Abstract

جان کاتینگهام فیلسوف معاصر انگلیسی دیدگاه خود در رابطة عقل و سااحت تعهاد ی ایماان را ذیا ل سا – - محور مطرح کرده است: 1 . کارکرد تعهد دینی در حیات اخلاقی انسان؛ 2. عدم منافاات م یا ان تعهاد د ینا ی و خودمختاری انسان؛ 3 . کارکرد متمایز قرین در تعهد دینی و علم تجربی. در اثر پیش رو دیا دگاه کاتنیگهاام در دو محور نخست ارزیابی شده است. وی در محور اول، پشتوانة تعهد دینی و التزام ب قوانین اخلاقی را اعتقااد ب منبع خیر بودن خداوند می داند. در محور دوم، باا اساتفاده از مباان ی اگزیستانسیالیسات ی در رابطا ة انساان و جهان، معتقد است انسان موجودی خودساز نیست و در شرایطی قرار دارد ک خود تاثیری در تحقق آن نداشات است. در چنین شرایطی، تسلیم در برابر قوانین اخلاقی، تسلیم در مقابال اراد ۀ بیگانا نیسات، بلکا انتخااب ی آگاهان برای رشد خویش است. دیدگاه وی در این دو محور با توج با آرا علاما ة طباطباا یی قابال برر سا ی است. در محور نخست، تبیینی عالی تری بر اساس مبانی فلسفی علام طباطبایی قابل طرح است. اماا نسابت ب محور دوم، دو نکتة قابل ملاحظ وجود دارد: نخست آنک پاسخ او در این مسال ، بیا انی متوسا در تب یای ن کلیدواژه: رابطة خداوند و انسان است، و دوم آنک تعهد اولی ب همان رکن ایمان مقدم بر عمل است، ن متاخر از آن.