Abstract

هدف این پژوهش بررسی معرفت‌شناختی خروجی‏های هوش مصنوعی در برابر پرسش‏های علمی است. با توجه به اینکه در هوش مصنوعی، از اطلاعات و داده‏های متخصصان و دانشمندان برای یادگیری استفاده می‏شود؛ ممکن است این تصور پدید آید که می‏توان خروجی‏های به‌دست‌آمده در برابر پرسش‏های علمی را نوعی گواهی گروهی در نظر گرفت. این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی-انتقادی دیدگاه‏های موجود را مورد ارزیابی قرار می‏دهد که در این راستا از رویکرد تجربه‏گراییِ انتقادیِ زمینه‏ایِ هلن لانجینو استفاده ‏شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان می‏دهد رویکردهای سنتی و ابزاری امکان بررسی خروجی هوش مصنوعی تحت عنوان گواهی را ندارند. رویکرد شبه-گواهی بر معرفت‏شناسی اجتماعی جریان اصلی متکی است که بررسی‏ها نشان می‏دهد استدلال‏ها و انتقادات این رویکرد بر پایه شناخت روند تولید دانش علمی استوار نیست. دیگر نتایج پژوهش نشان می‏دهند که کماکان خروجی هوش مصنوعی در برابر پرسش‏های علمی را نمی‏توان گواهی گروهی متخصصان دانست و اصطلاح «باور مبتنی بر تکنولوژی» بهتر آن را تبیین می‏کند.