ویلیام هاسکر یکی از چهره‌های مهم خداباوری گشوده است. شاخصۀ خداباوری گشوده انکار معرفت پیشین خداوند به افعال اختیاری آیندۀ انسان است. هاسکر تحلیل خاصی از اراده آزاد ناتعین‌گرایانه در ذهن دارد و برای دفاع از این مفهوم دست به تعدیل مفهوم علم مطلق الهی می‌زند و از این طریق استدلال تقدیرگرایی الهیاتی را به استدلالی به نفع ناسازگاری اختیار و معرفت پیشین تبدیل می‌کند. او با ارائۀ تحلیل خاص خودش دربارۀ تمایز واقعیات سخت/نرم، دفاع از اصول استلزام قدرت، و (...) نفی قدرت عام نشان می‌دهد معرفت پیشین خدا مستلزم آن است که انسان نتواند قدرت ترک فعلی که خدا بدان علم دارد را داشته باشد. در این صورت یکی از لوازم اصلی اراده آزاد ناتعین‌گرایانه یعنی اصل امکان‌های بدیل محقق نخواهد شد، و این مستلزم نقض اختیار انسان است. اما مثال‌ نقض هری فرانکفورت تقریری را که هاسکر از PAP ارائه کرده ابطال می‌کند، و به همین دلیل رویکرد گشوده هاسکر با مشکل مواجه است. (shrink)

This paper is an attempt to clash the problem of forgiveness as formulated in contemporary secular and Christian ethics with Kierkegaard’s considerations concerning this issue. Kierkegaard’s thought is increasingly used in the modern debate on forgiveness. It is therefore worth investigating whether Kierkegaard’s considerations are really able to overcome in any way contemporary disputes concerning this problem or enrich our thinking in this area. The main thesis of this paper states that there is a fundamental, ontological difference between Kierkegaard’s understanding (...) of forgiveness and that of modern thinkers. While the Danish philosopher refers to the transcendent reality of spirit, where the act of forgiveness is always performed by God, in contemporary ethical and Christian thought, forgiveness is first and foremost formulated from an immanent point of view that appeals to the world of human values. This difference is demonstrated by analyzing the four main themes corresponding to the most important issues taken up in the contemporary debate on forgiveness. These are: the victim-offender relation, the conditionality and unconditionality of forgiveness, the issue of condonation, and the problem of the unforgivable. As a result of the analyses presented herein, the impossibility of directly applying Kierkegaard’s transcendent theses to ethical thought of the immanent variety will be shown. (shrink)