This study contributes to the micro-credit literature by addressing the lack of philosophical dialogue concerning the issue of trust between micro-credit NGOs and rural poor women. The study demonstrates that one of the root causes of NGOs’ contested roles in Bangladesh is the norm that they use (i.e., trust) to rationalize their micro-credit activities. I argue that Bangladeshi micro-credit NGOs’ trust in poor village women is not genuine because they resort to group responsibility sustained through aggressive surveillance. I maintain so (...) by drawing on a trust-based theoretical framework that uses various philosophical insights. Drawing on the same conceptual framework, I also contend, somewhat softening the previous claim, that if micro-credit trust is trust at all, it is at most strategic, not generalized. For being strategic, it has many undermining effects on local social solidarity norms, rendering Bangladeshi micro-credit NGOs and strategic trust an odd couple with no moral compass. To bring forth the moral impetus in micro-credit activities, I lay out some recommendations intended for organizations, managers, and policymakers, consistent with normative corporate social responsibility initiatives. However, further studies can be initiated based on this paper, suggesting its importance for future research. (shrink)

Prezentowany artykuł jest próbą usystematyzowania zróżnicowanych ujęć typologizacji imiesłowów (participiów) w języku niemieckim i polskim. W pierwszej części artykułu autor stara się uporządkować terminologię dotyczącą imiesłowów w obydwu rozpatrywanych językach oraz omówić aktualny stan badań w tym zakresie. W dalszej kolejności autor próbuje sprowadzić do jednego mianownika wszystkie teorie odnoszące się do klasyfikacji imiesłowów jako zjawiska językowego, obecnego we wszystkich językach indoeuropejskich. Z rozważań zawartych w artykule wynika, że klasyfikacja imiesłowów w dalszym ciągu jest kwestią otwartą, choć próby jej rozstrzygnięcia (...) pojawiły się już w czasach antycznych. Trudności w jednoznacznym opisie imiesłowów wynikają z różnorodnych perspektyw ujęcia problemu, które w dodatku nie wykluczają się wzajemnie. Niektórzy badacze negowali nawet autonomiczność imiesłowów jako części mowy, traktując je w zależności od funkcji i kontekstu jako formy czasownikowe, przymiotnikowe, przysłówkowe oraz rzeczownikowe (w języku niemieckim również jako partykuły i przyimki). Trudno chociażby jednoznacznie ocenić, czy dany imiesłów jest zadiektywizowanym czasownikiem czy werbalnym przymiotnikiem. Ponieważ ulegają one licznym konwersjom, należy często brać pod uwagę stopień ich leksykalizacji (perspektywa synchroniczna), bądź uciekać się do etymologii (perspektywa diachroniczna). W podsumowaniu autor odwołuje się do teorii prototypów, która, jego zdaniem, jest swego rodzaju kompromisem wobec wszystkich zaprezentowanych opinii dotyczących typologizacji imiesłowów. (shrink)

A philosopher's inquiry on travel may take different paths. Emily Thomas follows several in The Meaning of Travel, where she uncovers novel philosophical debates such as the ontology of maps or the ethics of ‘doom tourism’. Perhaps unexpectedly for the reader, Thomas also offers accessible and engaging discussions on—mostly Early—Modern philosophy by connecting travel-related topics to the work of some well-known authors (René Descartes and Francis Bacon), some unjustly neglected ones (Margaret Cavendish) and some known mostly to specialists (Henry More). (...) The result of this bric-a-brac approach is mostly positive: Thomas's work stands out as an entertaining, insightful read, suitable for a wide readership, whilst also having the potential to be a foundational text in the philosophy of travel. And I agree with Thomas: philosophy of travel ‘isn’t a thing, but it should be’ (p. 3). (shrink)

Drèze and Sen are not entirely right in their apparent glorification of the roles of nongovernmental organizations in Bangladesh in An Uncertain Glory: India and Its Contradictions because they leave out and/or de-emphasize some important issues, especially those that are related to the problematic trusting relationship between nongovernmental organizations in Bangladesh and rural poor women. Nongovernmental organizations’ use of trust disturbs social solidarity in rural Bangladesh mainly because of their massive supervision mechanism that they undertake to sustain the so-called trusting (...) relationship between them and their debtors. The massive supervision mechanism damages social solidarity also because it creates a tension between local norms and nongovernmental organizations’ neoliberalist values of “discipline, efficiency and competitiveness,” which nongovernmental organizations try to inject into villagers by their numerous social engineering programs, which are state’s responsibility. Nongovernmental organization monitoring has some psychological impacts on their clients that also contribute to shaking social solidarity. The absence of a proper trusting relationship between nongovernmental organizations and rural poor women reduces the capabilities of the latter as a result of which Drèze and Sen’s glorification of Bangladeshi nongovernmental organizations and Sen’s capabilities approach are in tension. However, there are strategies that Bangladeshi nongovernmental organizations should employ to address the issues raised due to their massive supervision mechanism. (shrink)