The claim that (OIC) “ought” implies “can” (i.e., you have an obligation only at times at which you can obey it) entails that (1) obligations that become infeasible are lost (i.e., you stop having an obligation when you become unable to obey it). Moreover, the claim that (2) obligations that become overridden are not always lost (i.e., sometimes you keep having an obligation when you acquire a stronger incompatible obligation) entails that (ONIM) “ought” does not imply “must” (i.e., some obligations (...) are not all-things-considered). It is standard to infer ONIM—via (2)—from the premise that becoming overridden can result in “moral residue” (e.g., in the appropriateness of feeling regret). But then, I note, one could similarly infer not-OIC—via not-(1)—from the premise that becoming infeasible can result in moral residue. So there is an argument against OIC which parallels the standard argument for ONIM. I respond by rejecting both arguments: it is a mistake to always infer from the presence of moral residue that an obligation is not lost. Then I propose new arguments both for ONIM and for OIC. (shrink)

What kind of persons could engage in political torture? Not only the morally impaired who lack empathy or compassion, or even the merely obedient, but also the righteous who struggle with conscience, and the realists who set morality aside.

Virtue and deontological ethics are now commonly contrasted as rival approaches to moral inquiry. However, I argue that neither metaethical party should seek complete, solitary domination of the ethical domain. Reductive treatments of the right or the virtuous, as well as projects that abandon the former or latter, are bound to leave us with a sadly diminished map of the moral territories crucial to our lives. Thus, it is better for the two parties to seek a more cordial and equal (...) relationship, one that permits metaethical pluralism, and acknowledges mutual dependence. I do not seek to prescribe how that relationship should look: this essay offers less a positive metaethical position than a prolegomenon to such a position, one that attempts to head off harmful attempts to reduce the territory of the aretaic to that of the deontic, or that of the deontic to the aretaic. (shrink)

Artykuł omawia zjawisko dylematów moralnych z perspektywy teistycznej. Teiści przyjmują często, że (1) opatrznościowy Bóg nigdy nie postawiłby stworzonej przez siebie istoty przed taką sytuacją wyboru, w której owa istota nie jest w stanie uniknąć czynu niesłusznego, bądź że (2)jeśli istota staje przed taką sytuacją wyboru, to jest to wynikiem pewnego niesłusznego działania, którego dokonałajuż wcześniej. Wielu komentatorów przypisuje tę drugą opcję Tomaszowi z Akwinu. Autor argumentuje, że taka interpretacjajest błędna, przytaczając między innymi przeprowadzoną przez Akwinatę analizę ślubowania Jeftego opisanego (...) w Księdze Sędziów. Natomiast w odniesieniu do pierwszej opcji artykuł zamykają uwagi dotyczące sposobu opracowania normatywnej teorii etycznej o charakterze teistycznym, która uznaje istnienie dylematów moralnych. Teiści zainteresowani taką teorią powinni poważnie rozważyć odrzucenie założenia, że powinność implikuje możliwość. (shrink)