En 1936, en su última obra, Crisis, Husserl afirma que la filosofía ejerce una función orientadora con respecto a la cultura. El propósito de esta investigación es mostrar que la caracterización del filósofo como "funcionario de la humanidad" está en estrecha conexión con la fenomenología de la experiencia: ciencia de la ‘doxa’, ciencia del mundo de la vida. En la década del treinta, Husserl desarrolla una fenomenología de la facticidad, fenomenología de la subjetividad trascendental, cuyo carácter es monádico, pero cuyo (...) ser tan solo adviene real mediante relaciones intersubjetivas. La ciencia del mundo de la vida permite establecer que en la raíz de la crisis de la cultura occidental se encuentran el 'dualismo psico-físico', el 'objetivismo' y el 'naturalismo'. Para superarlos se requiere revalorizar la doxa, y mostrar cómo en ella tiene lugar la constitución, el a priori, del mundo de la vida. (shrink)

This article is devoted to a phenomenological analysis and interpretation of the basic concepts involved in phenomenology. The first concept that deserves our attention is that of “apodicticity” along with the related concept of “apodictic evidence”. The next concept is that of “correlation,” which manifests its apodictic character in bringing together all transcendental facts. With the transition from traditional discourses to modern discourse, the concept of apodicticity continues to deepen; at the same time, it is accepted that some metaphysical presuppositions (...) continue to lurk at the foundation of this concept. Apodicticity, as the principle of knowledge, is an idea that lies in the infinity of universal experience, which includes both agreed and mismatched moments. This mismatch, in turn, refers to correlative connections between the transcendental Ego, the world and intersubjectivity. Transcendental subjectivity has a correlative nature, which is due to its self-transcending character, resulting in gaps and distinctions being found within subjectivity. (shrink)

Autor prezentuje własną interpretację fenomenologicznej zagadki „w sobie” przedmiotu rzeczywistego i samego świata. Rozwiązanie tej zagadki ma rozstrzygające znaczenie dla właściwego zrozumienia fenomenologii transcendentalnej. Według Husserla, rzecz transcendentna jest „w sobie” w odniesieniu do faktycznego doświadczenia, ponieważ jej esse nie rozpływa się w percipi i może istnieć nawet wtedy, gdy nie jest faktycznie doświadczana. „W sobie” przedmiotu realnego nie oznacza jednak jego istnienia poza wszelkim możliwym sposobem dania w świadomości, ale jest idealną jednością daną w nieskończonej wielości rzeczywistych i możliwych (...) przejawów tego samego dopuszczającego określenia x. Wszystkie przedmioty realne są jednostkami sensu, ale sens nie przenika przedmiotu w nieskończoności jego przejawów, a w konsekwencji niewyczerpywalne x jako nosiciel tożsamości przedmiotu zawiera nadwyżkę wykraczającą poza sens. Zasadnicza teza artykułu brzmi, że „w sobie” rzeczy transcendentnej i świata realnego odpowiada czystemu x i jego nadwyżce przekraczającej sensy noematyczne. (shrink)

Two disciplines have greatly contributed to a new understanding of phantasy and imagination in contemporary thought: phenomenology and psychoanalysis. These two different approaches to Phantasie developed almost simultaneously at the beginning of the twentieth century. The examination of Phantasie can focus on the concrete form of the phantasm as a unique object formation—or better, as scene. The attention can also be directed to the style of imagining as specific intentionality. Whereas the second line of research has been extensively studied in (...) the context of phenomenological investigation, psychoanalytical inquiry has greatly contributed to the understanding of the phantasm as scene. In the present paper, the author primarily examines the notion of phantasy from a phenomenological perspective. More specifically, the author intends to show the inner tensions between the concept of pure phantasy as intentional act and the manner of appearance of unclear phantasy. If we consider the essential traits of the appearances of unclear phantasies, the unclear phantasies cannot be considered as quasi-perceptions of a fictional object, since no intentional object constitutes itself in this confused dimension. (shrink)