This is a very rudimentary draft on comparative study of religions. This is being worked for ultimate deposit here and elsewhere as an open access monograph.

Proza e shkurtër në këtë vëllim, e ribashkuar nën titullin „Me duar në xhepa të qepur”, tërheq konflikte midis ekzistencës dhe thelbit, duke projektuar ngërçe, aporie identitare dhe shëmbëlltyra komunikimi. 1-0 (?) është një satirë për futbollin dhe aranzhimet - në favor të skuadrave apo lojtarëve të caktuar - që u prodhuan intensivisht gjatë periudhës socialiste, të dominuara nga gënjeshtra, mistifikimi dhe faji. GIONÍ diskuton për komplekset adoleshente-adoleshente të disa krijesave me status të pasigurt, të përhumbur nga dështimi dhe dështimi, (...) të cilat autori, në frymën amerikane, i shpëton në fund, duke i dërguar në punë (pa na shpjeguar sesi do të ishte i mundur shpëtimi ontologjik). Mekanizmi epik në XHAMANTANI BOJËALLI duket i huazuar nga Mircea Eliade, i zbatuar vetëm në dimensione deterministe, ndër të cilat zbulimi I paautenticitetit të një martese është më pak problematik. Tek KU ISHA NË VEND, strategjitë e fiksionit autobiografik funksionojnë me mjeshtëri, autori rikujtues na çon nëpër labirintin e fatit drejt arratisjes në brendësi. Katër tekstet e fundit (në anglisht) janë drafte për më vonë. Një sërë ilustrimeve mbështesin tekstet dhe, në tensionin e ideve, gjarpërimet e rrëfimit të Florentin Smarandache befasojnë këndshëm, duke shkaktuar keqardhje që autori, shumë më i tërhequr nga shkenca, por edhe nga avangarda, nuk kërkonte një konservator fati letrar në prozë. Kam bindjen se do të jetë një sukses. (shrink)

Agamben is slowly entering the English academy. This review shows how Agamben's understanding of poetry can and should inform the eschatological nature of the lyric. The review does its cultural work by rethinking poetry and the poetic impulse. The book under review by Claire Colebrook and Jason Maxwell, prepare us for messianic times and shows how Agamben critiques the Spinozist-Marxist project. This book's weaknesses lie in Agamben's hubris in glibly going on to write on Hinduism. & Colebrook and Mason have (...) been excused for not bothering with the religion of a poorer nation than theirs. After all, this reviewer never said that Hinduism is India's state religion. Leave it to others to state that. LOL. Agamben's onto-theology is brought out in this review as has been by Colebrook and Maxwell. (shrink)