The editor’s General Introduction is divided into two parts. The first part, ‘Context’, discusses Locke’s analysis of the nature of error, the causes of error and the prevention and cure of error in the Conduct. His enquiry is placed in the context of his way of ideas as given in his Essay concerning Human Understanding. Locke’s two-stage way of ideas, his occupation with our mental faculties and with method form the interrelated main ingredients of his logic of ideas. There is (...) a complicated relation of continuity and change between the content and the structure of this new logic on the one hand and the content and structure of works by both scholastic predecessors and novel philosophers on the other hand. Once this context is taken into account, the Conduct can be understood as work that has a function within the structure of Locke’s logic of ideas that runs parallel to the function of the De sophisticis elenchis in the Aristotelian Organon. The second part of the General Introduction, ‘Text’, gives a description of the relevant MSS, an overview of references to the Conduct in Locke’s correspondence, a history of the genesis of the Conduct until its first publication in 1706 in the Posthumous Works, an analysis of the evidence provided by the MSS on how the Conduct grew out of the Essay, and a statement of the principles that underlie the present editon. (shrink)

Kartezjanizm i antykartezjanizm locke’owskiej koncepcji tożsamości osobowej Niniejszy artykuł koncentruje się na zależnościach pomiędzy Locke’owskim i kartezjańskim pojmowaniem tożsamości osobowej. Wbrew częstym odczytaniom, różnica pomiędzy nimi nie daje się sprowadzić do prostego przeciwstawienia substancjalizmu i empiryzmu. Locke nie rezygnuje ze stanowiska substancjalistycznego, jednakże rozgranicza dwie sfery — naturalnego, bazującego na doświadczeniu poznania oraz filozoficznych spekulacji, w których stara się przedstawić racjonalną i zgodną ze swym programem epistemologicznym interpretację dogmatów religijnych. Krytyka Locke’a dotyczy możliwości istnienia rzeczy myślącej jako substancji istniejącej niezależnie (...) od ciała, natomiast rozbudowaniu w stosunku do filozofii kartezjańskiej ulega opis różnicowania się doświadczenia i ludzkiej subiektywności, zaś pojęcie tożsamości osobowej zyskuje eksplikację na czterech uzupełniających się poziomach: psychologicznym, biologicznym, społeczno-prawnym i religijnym. (shrink)