Podejmując problem niejęzykowych myśli, Bermudez rozważa go przede wszystkim na dwóch płaszczyznach: epistemologicznej i eksplanacyjnej. Płaszczyzna epistemologiczna dotyczy tego, jak możliwe jest przypisywanie myśli do istot nieposługujących się językiem oraz czy możliwe jest poznanie treści niejęzykowych myśli. Do rozwiązania tego problemu Bermudez posłużył się koncepcją semantyki sukcesu, która umożliwia poznanie zawartości przekonań i pragnień oraz zastosowanie wyjaśniania psychologicznego. Płaszczyzna eksplanacyjna dotyczy natomiast takiej atrybucji myśli do NC, która odpowiednio wyjaśniałaby ich zachowanie. W tym celu Bermudez rozszerza pojęcie racjonalności do NC (...) przez wyróżnienie jej różnych poziomów. Ponadto wyodrębnia protologikę, ukazującą, jak praktyczne rozumowanie może być przypisywane do NC. Główne zarzuty w stosunku do jego stanowiska dotyczą m.in. relacji między myśleniem a wnioskowaniem, stosowanej metodologii oraz rozszerzonego pojęcia racjonalności. (shrink)

I question the widespread assumption that when we act for reasons we know what our reasons are. I argue that an agent may act in ignorance, or partial ignorance, regarding his or her reasons, and an action involving ignorance of this sort may still qualify as done for reasons. I conclude from here that we need to develop a suitable new model of action for reasons, and I proceed to offer such a model. Briefly, I argue that an action qualifies (...) as done for reasons when the agent performing that action possesses a reasons explanation of it and is (at least partly) motivated to act by the fact he possesses such an explanation. The crucial point is that the agent may not be motivated – not even in part – by the content of the reasons that constitute the explanation in question. (shrink)