What makes necessary truths true? I argue that all truth supervenes on how things are, and that necessary truths are no exception. What makes them true are proofs. But if so, the notion of proof needs to be generalized to include verification-transcendent proofs, proofs whose correctness exceeds our ability to verify it. It is incumbent on me, therefore, to show that arguments, such as Dummett's, that verification- truth is not compatible with the theory of meaning, are mistaken. The answer is (...) that what we can conceive and construct far outstrips our actual abilities. I conclude by proposing a proof-theoretic account of modality, rejecting a claim of Armstrong's that modality can reside in non-modal truthmakers. (shrink)

After sketching an argument for radical anti-realism that does not appeal to human limitations but polynomial-time computability in its definition of feasibility, I revisit an argument by Wittgenstein on the surveyability of proofs, and then examine the consequences of its application to the notion of canonical proof in contemporary proof-theoretical-semantics.

Résumé. En trente ans, le rapport d’Internet à l’entreprise scientifique a changé. Nous sommes passés d’un instrument de collaboration scientifique à un dispositif de réseaux sociaux qui assure la plus large diffusion à l’irrationalisme et à l’alt-factualisme. Pour comprendre ce changement, il convient de réexaminer les mécanismes de la convergence des opinions. La première source de cette convergence est l’existence d’un monde commun, qui nous expose aux mêmes faits et qui détermine par révision successive des croyances de chacun, sans que (...) la moindre communication soit requise, une convergence asymptotique des opinions, et ce quelles que soient les croyances de départ. Naturellement, si les faits connus par les uns sont communiqués aux autres, cette convergence s’accélère considérablement, si bien que nous devons considérer la connaissance comme le résultat d’une activité collective, et l’échange d’informations comme l’une de ses sources nécessaires. D’une part, cette coopération épistémique est naturelle et facilement implémentable : en vertu des propriétés caractéristiques de l’information, qui est un bien que nous conservons lorsque nous le donnons, le partage informationnel est exempt des difficultés qui affectent généralement la coopération. D’autre part, cette coopération est intrinsèquement productive : la collaboration entre celui qui sait que φ et celui qui sait que φ implique ψ met chacun des deux agents en possession de la connaissance de ψ, qui n’était pourtant détenue par personne avant l’échange. L’internet des débuts donne à cette coopération informationnelle une ampleur inégalée. La situation actuelle est différente. Un certain nombre de facteurs, dont la porosité croissante entre les scientifiques et le large public, ont mis au premier plan l’échange, non des informations factuelles, mais celui des opinions. Les biais notoires de la psychologie humaine, au premier rang desquels le biais de confirmation, tendent à inverser le rapport entre les faits et les opinions. On cherche les faits confirmant les opinions entretenues, on met en doute les faits récalcitrants et l’on crée des faits corroborants. En bref, on passe d’une problématique de la coopération à une logique de l’affiliation, segmentant l’internet en groupes doxastiques homogènes. (shrink)

W ciągu 30 lat dokonała się głęboka przemiana w relacji między Internetem a aktywnością naukową. Nastąpiło przesunięcie funkcji Internetu, który przestał być jedynie instrumentem współpracy akademickiej, a stał się również narzędziem używanym przez media społecznościowe, zezwalające na maksymalną dyfuzję irracjonalizmu i starego faktualizmu. Aby zrozumieć tę przemianę, należy ponownie zbadać mechanizmy zbieżności opinii. Wynika ona z istnienia wspólnego świata, który ukazuje nam te same fakty i determinuje nieustanną rewizję przekonań każdej osoby. W tym procesie asymptotycznej zbieżności opinii nie wymaga się (...) żadnej komunikacji między jednostkami. Oczywiście, jeśli fakty znane przez jednych są komunikowane innym, konwergencja znacznie przyspiesza, i to tak bardzo, że wiedzę musimy ująć jako rezultat zbiorowej aktywności, w której wymiana informacji jest jednym z jej istotnych źródeł. Z jednej strony takie poznawcze współdziałanie wydaje się naturalne i łatwe do implementacji. Biorąc pod uwagę właściwości informacji, które przechowujemy, nawet jeśli je udostępniamy, to dzielenie się informacją przestaje być przedmiotem zwykłych trudności związanych ze współpracą. Z drugiej strony takie współdziałanie jest produktywne z samej natury: współpraca między kimś, kto zna φ, i kimś, kto wie, że φ implikuje ψ u obydwu jako mających wiedzę ψ, której żaden z nich nie posiadał przed wymianą informacji. Wczesny Internet pozwolił na ekstremalną intensywność tej informacyjnej współpracy. Obecnie mamy do czynienia z odmienną sytuacją. Poszczególne wyznaczniki rosnącej porowatości między naukowcami a opinią publiczną wzmocniły rolę wymiany. Nie jest to już wymiana informacji, lecz wymiana opinii. Stronniczość tkwiąca w naturze ludzkiej, a szczególnie potwierdzenie tej stronniczości, prowadzi do odwrócenia relacji między faktami a opiniami. Szukamy faktów potwierdzających podzielane przez nas opinie, wątpiąc w te, które ich nie określają, i tworzymy fakty do potwierdzenia tego, o czym jesteśmy przekonani. Dlatego przechodzimy od współdziałania do przynależności, dzieląc Internet na homogeniczne grupy wyznawców. (shrink)

This book explores the interplay between logic and science, describing new trends, new issues and potential research developments.

The relevance of any logical analysis lies in its ability to solve paradoxes and trace conceptual troubles back; with this respect, the task of epistemic logic is to handle paradoxes in connection with the concept of knowledge. Epistemic logic is currently introduced as the logical analysis of crucial concepts within epistemology, namely: knowledge, belief, truth, and justification. An alternative approach will be advanced here in order to enlighten such a discourse, as centred upon the word assertion and displayed in terms (...) of utterance. Insofar as epistemic modalities express some attitudes, the intentionality of discourse will be emphasized within an illocutionary modal logic. Two large views will range over the whole study: declarative and epistemic sentences have one and the same logic (assertion logic); the plurality of languages games doesn’t entail any logical pluralism. -/- La valeur d'une analyse logique réside dans sa capacité à résoudre des paradoxes et à comprendre l'origine de nos problèmes conceptuels ; à ce titre, le rôle d'une logique épistémique est de traiter des paradoxes liés au concept de connaissance. On présente généralement la logique épistémique comme une analyse logique de concepts centraux en épistémologie : connaissance, croyance, vérité, justification. Une autre approche sera proposée ici en vue de clarifier ce genre de discours, centrée sur la notion d'assertion et décrite en termes d'énonciation. Parce que les modalités épistémiques expriment des attitudes, c'est l'intentionnalité du discours qui sera mise en valeur dans le cadre d'une logique modale illocutoire. Deux thèses transversales parcourront l'ensemble du travail : les énoncés déclaratifs et épistémiques partagent la même logique (logique assertorique) ; la pluralité des jeux de langages n'implique pas un pluralisme logique. (shrink)