As the practice of medicine inevitably raises both ethical and legal issues, it had been recommended since 1999 that medical ethics and human rights be taught at every medical school. Most Nigerian medical schools still lack a formal undergraduate medical ethics curriculum. Medical education remains largely focused on traditional medical science components, leaving the medical students to develop medical ethical decision-making skills and moral attitudes passively within institutions noted for relatively strong paternalistic traditions. In conducting a needs assessment for developing (...) a curriculum germane to the Nigerian society, and by extension most of Sub-Saharan Africa, this study determined the views of Nigerian medical students on medical ethics education, ethical issues related to the doctor-patient relationship and the ethical/professional dilemmas they are confronted with. Using self-administered 63-item structured questionnaires, a cross-sectional survey of the final year medical students of the University of Nigeria was conducted in July 2015.Using the Statistical Package for the Social Sciences software (SPSS Version 17), frequency counts and percentages were generated. The sample included 100 males (71.4%) and 40 females (28.6%), with the respective mean (SD) age being 24.6(5.61) and 21.8 (6.38) years. Only 35.7% were satisfied with their medical ethics knowledge, and 97.9% indicated that medical ethics should be taught formally. Only 8.6% had never witnessed a medical teacher act unethically. The dilemmas of poor communication between physicians and patients, and the provision of sub-standard care were reported highest for being encountered ‘often’. A majority (60.7%) indicated that “a doctor should do his best always, irrespective of the patient’s wishes”. No significant difference in responses across gender was noted. There is a strong desire by the contemporary Nigerian medical student for medical ethics education. Their lack of exposure in medical ethics in an ethically challenging environment suggest a dire need for the development of an appropriate medical ethics curriculum for them and the provision of an ethically conducive learning environment. (shrink)

W artykule w trojaki sposób dowodzę odrębności profesjonalnej etyki lekarskiej, mianowicie: 1. ukazując różnice pozycji normatywnej obowiązków w etyce profesjonalnej i ogólnej, 2. uzasadniając przynależność lekarskiej etyki profesjonalnej do modelu zapożyczenia jako typu etyki aplikacyjnej, 3. podając racje za profesjonalizmem historycznym jako etyką właściwą dla stanu lekarskiego. Odrębność profesjonalnej etyki lekarskiej stanowi ważny argument za jej umieszczeniem w planie edukacji etycznej studentów medycyny i lekarzy. W końcowej części pracy rekonstruuję rzeczywiste i postulowane relacje między etyką profesjonalną a profesjonalizmem, bioetyką akademicką (...) i bioetyką publiczną. Celem rekonstrukcji jest wskazanie optymalnego dla edukacji etycznej miejsca etyki profesjonalnej w systemie kształcenia etycznego profesjonalistów. (shrink)

Physicians frequently encounter situations in which their professional practice is intermingled with moral affordances stemming from other domains of the physician’s lifeworld, such as family and friends, or from general morality pertaining to all humans. This article offers a typology of moral conflicts ‘at the margins of professionalism’ as well as a new theoretical framework for dealing with them. We start out by arguing that established theories of professional ethics do not offer sufficient guidance in situations where professional ethics overlaps (...) with moral duties of other origins. Therefore, we introduce the moral theory developed by Christine M. Korsgaard, that centres around the concept of practical identity. We show how Korsgaard’s account offers a framework for interpreting different types of moral conflicts ‘at the margins of professionalism’ to provide either orientation for solving the conflict or an explanation for the emotional and moral burden involved in moral dilemmas. (shrink)

W pierwszej części artykułu charakteryzuję trzy rodzaje profesjonalizmu lekarskiego: profesjonalizm tradycyjny, odnowiony i kompleksowy. Omawiam także czynniki kulturowe, ekonomiczne i aksjologiczne wpływające na ich kształtowanie się. Stawiam tezę, że profesjonalizm kompleksowy ze względu na jego skomplikowanie i arbitralne wyodrębnianie elementów składowych jest nieprzydatny w edukacji moralnej studentów i lekarzy. W części drugiej rekonstruuję wady i zalety profesjonalizmu tradycyjnego i odnowionego. Uzasadniam pogląd, że najważniejsza zaleta profesjonalizmu wynika z jego ambiwalencji moralnej. Nie traktuję więc tej dwuznaczności jako wyłącznie wady. Lekarz profesjonalista (...) powinien mieć świadomość jasnych i ciemnych stron profesjonalizmu oraz umiejętność właściwego ich ważenia w danych okolicznościach – poszukiwania Arystotelesowskiego złotego środka. W ostatniej części argumentuję za umiarkowanie optymistycznym przekonaniem o przydatności profesjonalizmu tradycyjnego i odnowionego w moralnym formowaniu studentów medycyny i młodych lekarzy. (shrink)