In this dissertation I develop a pluralist theory of actual causation. I argue that we need to distinguish between total, path-changing, and contributing actual causation. The pluralist theory accounts for a set of example cases that have raised problems for extant unified theories and it is supported by considerations about the various functions of causal concepts. The dissertation also analyses the context-sensitivity of actual causation. I show that principled accounts of causal reasoning in legal inquiry face limitations and I argue (...) that the context-sensitivity of actual causation is best represented by a distinction between default and deviant states in causal models. (shrink)

People’s causal judgments are susceptible to the action effect, whereby they judge actions to be more causal than inactions. We offer a new explanation for this effect, the counterfactual explanation: people judge actions to be more causal than inactions because they are more inclined to consider the counterfactual alternatives to actions than to consider counterfactual alternatives to inactions. Experiment 1a conceptually replicates the original action effect for causal judgments. Experiment 1b confirms a novel prediction of the new explanation, the reverse (...) action effect, in which people judge inactions to be more causal than actions in overdetermination cases. Experiment 2 directly compares the two effects in joint-causation and overdetermination scenarios and conceptually replicates them with new scenarios. Taken together, these studies provide support for the new counterfactual explanation for the action effect in causal judgment. (shrink)

Przedmowa Problematyka związana z zależnościami przyczynowymi, ich modelowaniem i odkrywa¬niem, po długiej nieobecności w filozofii i metodologii nauk, budzi współcześnie duże zainteresowanie. Wiąże się to przede wszystkim z dynamicznym rozwojem, zwłaszcza od lat 1990., technik obli¬czeniowych. Wypracowane w tym czasie sieci bayesowskie uznaje się za matematyczny język przyczynowości. Pozwalają one na daleko idącą auto¬matyzację wnioskowań, co jest także zachętą do podjęcia prób algorytmiza¬cji odkrywania przyczyn. Na potrzeby badań naukowych, które pozwalają na przeprowadzenie eksperymentu z randomizacją, standardowe metody ustalania zależności przyczynowych (...) opracowano na początku XX wieku. Zupełnie inaczej sprawa przedstawia się w przypadku badań nieeksperymentalnych, gdzie podobne rozwiązania pozostają kwestią przyszłości. Zadaniem tej książki jest podanie warunków, które powinny być spełnione przez te rozwiązania, oraz sformułowanie proceduralnego kryterium zależności przy¬czynowych jako szczegółowej realizacji tych warunków. Pociąga ono waż¬kie konsekwencje dla filozofii i metodologii nauk, które ujawnia – podany w Części II – zarys me-todolo¬gii proceduralnej. W literaturze przedmiotu brakuje w miarę wszechstronnego i systema¬tycznego omówie¬nia najnowszych filozoficznych i metodologicznych dys¬kusji na temat przy¬czynowości, co niech będzie wytłumaczeniem, dlaczego w niektórych punktach obecnej książki szczegółowo referuję trudno dos¬tępne teksty źró¬dłowe. Przymiotnik „proceduralny” używam tu w znaczeniu węższym niż Huw Price (w którego pracach właściwszy byłby termin „kryterialny”) dla podkre¬ślenia – zgodnie z łacińskim źródłosłowem procedo – że dla ustalenia przy¬czyny niezbędne jest podjęcie przez uczonych określonych interakcji z ba¬daną rzeczywistością. Zalążki zamysłu prezentowanego w tej książce przedstawiłem podczas warsztatów filozoficznych „Philosophy and Probability” w roku 2002, zor¬ganizowanych przez Instytut Filozofii Uniwersytetu w Konstancji. Wdzięczny jestem uczestnikom tych warsztatów za uwagi, a przede wszyst¬kim następującym osobom: Luc Bovens, Brandon Fitelson, Alan Hájek, Stephan Hartmann oraz Jon Williamson. Podczas międzynarodowej konferencji „Analytical Pragmatism”, zorgani¬zowanej w Lublinie w roku 2003 przez Wydział Filo¬zofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, odniosłem swoją koncepcję do prac Nancy Cartwright. Szczególnie inspirujący okazał się komentarz Huw Price’a do mojego referatu i przeprowadzona z nim dysku¬sja. Ujęcie koncepcji metodologii proceduralnej na szerszym tle współ-czes¬nego nurtu empirystycznego w filozofii nauki przedstawiłem w roku 2004 podczas konferencji „5th Quadrennial Fellows Conference”, zorgani¬zowanej przez Instytut Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Centrum Filozofii Nauki w Pittsburghu. Szczególnie pomocne w dalszych moich pra¬cach były uwagi Jamesa Bogena, Janet Kourany, Jamesa Lennoxa, Johna Nortona, Thomasa Bonka, Jana Woleńskiego i Johna Worralla, za które wyra¬żam swoją wdzięczność. Korpus książki powstał podczas mojego stażu w Centrum Filozofii Nauki w Pittsburghu, który odbyłem jako stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej w roku akademickim 2004-2005. Uczestniczyłem w tym czasie w życiu naukowym Centrum i w pracach badawczych zespołu z Instytutu Filozofii Uniwersytetu Carnegie-Mellon w Pittsburghu kierowanego przez Clarka Glymoura. Na jego ręce składam podziękowanie za wiele po¬mocnych uwag do moich wy¬stąpień oraz tekstów i za dyskusje przede wszystkim z nim samym i z jego najbliższymi współpracownikami: Peterem Spirtesem oraz Richardem Scheinesem, a także pozostałymi członkami tego zes¬połu, doktorantami i uczestnikami seminarium badawczego „Causality in the Social Sciences”. Za wieloletnie wsparcie, wielopłaszczyznowe inspiracje towarzyszące pi¬saniu tej książki, a także liczne pomocne uwagi do jej wcześniejszych wersji dziękuję przede wszystkim Księdzu Profesorowi Andrzejowi Bronkowi oraz Księdzu Profesorowi Józefowi Herbutowi, współprowadzącemu seminarium doktorskie w Katedrze Metodologii Nauk Katolickiego Uniwersytetu Lubel¬skiego im. Jana Pawła II, jak również pozostałym uczestnikom tego semina¬rium. Dziękuję mojej Żonie, dr Annie Kawalec za wiele wysiłku włożonego w ulepszenie redakcji – językowej i merytorycznej – obecnej książki. Książkę tę można czytać na kilka sposobów. Czytelnikom zainteresowa¬nym przede wszystkim prowadzeniem badań empirycznych polecałbym rozpoczęcie od Rozdziału 2. i kontynuację pozostałych rozdziałów Części I, a następnie Dodatków. Czytelnikom zainteresowanym problemami filozo¬fii i metodologii nauk polecałbym rozpoczęcie lektury książki od Części II i uzupełniającą lekturę Rozdziału 2., a następnie Wprowadzenia i Zakończenia. Czytelnikom mniej zainteresowanym zagadnieniami teoretycznymi pole¬całbym zapoznanie się z fascynującymi dziejami odkrycia przyczyn cholery przez Johna Snowa, które rekonstruuję w Rozdziale 1. W dalszej części nato¬miast polecałbym przejście do Wprowadzenia i Zakończenia, które w mniej specjalistyczny sposób przybliżają proponowane tu rozstrzygnięcia. Tekst książki nie był dotąd publikowany. Wyjątkiem są pewne fragmenty Rozdziału 8. oraz 9., które w zmienionej postaci ukazały się w Rocznikach Filozoficznych (Kawalec 2004). -/- Lublin, luty 2006 r. (shrink)

Abstract Recent criticisms of intuition from experimental philosophy and elsewhere have helped undermine the authority of traditional conceptual analysis. As the product of more empirically informed philosophical methodology, this result is compelling and philosophically salutary. But the negative critiques rarely suggest a positive alternative. In particular, a normative account of concept determination—how concepts should be characterized—is strikingly absent from such work. Carnap's underappreciated theory of explication provides such a theory. Analyses of complex concepts in empirical sciences illustrates and supports this (...) claim, and counteracts the charge explication is only suitable for highly mathematical, axiomatic contexts. Explication is also defended against the influential criticism it is “philosophically unilluminating”. Content Type Journal Article Category Original paper in Philosophy of Science Pages 1-19 DOI 10.1007/s13194-011-0027-5 Authors James Justus, Philosophy Department, Florida State University and University of Sydney, Tallahassee, FL 32306, USA Journal European Journal for Philosophy of Science Online ISSN 1879-4920 Print ISSN 1879-4912. (shrink)

Traditionally, causal arguments for physicalism have been taken to favour a ‘reductive’ brand of physicalism, according to which all the mental stuff is identical to some of the physical stuff. Many flaws have been found with these traditional causal arguments. Zhong (Asian Journal of Philosophy,2(2), 1–9, 2023) develops a new causal argument that avoids these flaws and favours a milder, non-reductive brand of physicalism instead. The conclusion is that all mental stuff is metaphysically necessitated by some of the physical stuff. (...) I argue that neither the traditional nor the new causal argument holds much sway over non-physicalism. The problem is that causation just does not run that deep. It is a fairly superficial relationship and a poor guide to the metaphysically weighty facts of our world, such as what is identical to what, and what metaphysically necessitates what. (shrink)

Whether there exist causal relations between guns firing and people dying, between pedals pressed and cars accelerating, or between carbon dioxide emissions and global warming, is typically taken to be a mind-independent, objective, matter of fact. However, recent contributions to the literature on causation, in particular theories of contrastive causation and causal modelling, have undermined this central causal platitude by relativising causal facts to models or to interests. This thesis flies against the prevailing wind by arguing that we must pay (...) greater attention to which elements of our causal talk vary with context and which elements track genuine features of the world around us. I will argue that once these elements are teased apart we will be in a position to better understand some of the most persistent problems in the philosophy of causation: pre-emption cases, absence causation, failures of transitivity and overdetermination. The result is a naturalist account of causation, concordant with the contextual variability we find in our ordinary causal talk, and parsimonious with respect to the theoretical entities posited. (shrink)

Concerning any object of philosophical analysis, we can ask several questions, including the two posed in the title of this paper. Despite difficulties in formulating a precise criterion to distinguish causal processes from pseudoprocesses, and causal interactions from mere spatiotemporal intersections, I argue that Salmon answered the first of these questions with extraordinary clarity. The second question, by contrast, has received very little attention. I will present two problems: in the first, it seems that Salmon has provided exactly the conceptual (...) resources needed to solve the problem; in the second, it is difficult to see how causal processes and interactions may be used to shed any light. In general, the way to carry Salmon's program forward will be to demonstrate that these resources can be made to do real philosophical work. (shrink)