, and resistance model (...) to the other ‘ideal types’, particularly to the Eichmann ‘ideal type’. (shrink)

Working in Britain and in Poland, the authors independently arrived at an interpretation of spirituality as a natural phenomenon. From the point of view of the British author, spirituality is based on a biological predisposition that has been selected for in the process of evolution because it has survival value. In several important ways this approach is in harmony with the psychological perspective of the Polish author that sees spirituality as a socioculturally structured and determined attempt to cope with the (...) existential human situation. Thus interpreted, spirituality is a human universal appearing in many secular as well as religious forms, although its most typical manifestations have been in religious experience. In this essay we discuss research data in support of this theoretical point of view and highlight some of the issues in bringing the two theoretical perspectives together. (shrink)

جعل و کشف معنا دو دیدگاه بنیادین در معنای زندگی هستند که هر کدام موافقان و مخالفانی را به خود اختصاص داده‌اند. سارتر با تبیین وجودِ فی‌نفسه و وجودِ‌ لنفسه، و همچنین مفاهیمی همچون امکان ناضرور، آزادی و فردیت، ابتدا جهان را از هر معنایی تهی می‌کند و سپس برای استعلای خویش و همچنین عدم انفعال، در پی جعل معناست. بنابراین، در این حوزه، سارتر را می‌توان یک ناشناخت‌گرا و سوبژکتیویست خواند و از این رو انتقادات مربوط به این دو (...) نحله به سارتر نیز تعلق می‌گیرد. برای نمونه، سارتر با سوبژکتیو دانستن معنا امکان هر گونه داوری معرفتی را دربارۀ صدق و کذب دیدگاه اخذشده از بین می‌برد. در عین حال، به نظر می‌رسد، با توجه به مبانی معرفتی ناشناخت‌گرایان و سوبژکتیویست‌ها، می‌توان از قوت این نقد کاست. همان طور که می‌دانیم، تأکیدِ سارتر و سایر اگزیستانسیالیست‌ها بر جعل و یا کشف معنا شدیداً وابسته به فرد و ساختار سوبژکتیو اوست. بنابراین به نظر می‌آید با توجه به بنیان‌های فلسفی سارتر، نقدهای مبتنی بر شناخت‌گرایی بر سارتر وارد نباشد. (shrink)