Many assume that the best, and perhaps only, way to address the so-called Problem of Evil is to claim that God does not do evil, but that God merely allows evil. This assumption depends on two claims: the doing-allowing distinction exists and the doing-allowing distinction is morally significant. In this paper I try to undermine both of these claims. Against I argue that some of the most influential analyses of the doing-allowing distinction face grave difficulties and that these difficulties are (...) only exacerbated when applied to God. Against I argue that broadly Kantian considerations give a better explanation of the moral differences in paradigm cases than the doing-allowing distinction and, when applied to God, effectively dissolve the moral significance of the doing-allowing distinction. The upshot of this is that those who claim God does evil are no worse off than those who claim God allows evil regarding the PoE. (shrink)

In a recent paper, Alvin Plantinga defends occasionalism against an important moral objection: if God is the sole direct cause of all the suffering that results from immoral human choices, this causal role is difficult to reconcile with God’s perfect goodness. Plantinga argues that this problem is no worse for occasionalism than for any of the competing views of divine causality; in particular, there is no morally relevant difference between God directly causing suffering and God indirectly causing it. First, we (...) examine Plantinga’s moral parity argument in detail and offer a critical evaluation of it. Then we provide a positive argument, based on the doctrine of doing and allowing, to show why there is a morally relevant difference between God’s direct and indirect causation of suffering. (shrink)

Artykuł omawia zjawisko dylematów moralnych z perspektywy teistycznej. Teiści przyjmują często, że (1) opatrznościowy Bóg nigdy nie postawiłby stworzonej przez siebie istoty przed taką sytuacją wyboru, w której owa istota nie jest w stanie uniknąć czynu niesłusznego, bądź że (2)jeśli istota staje przed taką sytuacją wyboru, to jest to wynikiem pewnego niesłusznego działania, którego dokonałajuż wcześniej. Wielu komentatorów przypisuje tę drugą opcję Tomaszowi z Akwinu. Autor argumentuje, że taka interpretacjajest błędna, przytaczając między innymi przeprowadzoną przez Akwinatę analizę ślubowania Jeftego opisanego (...) w Księdze Sędziów. Natomiast w odniesieniu do pierwszej opcji artykuł zamykają uwagi dotyczące sposobu opracowania normatywnej teorii etycznej o charakterze teistycznym, która uznaje istnienie dylematów moralnych. Teiści zainteresowani taką teorią powinni poważnie rozważyć odrzucenie założenia, że powinność implikuje możliwość. (shrink)