McDowell’s “Avoiding the Myth of the Given” (2008, 2009) attempts to reconcile two claims: 1) what we most fundamentally experience is a fundamental level of invariable simple objects and their sensible properties; experience of these objects and properties is the ultimate ground of our knowledge of the world; 2) experience is through-and-through conceptually structured. This leads McDowell to endorsing the incoherent notion of intuitional content – necessary and thus irrevisable basic empirical conceptually structured contents or empirical categories. The notion requires (...) the necessity and irrevisability of purely formal concepts and the on-going responsiveness to experience of empirical concepts. This reveals a dilemma: If the fundamental objects of experience are invariable then they cannot have empirically conceptual form; for revisability is a mark of the empirically conceptual. But purely formal concepts cannot give us the fundamental empirical structure of the world. The dilemma forces us to choose between claiming that the fundamental objects of experience are invariable and claiming that they are conceptually formed. I conclude by briefly describing how Kant successfully faces the challenge of accounting for the most fundamental invariable level of objects of experience without yielding to the myth of the given. (shrink)

Bu tez, Kant'ın şematizm olarak adlandırdığı, düşünsel kavramların duyusal görünümlere nasıl uygulanabileceğini açıklamaya çalıştığı edimi konu edinmektedir. Şematizm, düşünürler tarafından genellikle eleştirilmiş veya anlaşılmaz bulunmuştur ancak eleştirel felsefenin oldukça önemli bir yönünü oluşturur. Söz konusu çalışmada, şematizmin temsiller arasındaki geçişlerle nasıl anlaşılabileceği; duyusallık ile anlama yetisi ve anlama yetisi ile akıl arasındaki ilişkiyi nasıl oluşturduğu gösterilecektir. Bu ilişki, anlama yetisinin duyusallıktan gelen malzemeyi nasıl kurduğu, aklın ise anlama yetisinden gelen bilgileri nasıl düzenlediğiyle ilgilidir. Bununla birlikte, temsiller arasındaki olası geçişlerin farklı (...) (gidimli, belirleyici, düşünümsel, benzetimli) şematizm türlerine nasıl olanak sağladığı gösterilmeye çalışılacaktır. Göreceğiz ki şematizm, matematiği ve fizyolojiyi (fizik ve metafizik) zamansallığa dayanarak temellendirir. -/- This thesis deals with the act that Kant calls schematism, the way of applying intellectual concepts to sensible appearances. Schematism has been generally criticized or deemed incomprehensible by thinkers, but it constitutes a vitally important aspect of the critical philosophy. In this study, I will attempt to show how schematism provides transitions between representations and establishes the relation between sensibility and understanding, also between understanding and reason. The relation is about how the understanding constructs the material of sensibility, and how the reason regulates the cognitions of the understanding. In this respect, I will also show that possible transitions between representations (discursive, determinative, reflexive and analogical) enable different ways of schematism. It will be shown that schematism grounds mathematics, and physiology (physics and metaphysics) based on temporality. (shrink)