As a nexus of fertility’s finitude and female midlife, menopause is a physical and cultural phenomenon through which the relation between the medicalization of the female reproductive cycle and normative attitudes toward aging become expressed. Age, like other systems of separation, can function as an “instrument of regulatory regimes” and shows similarities to gender in its body-bound, surface-focused, and morally coded position in the sociomedical sphere. However, although age is an influential social category, its reliance on historical and epistemic constructions (...) of the body has not been politicized to a degree comparable to other categories like gender, race, and sexuality. As Kathleen. (shrink)

This essay seeks to see if one side or the other in the hunting debate gets more purchase if we first ask what gives the state the moral right to promote sport hunting when the practice is in deep decline. We look at the dominant economic and political reasons for state support, none of which settle the moral matter. We then look at various state appeals to moral justification (ethical hunting, the right to hunt, the value of heritage, etc.) and (...) determine that they beg the same prior questions that hunters beg--questions about the new scientific understanding of animal cognition and about the ideal individual and society in the 21st C. Neither side in the philosophical debate is helped by state promotion of hunting, given that anti-hunters also often dispense with the deeper questions and the relevant science. Conclusion: the debate should be based on the new scientific understanding of animals' capacities and on current ideals of the individual and society. State policy should reflect that. -/- thehe state should see that it is on slippery ground when it devises programs to gratify hunters and to encourage the innocent, the reluctant, and the lapsed to take up the practice. (shrink)

In this article, I respond to critiques of my book Kant’s Radical Subjectivism: Perspectives on the Transcendental Deduction (London: Palgrave Macmillan, 2017). I address issues that are raised concerning objectivity, the nature of the object, the role of transcendental apperception and the imagination, and idealism. More in particular I respond to an objection against my reading of the necessary existence of things in themselves and their relation to appearances. I also briefly respond to a question that relates to the debate (...) on Kantian nonconceptualism, more in particular, the question whether Kant allows animals objective intentionality. Lastly, I respond to one objection against my reading of Hegel’s critique of Kant. (The copy uploaded here is an English translation of the original Dutch version that is published in the journal.). (shrink)

This article argues that pseudoscience lacks an adequate philosophical analysis. Using conspiracy theories as a case study, it is claimed that such an analysis needs to go beyond a mere epistemological approach. In the first part, it is shown that the existing philosophical literature shares the assumption that conspiracy theories are primarily deficient scientific hypotheses. This claim is contested, because such an approach can only understand what conspiracy theories fail to be, but not what they are and why people tend (...) to endorse them. To develop an alternative, the second part starts from recent sociology of science, applied to conspiracy theories, that claims that both true and false theories are in need of a symmetrical social explanation. However, this opens the path to relativism because it does not allow for a significant distinction between scientific and conspiracy theories. In the third section an alternative analysis of conspiracy theories is offered, which does not abandon this distinction. Moreover, it is claimed that the most important element of conspiracy theories is not their truth value but rather their symbolic structures of meaning. The aim of conspiracy theories, and perhaps of pseudoscience in general, is then not to know facts about the world, but rather to offer a meaningful framework within which to live. (shrink)

A recently proposed model of sensory processing suggests that perceptual experience is updated in discrete steps. We show that the data advanced to support discrete perception are in fact compatible with a continuous account of perception. Physiological and psychophysical constraints, moreover, as well as our awake-primate imaging data, imply that human neuronal networks cannot support discrete updates of perceptual content at the maximal update rates consistent with phenomenology. A more comprehensive approach to understanding the physiology of perception (and experience at (...) large) is therefore called for, and we briefly outline our take on the problem. (shrink)

Dit werkstuk betrekt zich op de vraag of de de facto legitimiteit van Knoet de Grote als koning van Angelsaksisch Engeland, te verklaren is aan de hand van de theorieën over legitimiteit zoals gepostuleerd door Maximilian Carl Emil Weber (1864—1920). Bestaande literatuur over Knoet de Grote zijn troonsbestijging, zoals dat van vooraanstaand 19e-eeuws historicus Edward Augustus Freeman, zou een ‘geromantiseerd’ beeld hebben geschetst van de kwestie. Dit werkstuk zal kijken of dit beeld, aan de hand van Webers theorie over waar (...) legitimiteit in gegrond kan zijn, ten eerste terecht te noemen is en, ten tweede, of het Knoets status als legitiem vorst van het ‘Angelsaksische’ volk goed kan verklaren. (shrink)

The editors cull the works of 11 noted French and German philosophers for their contributions to the debate about what animals are like and how we should relate to them. Each selection gives the gist of the philosopher's view followed by a noted scholar's comments. The result, as Peter Singer notes in his merciless Foreward, is that most of the Continentals have had almost nothing of interest to say on the topic.

In Logique du Fantasme, Lacan argues that the compulsion to repeat does not obey the same discharge logic as homeostatic processes. Repetition installs a realm that is categorically different from the one related to homeostatic pleasure seeking, a properly subjective one, one in which the mark “stands for,” “takes the place of,” what we have ventured to call “an event,” and what only in the movement of return, in what Lacan calls a “thinking of repetition,” confirms and ever reconfirms this (...) point of no return, which is also a qualitative cut and a structural loss. The kind of “standing for” Lacan intends here with the concept of repetition is certainly not something like an image or a faithful description. No, what Lacan wishes to stress is that this mark is situated at another level, at another place, it is “entstellt,” and as such, it is punctually impinging upon the bodily dynamics without rendering the event, without having an external meta-point of view, but cutting across registers according to a logics that is not the homeostatic memory logics. This paper elaborates on this distinction on the basis of a confrontation with what Freud says about the pleasure principle and its beyond in Beyond the Pleasure Principle, and also takes inspiration from Freud’s Project for a Scientific Psychology. We argue that Lacan’s theory of enjoyment takes up and generalizes what Freud was after in Beyond the Pleasure Principle with the Wiederholungszwang, and pushes Freud’s thoughts to a more articulated point: to the point where a subject is considered to speak only when it has allowed the other, through discourse, to have impacted and cut into his bodily pleasure dynamics. (shrink)

A first-order theory T has the Independence Property provided deduction of a statement of type (quantifiers) (P -> (P1 or P2 or .. or Pn)) in T implies that (quantifiers) (P -> Pi) can be deduced in T for some i, 1 <= i <= n). Variants of this property have been noticed for some time in logic programming and in linear programming. We show that a first-order theory has the Independence Property for the class of basic formulas provided it (...) can be axiomatized with Horn sentences. The existence of free models is a useful intermediate result. The independence Property is also a tool to decide that a sentence cannot be deduced. We illustrate this with the case of the classical Caratheodory theorem for Pasch-Peano geometries. (shrink)

Autism Spectrum Condition presents a challenge to social and relational accounts of the self, precisely because it is broadly seen as a disorder impacting social relationships. Many influential theories argue that social deficits and impairments of the self are the core problems in ASC. Predictive processing approaches address these based on general purpose neurocognitive mechanisms that are expressed atypically. Here we use the High, Inflexible Precision of Prediction Errors in Autism approach in the context of cultural niche construction to explain (...) atypicalities of the relational self, specifically its minimal, extended, and intersubjective aspects. We contend that the social self in ASC should not be seen as impaired, but rather as an outcome of atypical niche construction. We unpack the scientific, ethical, and practical consequences of this view, and discuss implications for how the challenges that autistic persons face should be approached. (shrink)

The central claim of this article is that post-truth requires a political and socio-economical perspective, rather than a moral or epistemological one. The article consists of two parts. The first part offers a critical examination of the dominant analyses of post-truth in terms of shifting standards of the origin and the evaluation of facts. Moreover, the claim that postmodernism is the cause of post-truth is examined and refuted. In the second part an alternative perspective is developed, centring around the notion (...) of gatekeepers. Rather than linking post-truth to bullshit and postmodernism, it should be understood as a symptom of a contemporary shift in the gatekeepers of truth and knowledge. Knowledge and truth are always mediated in society through the hands of gatekeeping institutions such as journalism or science. Post-truth is a symptom of a broader transformation of the gatekeeping institutions of our current society. It therefore requires a political philosophy of these institutional shifts and the new risks they involve. (shrink)

Value Sensitive Design (VSD) is an established method for integrating values into technical design. It has been applied to different technologies and, more recently, to artificial intelligence (AI). We argue that AI poses a number of challenges specific to VSD that require a somewhat modified VSD approach. Machine learning (ML), in particular, poses two challenges. First, humans may not understand how an AI system learns certain things. This requires paying attention to values such as transparency, explicability, and accountability. Second, ML (...) may lead to AI systems adapting in ways that ‘disembody’ the values embedded in them. To address this, we propose a threefold modified VSD approach: 1) integrating a known set of VSD principles (AI4SG) as design norms from which more specific design requirements can be derived; 2) distinguishing between values that are promoted and respected by the design to ensure outcomes that not only do no harm but also contribute to good; and 3) extending the VSD process to encompass the whole life cycle of an AI technology in order to monitor unintended value consequences and redesign as needed. We illustrate our VSD for AI approach with an example use case of a SARS-CoV-2 contact tracing app. (shrink)

In a previous issue of Tijdschrift voor Filosofie, Filip Buekens argues that evolutionary psychology (EP), or some interpretations thereof, have a corrosive impact on our ‘manifest self-image’. Buekens wants to defend and protect the global adequacy of this manifest self-image in the face of what he calls evolutionary revisionism. Although we largely agree with Buekens’ central argument, we criticize his analysis on several accounts, making some constructive proposals to strengthen his case. First, Buekens’ argument fails to target EP, because his (...) notion of the ‘constitutive conditions’ of our attitudes is too wide and too extensive. Second, his defense of the global adequacy of our attitudes does not allow for sufficient differentiation to analyze the problem of potential self-refutation with respect to EP. Third, his account of knowledge about constitutive conditions, and its impact on our self-image, is problematic. We provide a more detailed explanation for the pervasiveness of evolutionary revisionism and other misconceptions about EP. Finally, we consider in what sense EP may legitimately affect our self-image, and whether it can truly inspire corrections of our view of human nature. (shrink)

In de jaren tachtig ondergaat het denken van de Franse filosoof Michel Foucault een koerswijziging. in navolging van Nietzsche ervaart Foucault de actuele situatie als een moreel interregnum, waarin 'andere mogelijkheden' zich aandienen. Voorwaarde is dat men de geschiedenis benut om toegang te krijgen tot het heden. Alleen door de gewelddadigheid van haar geschiedenis op het spoor te komen, kan men de verborgen gewelddadigheid van het technocratische bestuursregime ontmaskeren. Wat Foucault in deze jaren ontsluit is de ethische dimensie van zijn (...) politiek-filosofische gedachtegang. Door, zoals hij het noemt, 'zichzelf tot moreel subject te constitueren' ontstaat er ruimte, niet alleen voor actualiteitskritiek, maar ook voor de ontwikkeling van een andere levenswijze. (shrink)

In dit hoofdstuk presenteer ik de belangrijkste bevindingen en uitspraken uit mijn diepte-interviews met de respondenten. Ik geef hiermee antwoord op de deelvragen ‘Wat voor beeld wordt er gevormd in Nederlandse kranten over geweldpleging door de Staat in Nederlands-Indië?’, ‘Welk beeld in Nederlandse kranten is exemplarisch voor positieve of negatieve berichtgeving over geweldpleging door de Staat in Nederlands-Indië?’, ‘Wat zijn de belangrijkste reacties geweest van media, Staat of andere betrokkenen op de berichtgeving in kranten over Nederlandse oorlogsmisdaden in Indië?’ en (...) ‘Hoe kijken representatoren voor media, Staat, betrokkenen en/of nabestaanden zelf aan tegen de beeldvorming over de misdragingen in Nederlands-Indië?’ De vijf geïnterviewde experts hebben zich uiteraard uitgelaten over beeldvorming in Nederlandse kranten over verschillende perioden. Ik heb de paragrafen daar voor het gemak tevens chronologisch naar ingedeeld. (shrink)

Milieufilosofisch Nederland wordt momenteel verdeeld door een controverse naar aanleiding vanrecente publicaties van de Wageningse filosofen Keulartz en Korthals. In dit artikel wil ik - aande hand van een analyse van het gebruik van het natuurbegrip bij Wim Zweers - laten zien dat Keulartz op een tot nu toe onderbelicht probleem wijst: het probleem van de veelheid vannatuurbeelden. Tegelijkertijd wil ik echter aantonen dat Keulartz' eigen, 'post-naturalistische' positie op een tegenspraak berust. Tenslotte geef ik aan hoe deze controverses zijn terug (...) tevoeren op een onvermijdelijke spanning in onze morele omgang met de natuur, en zoek ik naar een manier waarop deze spanning binnen de milieu-ethiek vruchtbaar kan worden gemaakt. (shrink)

In de jaren vijftig raakte Michel Foucault gefascineerd door de fenomenologische psychologie. Vanaf de jaren zestig echter presenteert hij zichzelf als een ‘structuralist’ die slechts anonieme talige en architectonische structuren wil analyseren en die met nadruk wil afzien van elke interesse in de mens als individu of als subject. De psycholoog in hemzelf wordt als het ware hartstochtelijk verdrongen. Toch is er ook in het geval van Foucault sprake van een onvermijdelijke terugkeer van het verdrongene. Een belangrijk symptoom hiervan vormt (...) zijn opvallend ambivalente houding jegens de psychoanalyse. In zijn werk tekent zich een levenslange polemiek af met Freud, soms expliciet, doorgaans impliciet. Ondanks onmiskenbare sporen van latente bewondering en fascinatie blijft wantrouwen domineren. Steen des aanstoots vormen Freuds Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie uit 1905. Volgens Foucault spreekt hieruit een medicalisering van de seksualiteit, die zich uit in medicaliserende technieken zoals het oprakelen en uitspreken van verlangens en de classificatie van ‘normale’ en ‘perverse’ vormen van seksualiteit. (shrink)

This article argues that Rousseau's endorsement of male domination and his illiberal views of rape, punishment and the education of women have been seriously underestimated by twentieth century commentators who tend to produce expoisitions of his work that evade, ignore or marginalise this 'darker side' of his educational philosophy.

An overview of 20 years of environmental philosophy in the Netherlands.

In spite of his post-World War II works on international law, which seems more purely juridical, Hans Kelsen continues to put forward in his vast body of work an implicit – and sometimes even explicit – juridical objectivism and pacifism. Especially before and during the second World War he makes – by means of many moral-political writings – an effort for a more effective assurance of international peace. The fact that Kelsen regards the law as the pre-eminent means to achieve (...) the end of peace, is – in view of the tradition running from Hobbes to Kant – still not very innovating. But the primary and central role he assigns to the judiciary in order to guarantee international peace is on the other hand really original. To bring out Kelsen’s juridical objectivism and pacifism, I restrict myself in this article to his plea before and during the second World War for the judicial primacy in the international legal order. In that plea, which is spread over many writings and founded by several arguments, I distinguish however three main convincing arguments – namely an evolutionary, a technical and a moral-political argument – for the establishment of an international court with compulsory jurisdiction as the ‘guardian of international peace’. The fact that Kelsen’s original plea is still relevant to our times, is already evident from the post-World War II UN-system of peace-enforcement, which still functions little satisfactorily and of which the existing plans of reform go no further than strengthening the position of the Security Council, the current hardly effective ‘maintainer of world peace’. (shrink)

Toon van Eijk: Spinoza in het licht van bewustzijnsontwikkeling De beroemde filosoof Spinoza is moeilijk te doorgronden. Emeritus hoogleraar Maarten van Buuren heeft in 2016 twee boeken over Spinoza gepubliceerd, waarin hij diens filosofie op nauwgezette en verhelderende manier analyseert. Volgens Van Buuren is de kern van Spinoza’s ethiek de bevrijding van bevoogding en het streven om in overeenstemming te leven met de wereld en met zichzelf. Een aantal sleutelbegrippen in Spinoza’s filosofie zijn de immanente, in de natuur-inwonende God, zelfbeschikking, (...) de rede, intuïtie, macht en zelftoe-eigening. In dit boek bespreekt Toon van Eijk deze sleutelbegrippen aan de hand van de analyse van Van Buuren en de filosofie van Maharishi Mahesh Yogi, de grondlegger van de Transcendente Meditatie (TM) techniek. Filosofische begrippen blijven echter tandeloos zonder mogelijkheden om deze ideeën te verwerkelijken. Een synthese van filosofisch redeneren en praktijken voor bewustzijnsontwikkeling is nodig. Hoewel Spinoza een ethiek zonder metafysica voorstond, is Van Eijk van mening dat daadwerkelijk wijs handelen moeilijk zonder enige metafysische bagage kan. (shrink)

This paper explores the role of moral uncertainty in explaining the morally disruptive character of new technologies. We argue that existing accounts of technomoral change do not fully explain its disruptiveness. This explanatory gap can be bridged by examining the epistemic dimensions of technomoral change, focusing on moral uncertainty and inquiry. To develop this account, we examine three historical cases: the introduction of the early pregnancy test, the contraception pill, and brain death. The resulting account highlights what we call “differential (...) disruption” and provides a resource for fields such as technology assessment, ethics of technology, and responsible innovation. (shrink)

This article paradoxically tries to come closer to an idea of justice with the help of the destructive — anything but nihilistic — criticism thereof by Hans Kelsen. It argues that his relativistic approach, in which this idea undergoes a metamorphosis to become a realisable value of a social order, brings us closer to an obvious and objective form of justice that is almost taken for granted. Just in our liberal and plural democracy this approach might prove to be of (...) more value than a transcendental theory that passes speculative judgements on the essence of absolute justice, about which we are unable to come to an agreement. (shrink)

In wisselende mate van virtuositeit beheersen wij drie talen: de taal van de beelden, de taal van de woorden en de taal van de getallen. In wetenschappelijk onderzoek tekent zich echter een onmiskenbaar verlangen af om beelden door woorden en, uiteindelijk, door getallen te vervangen. Vigerende beeldvorming en gevestigde wereldbeelden moeten plaats maken voor geijkte termen en voor cijfers en symbolen (aanduidingen van getallen), Daarin berust de arbeid die wetenschap verricht. Paradoxalerwijze echter heeft juist ook wetenschap behoefte aan inspirerende en (...) oriënterende beelden. Juist wetenschappers blijken door de eeuwen heen bijzonder creatieve leveranciers van krachtig en invloedrijk beeldmateriaal. Beelden die aanvankelijk uit het wetenschappelijke vertoog worden verdrongen, doen (gerevitaliseerd en gezuiverd) vroeg of laat weer van zich spreken. Deze studie onderzoekt de fundamentele beelden (archetypen) die de wil tot weten (de cupido sciendi) door de eeuwen heen structureerden. Van het antieke beeld van het universum als een serie concentrische sferen (bollen) via de monsterbeelden van de moderne levenswetenschappen (zoals de gigantische gedrochten van het fossielenonderzoek of de minuscule monstertjes van de virologie) tot en met de hardnekkige gedachte dat we aan de vooravond staan van een door onszelf bewerkstelligde catastrofe, een beeld dat zich in de loop van de geschiedenis telkens weer aan nieuwe vormen van collectieve bezorgdheid weet te hechten: van Zondvloed en atoomoorlog via millenniumwisseling tot en met klimaatverandering. Dergelijke beelden moeten kritisch worden benaderd, ze kunnen de werkelijkheid vertekenen en verhullen, maar ons ook op risico’s attenderen. Zo zullen laboratoriumonderzoekers bij tijd en wijle daadwerkelijk monsters in de wereld zetten, die domesticatie en inburgering vergen, terwijl mondiale rampen bij tijd en wijle harde werkelijkheid worden. (shrink)

O objetivo principal deste trabalho é apresentar a distinção entre ciência e cientificismo e, com base no trabalho de van Fraassen, intitulado A imagem científica (2006), discutir sobre as circunstâncias em que o cientificismo poderia ser repudiado. O cientificismo é uma corrente de pensamento que somente considera válido um conhecimento se ele for científico. Segundo essa corrente, os procedimentos da ciência natural seriam mais especiais, uma vez que, dentre outros motivos, eles são capazes de descrever regularidades e possibilitar predições. Dessa (...) forma, o cientificismo defende que os procedimentos não científicos não possuem valor algum, pois não seriam capazes de descrever regularidades e realizar predições como fazem os procedimentos da ciência natural. Trataremos de maneira crítica essa concepção, apresentando o argumento de van Fraassen de que a descrição de uma regularidade também pode ser construída por explicações não científicas. Em sua opinião, o poder explicativo de uma teoria vai além de sua importância empírica, ele é radicalmente dependente do contexto. Isso significa que as regularidades descritas por uma crença científica são também dependentes de explicações não científicas, como as explicações da psicologia, da história, da filosofia, da sociologia, etc. Assim, a forte predição que encontramos na ciência natural não é realizada somente com base na adequação empírica e científica, mas com base em um sistema de explicações não científicas. Isso torna incorreta a classificação do conhecimento científico como o mais verdadeiro ou especial por ser capaz de descrever regularidades e realizar a predições. Pretende-se, com isso, refletir se o conhecimento pode ser construído por outras áreas não científicas, sem que o conhecimento seja com isso prejudicado. Uma reflexão necessária que servirá para apresentar um dos problemas que tornam o cientificismo indesejável. (shrink)

Review of Jan van der Stoep's published PhD dissertation on the work of Pierre Bourdieu.en de politieke filosofie van het multiculturalisme Kok Kampen 2005. My review is in English. van der Stoep's book is in Dutch with an English summary.

Wat betreft economische groei en ontwikkeling van de werkloosheid heeft de Nederlandse economie het sinds 1973 slechter gedaan dan andere OECD-landen. Op de vraag naar de oorzaken van die slechte prestatie zijn in het verleden uiteenlopende antwoorden gegeven door o.m. Bomhoff en Clavaux. Ook zijn er diverse wegen aangegeven om op te rukken naar een betere positie. In dit artikel presenteren de auteurs de resultaten van een internationale doorsnee-analyse om de verschillen in economisch succes tussen landen met behulp van een (...) eenvoudig neo-klassiek macro-economisch model te verklaren. Dit biedt de mogelijkheid om te traceren wat de rol van de exportgroei, de groei van de bevolking, de wisselkoers, de verhouding tussen de binnenlandse en de buitenlandse prijsontwikkeling en de investeringsquote voor verschillen in economische ontwikkeling is geweest. Vooral de uitvoer gecorrigeerd voor de omvang van de bevolking, de investeringsquote en de nominale wisselkoers komen als belangrijke verklarende variabelen naar voren. Op grond van hun analyse komen de auteurs tot de conclusie dat een beleid gericht op het verbeteren van de Nederlandse economische prestatie op lange termijn zich vooral zou moeten concentreren op het benutten van exportkansen en op een hoog investeringsniveau ter bevordering van technologische vernieuwing en daarmee verbetering van de concurrentiepositie. Daarbij moet worden voorkomen dat revaluatie van de gulden het exporteffect teniet doet. (shrink)

Bestaat de kernactiviteit van de meester erin om zijn eigen kennis uit te leggen en over te dragen? De Franse filosoof Jacques Rancière laat zien dat een gelegenheidsexperiment van Joseph Jacotot ons een ander voorbeeld aanreikt: de onwetende meester. In zijn boek De onwetende meester: vijf lessen over intellectuele emancipatie (Le maître ignorant: Cinq leçons sur l'émancipation intellectuelle) stelt hij dat de onwetende meester evengoed of zelfs beter in staat is leerlingen iets te leren dan de wetende meester. Rancière neemt (...) in feite twee onderwijspraktijken als voorbeeld: de traditionele praktijk van de wetende meester die uitleg geeft en kennis overdraagt en de experimentele praktijk van de onwetende meester die geen uitleg geeft maar vooral gericht is op de verificatie van aandacht. In dit artikel wil ik op basis van een korte analyse van deze twee praktijken laten zien hoe we uit Rancière’s boek een model kunnen afleiden voor het articuleren van de theoretische principes die impliciet in onderwijspraktijken werkzaam zijn. Dit model is gestoeld op het volgende uitgangspunt: door een succesvolle of juist problematische onderwijspraktijk als voorbeeld te nemen kunnen we de theoretische principes articuleren die erin werkzaam zijn. Dit schept de mogelijkheid om de focus van de van de praktijken naar de principes te verleggen. Hierdoor wordt de onderwijspraktijk op een nieuwe manier inzichtelijk en kunnen we haar theoretisch expliciteren. (shrink)

Tussen zijn veertigste en zijn zestigste levensjaar was Jan Hendrik van den Berg (1914) een uitermate succesvol en populair auteur. Boeken van zijn hand, zoals Metabletica (1956) en Medische macht en medische ethiek (1969), waren ongekende bestsellers. Hij was de Nederlandse vertegenwoordiger van een belangrijke Europese stroming in de filosofie: de historische fenomenologie. In de jaren zeventig raakte hij echter in conflict met zijn tijd. Terwijl de Nederlandse publieke opinie een wending naar links doormaakte, bond Van den Berg de strijd (...) aan tegen verloedering, hooliganisme en anarchisme. Dit ging ten koste van zijn populariteit, maar niet van zijn productiviteit, noch van zijn innovativiteit. Tot op de dag van vandaag werkt hij aan een indrukwekkend , panoramisch oeuvre. Hij is de belangrijkste Nederlandse filosoof sinds Bolland. -/- Deze studie wil het werk van Van den Berg reconstrueren, situeren en beoordelen. Reconstrueren door de methodische en thematische coherentie ervan zichtbaar te maken. Situeren door het te confronteren met dat van andere, verwante auteurs zoals Husserl, Freud, Bachelard en Foucault. Beoordelen door na te gaan in hoeverre Van den Berg de inzet van zijn project, zowel inhoudelijk als methodologisch, waarmaakte. -/- Het werk van Van den Berg is geen curiosum, maar opvallend actueel. Hij onderzoekt het begin, de aanvang van wetenschappelijke en maatschappelijke ontwikkelingen waarvan het belang in de huidige situatie met nadruk zichtbaar wordt. Zijn beeldende stijl wekt de geschiedenis van de wetenschap tot leven, maar werd vaak als ‘anekdotisch’ afgedaan; zijn talent voor polemiek lokte soms felle reacties uit en zijn methodologische flexibiliteit maakte hem een gemakkelijk doelwit van academische kritiek. Aan de positieve kant van de balans staan echter zijn intellectuele enthousiasme en zijn internationale faam. Zijn werk verdient een rehabilitatie. (shrink)

Proceedings of Philosophical Festival Drift 2014. Theme: Under Influence. Includes lectures by Katrien Schaubroeck, Philippe Descola, Markus Gabriel, Ray Brassier, Francesco Berto, Henk Oosterling, and Tomáš Sedlácek (among others). Lectures are in Dutch or English.

Jill de Villiers has argued that children's mastery of sentential complements plays a crucial role in enabling them to succeed at false-belief tasks. Josef Perner has disputed that and has argued that mastery of false-belief tasks requires an understanding of the multiplicity of perspectives. This paper attempts to resolve the debate by explicating attributions of desires and beliefs as extensions of the linguistic practices of making commands and assertions, respectively. In terms of these linguistic practices one can explain why desire-talk (...) will precede belief-talk and why even older children will have difficulty attributing incompatible desires. (shrink)

Is de herhaling mogelijk? Deze ogenschijnlijk simpele vraag vormt het uitgangspunt van De herhaling. Een proeve van experimenterende psychologie door Constantin Constantius (1843), een van de meest curieuze geschriften uit het oeuvre van Søren Kierkegaard. In dit artikel worden twee aspecten aan de orde gesteld die De herhaling tot een nog altijd belangrijk boek maken: 1) De ongewone filosofische stijl die in dit boek ontwikkeld wordt en 2) De eigenzinnige opvatting over vrijheid en subjectiviteit die er onder de noemer 'de (...) herhaling' in naar voren wordt gebracht. Zoals de ondertitel 'een proeve van experimenterende psychologie' al aangeeft, is De herhaling geen klassieke filosofische verhandeling waarin op systematische wijze wordt uitgelegd wat er onder de herhaling - als filosofische begrip - verstaan moet worden. Integendeel, het is een uiterst experimenteel boek waarin een nieuwe filosofische stijl wordt geïntroduceerd. Er wordt zodoende nergens een eenduidige definitie gegeven van de herhaling in filosofische zin die ik in het vervolg zal aanduiden als de 'existentiële herhaling'. Sterker nog, de twee verschijningsvormen van de herhaling - de alledaagse en de existentiële herhaling - worden telkens welbewust met elkaar verward. Pas in de afsluitende brief aan de echte lezer van dit boek wordt duidelijk in welke richting we het verschil tussen deze twee vormen van herhaling moeten zoeken. (shrink)

Recensie van: Christoph Menke, Tmgodie im Sittlichen. Gerechtigkeit und Freiheit nach Hegel. Frankfurt: Suhrkamp, 1996. Paul Cobben, Postdialectische zedelijkheid. Ontwerp voor een Hegeliaans antwoord op Heidegger, Habermas, Derrida en Levinas. Kampen: Kok Agora, 1996. Hegels rechtsfilosofie speelt in de hedendaagse discussie tussen communitaristen en liberalen een belangrijke rol. Hij wordt door sommigen beschouwd als iemand die de vrijheid van het individu het primaat geeft - een echte liberaal dus -, dan wel als iemand die het individu ondergeschikt maakt aan de (...) gemeenschap, omdat indivi- dualiteit slechts binnen een gemeenschap kan ontstaan. Deze discussie vormt ook een deel van de achtergrond van Tragodie im Sittlichen en Postdialectische zedelijk- heid. Christoph Menke en Paul Cobben betogen beiden dat Hegel weliswaar te- kortgeschoten is in het doordenken van (aspecten van) de verhouding tussen indivi- du en gemeenschap, maar dat reeds in zijn eigen werk aanwijzingen te vinden zijn voor een correctie daarvan. Menke richt zich daarbij nadrukkelijker op de kant van het individu, Cobben meer op een herschrijving van de inrichting van de gemeen- schap. (shrink)

__In this paper I investigate unification as a virtue of explanation. I the first part of the paper I give a brief exposition of the unification account of Schurz and Lambert and Schurz. I illustrate the advantages of this account in comparison to the older unification accounts of Friedman and Kitcher. In the second part I discuss several comments and objections to the Schurz-Lambert account that were raised by Weber and van Dyck, Gijsberg and de Regt. In the third and (...) final part, I argue that explanation should be understood as a prototype concept which contains nomic expectability, causality and unification as prototypical virtues of explanations, although none of these virtues provides a sufficient and necessary "defining condition" of explanation. (shrink)

Tussen zijn veertigste en zijn zestigste levensjaar was Jan Hendrik van den Berg (1914) een uitermate succesvol en populair auteur. Boeken van zijn hand, zoals Metabletica (1956) en Medische macht en medische ethiek (1969), waren ongekende bestsellers. Hij was de Nederlandse vertegenwoordiger van een belangrijke Europese stroming in de filosofie: de historische fenomenologie. In de jaren zeventig raakte hij echter in conflict met zijn tijd. Terwijl de Nederlandse publieke opinie een wending naar links doormaakte, bond Van den Berg de strijd (...) aan tegen verloedering, hooliganisme en anarchisme. Dit ging ten koste van zijn populariteit, maar niet van zijn productiviteit, noch van zijn innovativiteit. Tot op de dag van vandaag werkt hij aan een indrukwekkend , panoramisch oeuvre. Hij is de belangrijkste Nederlandse filosoof sinds Bolland. -/- Deze studie wil het werk van Van den Berg reconstrueren, situeren en beoordelen. Reconstrueren door de methodische en thematische coherentie ervan zichtbaar te maken. Situeren door het te confronteren met dat van andere, verwante auteurs zoals Husserl, Freud, Bachelard en Foucault. Beoordelen door na te gaan in hoeverre Van den Berg de inzet van zijn project, zowel inhoudelijk als methodologisch, waarmaakte. -/- Het werk van Van den Berg is geen curiosum, maar opvallend actueel. Hij onderzoekt het begin, de aanvang van wetenschappelijke en maatschappelijke ontwikkelingen waarvan het belang in de huidige situatie met nadruk zichtbaar wordt. Zijn beeldende stijl wekt de geschiedenis van de wetenschap tot leven, maar werd vaak als ‘anekdotisch’ afgedaan; zijn talent voor polemiek lokte soms felle reacties uit en zijn methodologische flexibiliteit maakte hem een gemakkelijk doelwit van academische kritiek. Aan de positieve kant van de balans staan echter zijn intellectuele enthousiasme en zijn internationale faam. Zijn werk verdient een rehabilitatie. (shrink)

This document presents the Bonn PRINTEGER Consensus Statement: Working with Research Integrity—Guidance for research performing organisations. The aim of the statement is to complement existing instruments by focusing specifically on institutional responsibilities for strengthening integrity. It takes into account the daily challenges and organisational contexts of most researchers. The statement intends to make research integrity challenges recognisable from the work-floor perspective, providing concrete advice on organisational measures to strengthen integrity. The statement, which was concluded February 7th 2018, provides guidance on (...) the following key issues: § 1.Providing information about research integrity § 2.Providing education, training and mentoring § 3.Strengthening a research integrity culture § 4.Facilitating open dialogue § 5.Wise incentive management § 6.Implementing quality assurance procedures § 7.Improving the work environment and work satisfaction § 8.Increasing transparency of misconduct cases § 9.Opening up research § 10.Implementing safe and effective whistle-blowing channels § 11.Protecting the alleged perpetrators § 12.Establishing a research integrity committee and appointing an ombudsperson § 13.Making explicit the applicable standards for research integrity. (shrink)

Hogescholen zijn dienstbaar aan de samenleving, zo valt te lezen in de strategische onderwijsagenda van het hoger beroepsonderwijs. Maar wat houdt deze publieke functie precies in? Het gedachtegoed van politiek denker Hannah Arendt biedt docenten en beleidsmakers ten minste drie handelingsperspectieven. De auteur illustreert deze drie perspectieven met voorbeelden uit de onderwijspraktijk.

The reintroduction of Aristotle's Analytics to the Latin West—in particular, the reintroduction of the Posterior Analytics—forever altered the course of medieval epistemological discussions. Although the Analytics fell decidedly from grace in later centuries, the sophisticated account of human cognition developed in the Posterior Analytics appealed so strongly to thirteenth-century European scholars that it became one of the two central theories of knowledge advocated in the later Middle Ages. Robert Grosseteste's 'Commentarius in Posteriorum Analyticorum Libro', written in the 1220s, is most (...) likely the first complete Latin commentary on the Posterior Analytics. As the thirteenth century wore on, Aristotle’s account of human cognition was generally set in opposition to the Augustinian-influenced theory of divine illumination that was de rigueur in the early thirteenth century. Although common consensus holds that this pattern of opposition was set already in Grosseteste’s CPA, I argue that the story of the Posterior Analytics’s early reception is, in fact, quite different. In particular, I maintain that, rather than seeing himself as forced to choose between his earlier theory of divine illumination and the “new” Aristotelian epistemology, Grosseteste is perfectly content to blend and bring together the diverse elements of these systems and to present a consciously synthetic rather than adversarial picture of these differing accounts of human cognition. (shrink)

Two central accounts of human cognition emerge over the course of the Middle Ages: the theory of divine illumination and an Aristotelian theory centered on abstraction from sense data. Typically, these two accounts are seen as competing views of the origins of human knowledge; theories of divine illumination focus on God’s direct intervention in our epistemic lives, whereas Aristotelian theories generally claim that our knowledge derives primarily (or even entirely) from sense perception. In this paper, I address an early attempt (...) to reconcile these two accounts—namely, Robert Grosseteste’s commentary on Aristotle’s Posterior Analytics—and I argue that Grosseteste’s efforts to bring Aristotle’s account of human cognition into harmony with a theory of divine illumination proves both philosophically interesting and largely successful. Grosseteste’s claim that God does not directly illumine our intellects in this life opens his theory to the worry that Grosseteste leaves the divine out of his theory of divine illumination in the CPA. Steven Marrone, for example, holds that Grosseteste’s Aristotelian focus in this work causes him to abandon the theory of divine illumination he advocated in the earlier De veritate in favor of a modified theory of “human” illumination. I argue in contrast that Grosseteste does give God a role in human knowledge in the CPA—a role that allows human beings to remain largely responsible for the acquisition of knowledge while still requiring God’s illumination for actual cognition. In short, I conclude that, although human bodies interfere with God’s direct illumination of our intellects, God nevertheless plays a crucial ideogenic role in human cognition by illuminating the objects of our intellection and making them intelligible to us. (shrink)

Religions and religious actors are increasingly associated with extremism and violence. A mainstream view that sees religions as prone to violence has been affirmed within the West. Yet, to affirm that religions promote anti-democratic projects and are inclined to violence can only partially capture the impact of religious voices in contemporary societies. In fact, religions have often played an important role in promoting democratic transition and religiously inspired doctrines have importantly supported peace and reconciliation processes in divided societies. This paper (...) argues that the mainstream view reproduces and extends a traditional liberal wariness toward the alleged incendiary role of religions in politics, the so-called doctrine of religious restraint. This view, I argue, is based on a misinterpretation of contemporary liberal theory and, especially, of Rawls’s Political Liberalism. The paper shows that Rawls’s framework instead provides an extensive accommodation of religions in political life. Starting from this premise, this paper responds to the mainstream view by focussing on the role of religious actors and sensitivities in reconciling divided societies. (shrink)

How can personal identity be determined in such a way that developments, experiences and other dynamic and context-dependent aspects of that identity can be taken into account? For several decades now, the narrative, the story, has often been referred to in answering this question as a cognitive instrument that can adequately deal with those aspects. The monologue thus appears to present itself as a medium in which personal or autobiographical identity is formed. However, what happens when we place the identity (...) narrative in a dialogue: when two people with very diverse backgrounds have a dialogue that touches on their identity? Does this perhaps provide an entirely new challenge and enrichment of that narrative, which can have a major impact on both the individual and the relationship? I want to explore these questions in this article, motivated by both the philosophical perspective and my experiences as co-initiator of the "Keti Koti Table", in which such a dialogue plays a central role. To this end, I will first discuss the dynamic aspects of the narrative, in which the phenomenon of "refiguration" as presented by Ricoeur is key. This is then discussed in the context of the dialogue. In § 4 I discuss the specific dialogue method that we have developed for the Keti Koti Table. Subsequently, in § 5, some experiences of participants are discussed, whose identity refigurations are analyzed under the influence of the dialogue in § 6. It is concluded with a brief conclusion about the special significance of the dialogue for the narrative self-constitution in a diverse society. (shrink)

This paper assesses both the practical and the epistemic value of Pyrrhonism as this stance is described in Sextus Empiricus’s extant writings. It first explores whether the Pyrrhonist’s suspension of judgment and undisturbedness make us behave in a moral or immoral way, and whether they allow us to attain those goals that would make it possible to live well. It then examines whether the Pyrrhonist’s suspension of judgment makes it possible to reach the epistemic goals of attaining truth and avoiding (...) error. It finally considers whether the results of the previous analyses show that Pyrrhonism is of no philosophical interest to a contemporary audience. (shrink)

The double subjectivity of conscience and the need to test conscientious objections -/- Abstract In spite of the collapse of the traditional objective concept of conscience and the subsequent subjectivation of conscience, conscientious objections are still often considered as a valid ground for exemption from legal and professional obligations. Conscientious objections are seen as more serious than ordinary moral objections. It is not evident why this is so. I argue, with Niklas Luhmann, that the function of conscience is to protect (...) the moral core of a person’s identity. Overruling conscientious objections threatens this core. Claims of conscience are usually founded on the right of freedom of conscience. This right is not absolute. I discuss the view of Richard Arneson who rejects the right of freedom of conscience and defends the right against conscience. I agree with Arneson that, at the one hand, conscientious objectors may constitute a threat to the social and legal order when their objections are not recognised and, at the other hand, too easy giving in to conscientious objections may also threaten the viability of social and legal order. That is why it is needed to determine when conscientious objections cannot be taken at face value, but should be subjected to a series of tests. The aim of these tests is to contain the number of objectors. I discuss 6 criteria for determining whether conscientious objections ground an exemption to legal and professional obligations. At the end of the article I discuss the conscientious objections of medical doctors. (shrink)

Interview met Babs van den Bergh over haar studie filosofie en de daaropvolgende carrière.