I propose and defend the hypothesis that understanding is the norm of explanation. On this proposal, an explanation should express understanding. I call this the understanding account of explanation. The understanding account is supported by social and introspective observations. It is also supported by the relationship between knowledge and understanding, on the one hand, and assertion and explanation, on the other.

I examine the debate between reductive and non-reductive physicalists, and conclude that if we are to be physicalists, then we should be reductive physicalists. I assess how both reductionists and non-reductionists try to solve the mind-body problem and the problem of mental causation. I focus on the problem of mental causation as it is supposed to be faced by non-reductionism: the so-called overdetermination problem. I argue that the traditional articulation of that problem is significantly flawed, and I show how to (...) articulate it properly: what I call the ‘super-overdetermination problem’. In doing so, I demonstrate that the problem of mental causation faced by non-reductionism is in fact a special case of the mind-body problem, as faced by non-reductionism, and that the former can’t be solved independently of the latter. I then assess the prospects for a particular family of non-reductive views that I call immanentism, and show that they fail to solve the super-overdetermination problem. Finally, I put forward two arguments to support the conclusion that physicalism entails reductionism. Both arguments establish, via distinct reasoning, the proposition that mental property instances are identical to physical property instances; and then each argument employs the inference, which I also defend, that if mental instances are physical instances, then mental properties are physical properties; hence, reductionism follows. (shrink)

Przedmowa Problematyka związana z zależnościami przyczynowymi, ich modelowaniem i odkrywa¬niem, po długiej nieobecności w filozofii i metodologii nauk, budzi współcześnie duże zainteresowanie. Wiąże się to przede wszystkim z dynamicznym rozwojem, zwłaszcza od lat 1990., technik obli¬czeniowych. Wypracowane w tym czasie sieci bayesowskie uznaje się za matematyczny język przyczynowości. Pozwalają one na daleko idącą auto¬matyzację wnioskowań, co jest także zachętą do podjęcia prób algorytmiza¬cji odkrywania przyczyn. Na potrzeby badań naukowych, które pozwalają na przeprowadzenie eksperymentu z randomizacją, standardowe metody ustalania zależności przyczynowych (...) opracowano na początku XX wieku. Zupełnie inaczej sprawa przedstawia się w przypadku badań nieeksperymentalnych, gdzie podobne rozwiązania pozostają kwestią przyszłości. Zadaniem tej książki jest podanie warunków, które powinny być spełnione przez te rozwiązania, oraz sformułowanie proceduralnego kryterium zależności przy¬czynowych jako szczegółowej realizacji tych warunków. Pociąga ono waż¬kie konsekwencje dla filozofii i metodologii nauk, które ujawnia – podany w Części II – zarys me-todolo¬gii proceduralnej. W literaturze przedmiotu brakuje w miarę wszechstronnego i systema¬tycznego omówie¬nia najnowszych filozoficznych i metodologicznych dys¬kusji na temat przy¬czynowości, co niech będzie wytłumaczeniem, dlaczego w niektórych punktach obecnej książki szczegółowo referuję trudno dos¬tępne teksty źró¬dłowe. Przymiotnik „proceduralny” używam tu w znaczeniu węższym niż Huw Price (w którego pracach właściwszy byłby termin „kryterialny”) dla podkre¬ślenia – zgodnie z łacińskim źródłosłowem procedo – że dla ustalenia przy¬czyny niezbędne jest podjęcie przez uczonych określonych interakcji z ba¬daną rzeczywistością. Zalążki zamysłu prezentowanego w tej książce przedstawiłem podczas warsztatów filozoficznych „Philosophy and Probability” w roku 2002, zor¬ganizowanych przez Instytut Filozofii Uniwersytetu w Konstancji. Wdzięczny jestem uczestnikom tych warsztatów za uwagi, a przede wszyst¬kim następującym osobom: Luc Bovens, Brandon Fitelson, Alan Hájek, Stephan Hartmann oraz Jon Williamson. Podczas międzynarodowej konferencji „Analytical Pragmatism”, zorgani¬zowanej w Lublinie w roku 2003 przez Wydział Filo¬zofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, odniosłem swoją koncepcję do prac Nancy Cartwright. Szczególnie inspirujący okazał się komentarz Huw Price’a do mojego referatu i przeprowadzona z nim dysku¬sja. Ujęcie koncepcji metodologii proceduralnej na szerszym tle współ-czes¬nego nurtu empirystycznego w filozofii nauki przedstawiłem w roku 2004 podczas konferencji „5th Quadrennial Fellows Conference”, zorgani¬zowanej przez Instytut Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Centrum Filozofii Nauki w Pittsburghu. Szczególnie pomocne w dalszych moich pra¬cach były uwagi Jamesa Bogena, Janet Kourany, Jamesa Lennoxa, Johna Nortona, Thomasa Bonka, Jana Woleńskiego i Johna Worralla, za które wyra¬żam swoją wdzięczność. Korpus książki powstał podczas mojego stażu w Centrum Filozofii Nauki w Pittsburghu, który odbyłem jako stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej w roku akademickim 2004-2005. Uczestniczyłem w tym czasie w życiu naukowym Centrum i w pracach badawczych zespołu z Instytutu Filozofii Uniwersytetu Carnegie-Mellon w Pittsburghu kierowanego przez Clarka Glymoura. Na jego ręce składam podziękowanie za wiele po¬mocnych uwag do moich wy¬stąpień oraz tekstów i za dyskusje przede wszystkim z nim samym i z jego najbliższymi współpracownikami: Peterem Spirtesem oraz Richardem Scheinesem, a także pozostałymi członkami tego zes¬połu, doktorantami i uczestnikami seminarium badawczego „Causality in the Social Sciences”. Za wieloletnie wsparcie, wielopłaszczyznowe inspiracje towarzyszące pi¬saniu tej książki, a także liczne pomocne uwagi do jej wcześniejszych wersji dziękuję przede wszystkim Księdzu Profesorowi Andrzejowi Bronkowi oraz Księdzu Profesorowi Józefowi Herbutowi, współprowadzącemu seminarium doktorskie w Katedrze Metodologii Nauk Katolickiego Uniwersytetu Lubel¬skiego im. Jana Pawła II, jak również pozostałym uczestnikom tego semina¬rium. Dziękuję mojej Żonie, dr Annie Kawalec za wiele wysiłku włożonego w ulepszenie redakcji – językowej i merytorycznej – obecnej książki. Książkę tę można czytać na kilka sposobów. Czytelnikom zainteresowa¬nym przede wszystkim prowadzeniem badań empirycznych polecałbym rozpoczęcie od Rozdziału 2. i kontynuację pozostałych rozdziałów Części I, a następnie Dodatków. Czytelnikom zainteresowanym problemami filozo¬fii i metodologii nauk polecałbym rozpoczęcie lektury książki od Części II i uzupełniającą lekturę Rozdziału 2., a następnie Wprowadzenia i Zakończenia. Czytelnikom mniej zainteresowanym zagadnieniami teoretycznymi pole¬całbym zapoznanie się z fascynującymi dziejami odkrycia przyczyn cholery przez Johna Snowa, które rekonstruuję w Rozdziale 1. W dalszej części nato¬miast polecałbym przejście do Wprowadzenia i Zakończenia, które w mniej specjalistyczny sposób przybliżają proponowane tu rozstrzygnięcia. Tekst książki nie był dotąd publikowany. Wyjątkiem są pewne fragmenty Rozdziału 8. oraz 9., które w zmienionej postaci ukazały się w Rocznikach Filozoficznych (Kawalec 2004). -/- Lublin, luty 2006 r. (shrink)

Arguments from explanation, i.e. arguments in which the explanatory value of a hypothesis or premise is appealed to, are common in science, and explanatory considerations are becoming more popular in metaphysics. The paper begins by arguing that explanatory arguments in science—even when these are metaphysical explanations— may fail to be explanatory in metaphysics; there is a distinction to be drawn between metaphysical explanation and explanation in metaphysics. This makes it potentially problematic to deploy arguments from explanation in, for instance, metaphysics (...) of science. Part of this problem has its source in that the explanatory concept differs between contexts. The paper discusses a few explanatory concepts and their corresponding arguments from explanation. Towards the end of the paper, I identify two allegedly explanatory arguments in metaphysical discourse by the concluding decisions they give rise to: the rejection of X as a metaphysical fact if X does not explain anything (the argument from explanatory inability) and the rejection of X as a metaphysical fact if X can be non-metaphysically explained (the argument from the non-metaphysically explained). I ask: What kind of concept of explanation do these arguments rely upon, and is that concept suited to the metaphysical task? Two recent examples of these arguments are used as illustration. The preliminary conclusion is that several of the strengths of arguments from explanation in science seem not to be present in metaphysical contexts. (shrink)

The 'completeness of physics' is the key premise in the causal argument for physicalism. Standard formulations of it fail to rule out emergent downwards causation. I argue that it must do this if it is tare in a valid causal argument for physicalism. Drawing on the notion of conferring causal power, I formulate a suitable principle, 'strong completeness'. I investigate the metaphysical implications of distinguishing this principle from emergent downwards causation, and I argue that categoricalist accounts of properties are better (...) equipped to sustain the distinction than dispositional essentialist accounts. Finally, I argue that the additional evidence needed for strong completeness renders the causal argument otiose for any properties amenable to scientific reduction. (shrink)

Identity theories are those that hold that 'sensations are brain processes'. In particular, they hold that mental/psychological state kinds are identical to brain/neuroscientific state kinds. In this paper, I isolate and explain some of the key features of contemporary identity theories. They are then contrasted with the main live alternatives by means of considering the two most important lines of objection to identity theories.

In this paper, I outline two strands of evidence for the conclusion that the dynamical approach to cognitive science both seeks and provides covering law explanations. Two of the most successful dynamical models—Kelso’s model of rhythmic finger movement and Thelen et al.’s model of infant perseverative reaching—can be seen to provide explanations which conform to the famous explanatory scheme first put forward by Hempel and Oppenheim. In addition, many prominent advocates of the dynamical approach also express the provision of this (...) kind of explanation as a goal of dynamical cognitive science. I conclude by briefly outlining two consequences. First, dynamical cognitive science’s explanatory style may strengthen its links to the so-called “situated” approach to cognition, but, secondly, it may also undermine the widespread intuition that dynamics is related to emergentism in the philosophy of mind. (shrink)

Debates about explanation in the social sciences often proceed without any clear idea what an 'account' of explanation should do. In this paper I take a stance - what I will call contextualism - that denies there are purely formal and conceptual constraints on explanation and takes standards of explanation to be substantive empirical claims, paradigmatically claims about causation. I then use this standpoint to argue for position on issues in the philosophy of social science concerning reduction, idealized models, social (...) mechanisms, functional explanations, inference to the best explanation and interpretive understanding. (shrink)

This dissertation consists of three parts. Part I is a defense of an artificial language methodology in philosophy and a historical and systematic defense of the logical empiricists' application of an artificial language methodology to scientific theories. These defenses provide a justification for the presumptions of a host of criteria of empirical significance, which I analyze, compare, and develop in part II. On the basis of this analysis, in part III I use a variety of criteria to evaluate the scientific (...) status of intelligent design, and further discuss confirmation, reduction, and concept formation. (shrink)

Language is a human universal reflecting our deeply social nature. Among its essential functions, language enables us to quickly and efficiently share information. We tell each other that many things are true—that is, we routinely make assertions. Information shared this way plays a critical role in the decisions and plans we make. In Knowledge and the Norm of Assertion, a distinguished philosopher and cognitive scientist investigates the rules or norms that structure our social practice of assertion. Combining evidence from philosophy, (...) psychology, and biology, John Turri shows that knowledge is the central norm of assertion and explains why knowledge plays this role. -/- Concise, comprehensive, non-technical, and thoroughly accessible, this volume quickly brings readers to the cutting edge of a major research program at the intersection of philosophy and science. It presupposes no philosophical or scientific training. It will be of interest to philosophers and scientists, is suitable for use in graduate and undergraduate courses, and will appeal to general readers interested in human nature, social cognition, and communication. (shrink)

In grappling with the micro-macro problem in sociology, philosophers of the field are finding it increasingly useful to associate micro-sociology with theory reduction. In this article I argue that the association is ungrounded and undesirable. Although of a reductive "disposition," micro-sociological theories instantiate something more like "reductive explanation," whereby the causal roles of social wholes are explained in terms of their psychological parts. In this form, micro-sociological theories may actually have a better shot at closing the sociology–psychology explanatory gap, and (...) resist many antireductionist arguments, including the well-known argument from "multiple realization.". (shrink)

I defend the Received View on scientific theories as developed by Carnap, Hempel, and Feigl against a number of criticisms based on misconceptions. First, I dispute the claim that the Received View demands axiomatizations in first order logic, and the further claim that these axiomatizations must include axioms for the mathematics used in the scientific theories. Next, I contend that models are important according to the Received View. Finally, I argue against the claim that the Received View is intended to (...) make the concept of a theory more precise. Rather, it is meant as a generalizable framework for explicating specific theories. (shrink)

This chapter contains sections titled: Highlights of Past Literature Current Work Future Work.

The emergentist position that R. Keith Sawyer has formulated, nonreductive individualism, contains three propositions. First, that social characteristics must always be realized in individuals; second, that it is nevertheless possible to understand social properties as irreducible; and third, that therefore it is possible to demonstrate how social properties are able to exercise independent causal influences on individuals and their properties. It is demonstrated that Sawyer is not able to meet an objection that Kim has formulated against the analogous position in (...) the philosophy of mind. In his defense of the claim of irreducibility Sawyer refers to Fodor’s argument about multiple realizability, but this line of argument cannot preserve the claim for downward causation because Fodor’s claim for irreducibility rests on assumptions that are not compatible with a systematic formulation of downward causation. The article proposes a reading of Fodor’s argument that is consistent with individualism but not with nonreductive individualism. (shrink)