:In this essay I begin with Foucault's theorization of the convulsive body of the possessed as a site of struggle. Next, I amend this perspective with Gilles Deleuze and Félix Guattari's notion that “the concept is not object but territory” 101). That is, rather than looking at convulsive bodies as objects through which actors struggle, I approach convulsions as evidencing acts of territorialization. Instead of a corporeal object over which actors struggle for ownership, this perspective reframes convulsions as a process (...) of space-making that is constitutive of the space-makers. Amending Foucault's take on convulsions with Deleuze and Guattari's notion of territory allows for analysis of “techno-horror” popular entertainments as constitutive processes in the unfolding of new reproductive masculine subjectivities. (shrink)

Current notions of affect are often underpinned by unacknowledged assumptions about spontaneity, materiality and immediacy. Childhood, which has traditionally been associated with these concepts (and for this reason has not been much debated within critical theory), helps us reconsider the political impact of affect theory. This is both because feminist theory has recently reconceptualized childhood and because positing affect as moments of intensity immanent to matter raises a number of problems from a feminist point of view. A passage from Mrs. (...) Dalloway (illustrating how childhood works as a mimetic break within the project of literary modernism) will introduce an analysis of excerpts from Lisa Cartwright and Eve Kosofsky Sedgwick, two feminist case studies in which affect and childhood are linked. Referring to past psychoanalytical and political debates (especially by Jacqueline Rose, Juliet Mitchell and Walter Benjamin) that have anticipated some of the problems we are currently facing within feminist theory, the article investigates through childhood the politically problematic role of affect as ‘the new’ in critical theory. (shrink)

Bu çalışmanın amacı, sosyal bilimler ve eleştirel kuram alanlarında ortaya çıkan, zihin-beden, akıl-duygu, doğa-kültür, insan olan-insan olmayan gibi ayrımları sorunsallaştırmada önemli bir rol oynayan ve beraberinde yeni soru sorma ve düşünme biçimleri getiren, yeni bir epistemolojik alan olarak “duygulanımsal dönüşü” felsefi arka planı bakımından incelemektir. Bu amaçla, duygulanımsal dönüşün ortaya çıkışını şekillendiren koşullar, duygulanımsal dönüşün oluşmasında etkili olan felsefi kavramsallaştırmalar incelenecek ve bu kavramların, toplumsal çalışmalarda kullanıldığı haliyle, kullanışlılıklarına dair örnekler verilecektir. Duygulanımsal dönüşün arka planında yatan şu üç kavramsallaştırma ekseni (...) üzerinde durulacaktır; birinci olarak, duygulanım karşılıklı olarak bedeni, öznellikleri ve toplumsal anlam yaratma süreçlerini belirleyici bir konumdadır ve bireysel bir psişeden ziyade toplumsal bir yaşantıya tekabül eder. İkinci olarak, etkileme-etkinme gücü olarak duygulanım, hisler, akıl ve eylem arasındaki ayrımları sorunsallaştırıcı bir ilişkisellik üzerine kuruludur ve bunu günümüzün sosyoekonomik yaşantısında duygulanımların oynadığı merkezi rol üzerinden gözlemlemek mümkündür. Üçüncü olarak, duygulanımlar bedensel dinamiklere ve fizyolojik değişimlere dayanmaları sebebiyle bilişsel ve dilsel süreçlerden bağımsız otonom bir doğaya sahiptirler. Bedenin hareket ve duyumsama kapasitesi, duygulanımların belirlenimsizliğe dayalı niteliksel değişim yaratma potansiyeliyle birlikte anlaşılmalıdır. Bu türden bir yaklaşım bize, doğrudan bedensel ve duygulanımsal sürece içkin biçimde farkın ortaya çıkışını anlama olanağı sunar. (shrink)

Uncontainable Life: A Biophilosophy of Bioart investigates the ways in which thinking through the contemporary hybrid artistico-scientific practices of bioart is a biophilosophical practice, one that contributes to a more nuanced understanding of life than we encounter in mainstream academic discourse. When examined from a Deleuzian feminist perspective and in dialogue with contemporary bioscience, bioartistic projects reveal the inadequacy of asking about life’s essence. They expose the enmeshment between the living and non-living, organic and inorganic, and, ultimately, life and death. (...) Instead of examining the defining criteria of life, bioartistic practices explore and enact life as processual, differential, and always already uncontainable, thus transcending preconceived material and conceptual boundaries. In this way, this doctoral thesis concentrates on the ontology of life as it emerges through the selected bioartworks: “semi-living” sculptures created by The Tissue Culture and Art Project and the performance May the Horse Live in Me by L’Art Orienté Objet. The hope is that such an ontology can enable future conceptualisations of an ethico-politics that avoids the anthropocentric logic dominant in the humanities and social sciences. (shrink)