The author argues for three interconnected theses which provide a cognitive account for why humans intuitively believe that others survive death. The first thesis, from which the second and third theses follow, is that the acceptance of afterlife beliefs is predisposed by a specific, and already well-documented, imaginative process - the offline social reasoning process. The second thesis is that afterlife beliefs are social in nature. The third thesis is that the living imagine the deceased as socially embodied in such (...) a way as to continue to fulfill on-going social obligations with others. The author further suggests six reasons why the fantasy/reality distinction breaks down for the imaginer such that the continued existence of the decedent in the afterlife is believed to be real. Finally, the author suggests avenues for further research which would support this cognitive account. (shrink)

We evaluate the role of embodiment in ordinary mental state ascriptions. Presented are five experiments on phenomenal state ascriptions to disembodied entities such as ghosts and spirits. Results suggest that biological embodiment is not a central principle of folk psychology guiding ascriptions of phenomenal consciousness. By contrast, results continue to support the important role of functional considerations in theory of mind judgments.

Recent research in the cognitive science of religion suggests that humans intuitively believe that others survive death. In response to this finding, three cognitive theories have been offered to explain this: the simulation constraint theory (Bering, Citation2002); the imaginative obstacle theory (Nichols, Citation2007); and terror management theory (Pyszczynski, Rothschild, & Abdollahi, 2008). First, I provide a critical analysis of each of these theories. Second, I argue that these theories, while perhaps explaining why one would believe in his own personal immortality, (...) leave an explanatory gap in that they do not explain why one would intuitively attribute survival of death to others. To fill in the gap, I offer a cognitive theory based on offline social reasoning and social embodiment which provides for the belief in an eternal social realm in which the deceased survive—the afterlife. (shrink)

According to haecceitism, some maximal possibilities differ even while they are qualitatively indiscernible. Since haecceitism is a modal thesis, it is typically defended by appeal to conceivability arguments. These arguments require us to conceive of qualitatively indiscernible possibilities that differ only with respect to the identity of the individuals involved. This paper examines a series of conceivability arguments for haecceitism and a variety of anti-haecceitist responses. It concludes that there is no irresistible conceivability argument for haecceitism even while anti-haecceitist responses (...) do come with certain notable commitments. (shrink)

The practice of burying objects with the dead is often claimed as some of the earliest evidence for religion, on the assumption that such “grave goods” were intended for the decedents’ use in the afterlife. However, this assumption is largely speculative, as the underlying motivations for grave‐good practices across time and place remain little understood. In the present work, we asked if explicit and implicit religious beliefs (particularly those concerning the continuity of personal consciousness after death) motivate contemporary grave‐good practices. (...) Across three studies, and comparing participants from the United States and NZ, we measured grave‐good deposition at actual or hypothetical funerals, finding that jewelry, photographs, and other items with sentimental, emotional, and relationship value were common. In addition, intuitive afterlife reasoning (as measured by people's attributions of mental states to the dead) motivated grave‐good decision‐making for about half (Study 2) or more (Study 3) people, including afterlife nonbelievers (“extinctivists”), while those who held explicit (i.e., stated) afterlife beliefs were more likely to participate in the practice. The decision to leave grave goods was also associated with magical contagion beliefs and a need for personal comfort, while other motivations, such as social signaling, were less common. Our results suggest that “afterlife use” is a common motivation for grave‐good practices, and that humans possess evolutionarily early intuitions about postdeath consciousness. (shrink)

Abstract: Thought experiments about the self seem to lead to deeply conflicting intuitions about the self. Cases imagined from the 3rd person perspective seem to provoke different responses than cases imagined from the 1st person perspective. This paper argues that recent cognitive theories of the imagination, coupled with standard views about indexical concepts, help explain our reactions in the 1st person cases. The explanation helps identify intuitions that should not be trusted as a guide to the metaphysics of the self.

Around 30% of world cultures endorse reincarnation and 20% of contemporary Americans think that reincarnation is plausible. This paper addresses the question of why belief in reincarnation is so pervasive across geographically disparate contexts. While social scientists have provided compelling explanations of the particularistic aspects of reincarnation, less is known about the psychological foundations of such beliefs. In this paper, I review research in the cognitive science of religion to propose that selected panhuman cognitive tendencies contribute to the cross-cultural success (...) of basic ideas in reincarnation. Together, this research suggests that extraordinary convictions, including those associated with postmortem survival, are underpinned by some of the same processes that govern mundane social cognition. (shrink)

Bilişsel Din Bilimi (CSR), dini inanç ve uygulamaların nedensel açıklamalarını sağlamayı amaçlayan din araştırmalarına bilimsel bir yaklaşımdır. CSR savunucuları, insan zihninin doğal özelliklerini ve nasıl işlediğini açıklayarak dini inançların oluşumu, kabulü, aktarımı ve yaygınlığı sürecini açıklamaya çalışırlar. Tüm insan kültürlerinde var olan ve son on yılda birçok CSR akademisyeninin dikkatini çeken dini inançlardan biri de öbür dünyaya olan inançtır. CSR araştırmacılarına göre, bu inanç, insan zihninin doğal yapılarına dayanmaktadır. Ölümden sonraki hayata olan inancı, zihinsel araçların işleyişinden kaynaklanan, yansıtıcı olmayan veya (...) sezgisel bir inanç olarak görürler. Ölümden sonra hayata inancın oluşumunu, gelişimini, yayılmasını ve aktarılmasını açıklamak için çeşitli teoriler önerdiler. Ancak bu teoriler arasında, iki teori daha geniş kabul görmüştür, sezgisel düalizm teorisi ve simülasyon kısıtlama teorisi. Sezgisel düalizm teorisi, tüm insanların iki zihinsel araca sahip olduğunu söyler: Sezgisel Biyoloji ve Sezgisel Psikoloji. Sezgisel Biyoloji, ölü bir kişinin karşısına geçip hareket edemediği için artık hayatta olmadığına inanmamızı sağlar. Sezgisel Psikoloji, ölü kişiye otomatik olarak görünmez özellikleri (arzular, düşünceler, inançlar ve duygular gibi) atfetmeye devam eder. Yukarıdaki iki zihinsel aracın aynı anda işleyişi, insan zihnini ölü kişinin bir kısmının önemsiz olduğuna ve fiziksel ölümden sonra kaldığına inandırır. Simülasyon kısıtlama teorisi, tüm insanların çevreden gelen bilgileri işlemek ve dini inançlar edinmek için zihinsel araçlara sahip olduğunu söyler. Zihinsel araçların hiçbiri, kişinin arzularının, düşüncelerinin, inançlarının ve duygularının var olmadığını hayal edemez veya simüle edemez. Bu nedenle ölü kişinin karşısındaki insan zihni, fiziksel ölümünü kolayca hayal etmesine rağmen, kişinin başka bir bölümünün (düşünceler, arzular vb.) Varlığına inanmaya devam eder. Bu teorilerin her ikisi de, öbür dünyaya inancın oluşumunu açıklamada zorluklar ve sınırlamalarla karşı karşıya görünüyor. Bunlar arasında nedensel açıklama yapamama, ölümden sonraki hayata olan inancın doğal ve rasyonel temelleri arasındaki ayrım eksikliği ve öbür dünya inancının doğaüstü temellerini göz ardı etme yer alır. İki teoriden hiçbiri öbür dünyaya inancın oluşumu için yeterli nedensel açıklama sağlamıyor gibi görünmektedir. Her iki teori de zihinsel araçların nasıl işlediğine bağlı olarak öbür dünya inançlarının oluşumu hakkında olası bir hikaye sunmaya çalışır. Ölümden sonraki hayata inanmaya yol açan sürecin yalnızca makul bir hikayesini sunarlar. Bu iki teorinin sunduğu şey, insan zihninin ve araçlarının ve bunların nasıl işlediğinin bir açıklamasıdır (nedensel açıklama değil). Bu, kendi başına, bu aletlerin öbür dünyaya bir inanç ürettiğini açıklamaz. Dolayısıyla ahirete olan inancın zihinsel araçların işleyişinin bir sonucu olduğu iddiası, zihinsel araçlar ile bu inanç arasında nedensel bir ilişki gerektirir. Bu iki teoriden hiçbiri bu nedensel ilişkiyi açıklayamaz ve yalnızca aralarındaki ilişkinin makul bir hikayesini açıklarlar. Dahası, dini inancın rasyonel temelleri ile dini inancın doğal temelleri arasındaki ayrım, ahirete inanmak veya onunla ilişkili bilişsel mekanizmaları tanımlamak için doğal bir köken bulmanın hiçbir şekilde bu inancı reddetmek veya itibarını sarsmak anlamına gelmediğini göstermektedir. Ahirete olan inancın doğal kökenleri hakkındaki bilişsel teoriler bize bu inancın rasyonel mi irrasyonel mi olduğunu gösteremez. Bu açıklamalar ancak (eğer yapabilirlerse) bize bu inancın oluşumunun ve yaygınlığının doğal köklerini gösterebilir. Ayrıca Dinsel inanç karmaşık bir kavramdır. Birincisi, doğal bir kavramdır, bu anlamda insan doğasına dayanır ve insanın bilişsel sistemleri ve zihinsel araçlarıyla ilgilidir. İkincisi, kültürel ve sosyal bir kavramdır, bu anlamda hem kültürel ve sosyal değişimden etkilenir hem de onu etkiler. Üçüncüsü, doğaüstü bir kavramdır, bu anlamda hem vahiy hem de kehanet ve insanın maddi olmayan yönüyle derinden bağlantılıdır. Öbür dünyaya inanç, her üç düzeyde açıklamayı gerektiriyor gibi görünüyor. (shrink)