This paper aims to clarify the nature of understanding in medicine. The first part describes in more detail what it means to understand something and links a type of understanding (i.e., objectual understanding) to explanations. The second part proceeds to investigate what objectual understanding of a disease (i.e., biomedical understanding) requires by considering the case of scurvy from the history of medicine. The main hypothesis is that grasping a mechanistic explanation of a condition is necessary for a biomedical understanding of (...) that condition. The third part of the paper argues that biomedical understanding is necessary, but not sufficient for understanding in a clinical context (i.e., clinical understanding). The hypothesis is that clinical understanding combines biomedical understanding of a _disease_ or pathological condition with understanding _illness,_ which involves some degree of personal understanding of the patient. It is argued that, in many cases, clinical understanding necessitates adopting a particular second-personal stance and using cognitive resources _in addition_ to those involved in biomedical understanding. (shrink)

This article investigates five kinds of vagueness in medicine: disciplinary, ontological, conceptual, epistemic, and vagueness with respect to descriptive-prescriptive connections. First, medicine is a discipline with unclear borders, as it builds on a wide range of other disciplines and subjects. Second, medicine deals with many indistinct phenomena resulting in borderline cases. Third, medicine uses a variety of vague concepts, making it unclear which situations, conditions, and processes that fall under them. Fourth, medicine is based on and produces uncertain knowledge and (...) evidence. Fifth, vagueness emerges in medicine as a result of a wide range of fact-value-interactions. The various kinds of vagueness in medicine can explain many of the basic challenges of modern medicine, such as overdiagnosis, underdiagnosis, and medicalization. Even more, it illustrates how complex and challenging the field of medicine is, but also how important contributions from the philosophy can be for the practice of medicine. By clarifying and, where possible, reducing or limiting vagueness, philosophy can help improving care. Reducing the various types of vagueness can improve clinical decision-making, informing individuals, and health policy making. (shrink)

حباب معرفتی و اتاق بازتاب دو پدیده دوران پسا-حقیقت هستند که در آن‌ها دانش علمی انکار می‌شود. تای نوین معتقد است این پدیده‌ها دانش علمی را با طرد و بی‌اعتمادی به آن انکار می‌کنند. هدف از پژوهش حاضر این است که راه‌کاری برای تمیز میان دانش علمی و دانش درون این جوامع به دست آورده تا امکان خروج از آن‌ها میسر شود. به این منظور، با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی ابتدا به تبیین این دو پدیده و بررسی راه‌کار ارائه‌شده برای (...) خروج از آن‌ها پرداخته و ایرادات این راه‌کارها را نمایان می‌سازیم. سپس نظریه نظام‌مندی دانش علمی هوینینگن-هون معرفی خواهد شد که بر اساس آن یک در موضوع مشترک، دانش علمی در ابعاد توصیف، توضیح، پیش‌بینی، دفاع از ادعاهای دانش، گفتمان انتقادی، پیوند معرفتی، ایده‌آل کامل بودن، تولید دانش و بازنمایی دانش، نظام‌مندتر از دانش روزمره است. مطابق این نظریه، نظام‌مندی به این معنا است که دانش علمی تصادفی، دلخواهانه، بدون برنامه، بدون نظم و ترتیب نبوده و روشمند (متدولوژیک) است. در بخش پایانی به بحث و بررسی استفاده از نظریه نظام‌مندی در پدیده‌های ذکرشده می‌پردازیم. نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد نظریه نظام‌مندی بدون آن‌که به دام ایرادات راه‌کار نوین بیافتد، قادر است به عامل معرفتی کمک کند میان دانش علمی و دانش روزمره تمیز داده و امکان خروج از آن‌ها را پدید می‌آورد. (shrink)