This article examines the conceptualisation of materialities in feminist theory through two paradigmatic examples: (French) materialist feminism and new materialisms. What can be interpreted as an opposition between different paradigms can also be disrupted as long as we define what matters as a relation or a process rather than a substance or a lost paradise to which we should return. New materialisms indeed help to investigate aspects such as corporeality, human/non-human interaction and textures, but the role of feminist materialism is (...) invaluable in highlighting the social structures of power relations; more than ever, it makes a decisive contribution to the understanding of domination, such as the social relations and hierarchies implied in femosecularism conceptualised in this article. Ultimately, the tool of hybridised materialisms aims to articulate the theoretical perspective of materialist feminism with that of the new materialisms – in order to avoid the binarism between materiality and culture. (shrink)

Müslüman kadınların İslami gelenekler tarafından bastırılmış mı özgürlüğe kavuşturulmuş mu olduğuna dair pek çok çalışma bulunmakta. Bu çalışmalardan bazıları başörtüsü gibi İslami geleneklerin bir baskı unsuru olarak görürken, bazıları da Müslüman kadınların bu gelenekleri uygularken kendi iradelerini ortaya koyduğunu, dolayısıyla bu geleneklerin bir baskı emaresi olarak görülemeyeceğini savunur. Bu çalışmada, Müslüman kadınların hayatlarının çok yönlü, ilişkisel ve mekân bağlamında şekillendiğini incelememizi sağlayacak, Deleuze felsefisi bağlamında ele alınan irade ve özgürlük kavramlarını kullanmak amaçlanmıştır. Diğer bir ifade ile Fransız filozof Gilles Deleuze (...) tarafından ortaya koyulan ilişkisel ontoloji Müslüman Kadın çalışmalarını sorgulamak için kullanılmaktadır. Bu ilişkisel ontoloji üzerinden, Müslüman kadınların dini söylemler çerçevesinde olumsuz resmedilmeleri sorgulanmakta ve bu kadınların deneyimlerine ve pratiklerine dair alternatif açıklamalar ortaya konulmaktadır. Böylece, Deleuze’in felsefesi bağlamında ele alınan irade ve özgürlük kavramları kullanılarak Müslüman kadınların dini katılım ve uygulamaları üzerinden pasif ve irade göstermeyen kadınlar olarak tasvir edilmesi sorgulanmaktadır. Müslüman kadınların durumsal uygulama ve deneyimlerini keşfedebilecek nitelikte akademik bir bakış açısı önerilmektedir. Özet: Bazı batılı kuruluşlar medeniyetler çatışması söylemini temel alarak tekil bir Müslüman dünyası tarif edip bu tek tipleştirilmiş tarifi Islama ve Müslümanlara karşı mücadele etmenin neden gerekli olduğunu gerekçelendirmek için kullanmaktadır. Müslüman kadınlar İslam gelenekleri ve Müslüman erkekler tarafından baskıya uğrayan bir gurup olarak resmedildiği için, bu söylemlerde Müslüman kadınlara dair konular önemli odak noktalarından birisi olmaktadır. Örneğin Müslüman kadın kimliğinin sembolü olarak görülen başörtüsünün bir baskı unsuru olup olmadığına dair tartışmalar görülür. Müslüman kadının başörtüsü ile bastırılmış mı özgürleştirilmiş mi olduğuna dair pek çok çalışma da bulunmaktadır. Bu çalışmalardan bazıları başörtüsü gibi İslami geleneklerin Müslüman kadınları baskıladığını ileri sürerken bazıları da kadınlar başörtüsü kullandığında bunu kendi iradeleri ile yaptığını tartışır. Örneğin Saba Mahmood irade, özgürlük, istek ve direnme gibi kavramların liberalizm temelinde anlaşılmasını sorgulayarak Müslüman kadınlar hakkındaki bu söylemlere karşı çıkar. Bu çalışmalardan bazıları da Müslüman kadınların ve onların iradelerini kullanmalarına dair konuların tarihsel ve mekânsal bağlamda yapılması gerektiğini savunur. Her ne kadar bu konuda yapılan çalışmalar olsa da, bu konu daha fazla araştırmaya ve yeniden ele alınmaya muhtaçtır. Bu çalışmada, bu konuyu çok yönlü, Müslüman kadınların deneyimlerini, isteklerini ve uygulamalarını ilişkisel ve mekânsal olarak ele alma imkânı vereceğinden, ilk olarak irade ve özgürlük kavramlarını Deleuze felsefesi temelinde ele alınmaktadır. Diğer bir deyişle, Fransız filozof Gilles Deleuze’a dayandırılan ilişkisel ontolojik bakış açısı Müslüman kadına dair tartışmalara uygulanmaktadır. Bu ilişkisel ontolojiye göre, dünya bedenlerin toplamından oluşur. Her varlık, biyolojik organizma, sosyal yapı ve soyut yapı bir bedendir. Bu bedenlerin her birisi, ister insan bedeni ister insana ait olmayan bir beden olsun, ister maddi ister madde dışı olsun, ister sosyal ister psikolojik yapılar olsun, ilişkilerin akımı ile şekillendirilir. İnsan bedeninin biyolojik, zihinsel, sosyal ve psikolojik bileşenlerini içine alan her yönü de çoklu ilişkiler ile oluşturulur. Bu yüzden, bir insan öznesi hakkında konuştuğumuzda, aslında karmaşık ve çoklu ilişkilere dair konuşuruz. Bedenin bu şekilde ele alınması irade kavramının da yeniden ele alınmasını gerektirir. İrade kavramının bu bağlamda ele alınması dikkati bedenleri üreten ilişkiler üzerine odaklar. Bedenler ilişkilerin akımı ile şekillendirildiği için, bedenlerin belirli şekillerde hissetme, davranma ve istemeye dair kapasiteleri de sahip oldukları ilişkilere göre şekillenir. Bu ilişkisel ontoloji temelinde, Müslüman kadınların bedenlerinin ilişkilerin akımı ile şekillenen çoklu elementlerin karmaşık bir araya gelişler olarak ele alınmalıdır. Bu kavramlaştırma Müslüman kadınların hayatının izole edilmiş dini gelenekler temelinde oluşmuş gibi resmedilmesini sorgulatmaktadır. Müslüman kadınların iradeleri, kapasiteleri ve sınırlılıkları kadar deneyimleri, pratikleri ve istekleri de sosyal-politik söylemler, aile içi ilişkiler, materyal yapılar ve ekonomik şartlar gibi çoklu faktörler ile kurulan ilişkiler üzerinden şekillenir. Diğer bir ifade ile bu kadınların belirli şekillerde davranmaya dair güçleri kendilerini çevreleyen bedenler ile kurdukları ilişkilere göre şekillenir. Bu bedenler dini veya seküler unsurlar olabilir, insan veya insana ait olmayan unsurlar olabilir, ya da maddi veya madde dışı faktörler olabilir. Sonuç olarak, Müslüman kadınların bedenleri ve irade gösterme şekilleri her zaman bir süreklilik içinde bağlantı kuran veya bağlantılarını koparan çeşitli elementler ile üretilmektedir. Deleuze felsefesi temelindeki bu beden ve irade kavramlaştırmaları Müslüman kadınların dini geleneklerine salt itaat temelinde resmedilmelerini sorgulamak için kullanılmaktadır. Bu kadınların hayatlarındaki çoklu yapısal denebilecek elementlerin aydınlatılması amaçlanmakta ve onların iradelerinin parçalı ve ilişkisel bir şekilde anlaşılması önerilmektedir. İlişkisel ontolojik lensler aracılığı ile Müslüman kadınlar resmedilirken görünmez kılınan veya fotoğrafın dışında bırakılan dinamik ve heterojen unsurlar tetkik edilmektedir. Bu amaç için, Deleuze felsefesi temelinde yapılan kavramlaştırılmalar 2018’de doktora çalışması için Başkent Kadın Platformunda yapılan bir röportaja ve Türkiye’deki bazı etnografik gözlemlere uygulanmaktadır. Ortaya konulan teorik bağlama daha uygun olacağından, bir gruptan ya da daha geniş bir çerçevede veri toplamak yerine, bu röportajdan elde edilen verilerin detaylı bir şekilde ele alınması amaçlanmaktadır. Bu ontolojik bakış açısını Müslüman Kadın konusuna uygulayarak, Müslüman kadınların hayatındaki çoklu ve ilişkisel etken güçlere odaklanılması amaçlanmaktadır. Müslüman kadının yalnızca dini söylemler temelinde negatif olarak tanımlanması sorgulanmakta ve Müslüman kadınların deneyimlerini ve uygulamalarını anlamak için alternatif modeller olabileceğine dikkat çekilmektedir. Diğer bir şekilde ifade etmek gerekirse Müslüman kadınların deneyimleri ilişkisel, çok yönlü, parçalı ve muayyen olarak ele alınmalıdır. Hayal edilen tekil bir grup yerine, çok yönlülüğün ve ilişkiselliğin keşfedilmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Bu yüzden Müslüman kadınların belirli zeminler temelinde anlaşılmaya çalışılması önerilmektedir. Bu tur bir analizde, bir araştırmacının amacı Müslüman kadını çok yönlü bir özne ve irade anlayışı temelinde belirli zeminlerde keşfetmek olmalıdır ki iç içe geçmiş baskı ve özgürleşme şekilleri de anlaşılabilsin. Müslüman kadının kimliğinin kategorileştirilmesi ve marjinalleştirilmesi yerine, devam edegelen şekilde deneyimlerin ve uygulamaların oluşum ve yeniden oluşumlarının üzerinde durulmalıdır. (shrink)

This article contributes new insights to research on citizenship and young citizen subject formation in the context of the posthuman condition. Bringing a feminist materialist sensibility to bear, we explore citizenship as materially mobilised and produced. Considering the constitutive role that embodied and affective phenomena play in this production, we attend particularly to acts of citizenship. We show by way of vignettes how human subjects and material and natural objects ‘intra-act’ to produce civic capacities and bring citizen subjectivity into effect. (...) The forces by which these capacities are produced come into view inviting challenge to normative, human-centred framings of (youth) citizenship. The forces in question are various—affective, corporeal, temporal, spatial, spectral—but it is affect that provides the main impetus to action. Supplementing the more conventional frame of citizenship as belonging, we propose a framework of citizen becoming as a generative way to think and do citizenship in the posthuman present. The argument is made that analytic frames that attune to citizenship as an affective movement of becoming best address current conditions for producing citizen subjects and usefully extend individualised models of citizenship that have long influenced education. (shrink)

ABSTRACTFeminist theory and critical realism should consolidate their collaboration since they have much in common. Nevertheless, feminist standpoint theory and critical realist ontology remain at odds, as extended debates have shown. I argue that this is because of the importance that feminism places on difference – which brings up the problem of relationality in a material way – and thus makes it hard to integrate into traditional critical realism. Dialectical critical realism contributes greatly to an understanding of relationality but lacks (...) difference’s historicity. This claim is elaborated through a discussion of intersectionality in feminism and feminist new materialism. The discussion shows that the mainstream understanding of both approaches has grave deficiencies and profits from critical realist metatheory. Notwithstanding, CR can learn from the motives and ways that difference is deployed in both strands. (shrink)

This article examines how the so-called disembodied criminal subject is given structure and form through the law of homicide and assault. By analysing how the body is materialised through the criminal law’s enactment of death and injury, this article suggests that the biological positioning of these harms of violence as uncontroversial, natural, and universal conditions of being ‘human’ cannot fully appreciate what makes violence wrongful for us, as embodied entities. Absent a theory of the body, and a consideration of corporeality, (...) the criminal law risks marginalising, or altogether eliding, experiences of violence that do not align with its paradigmatic vision of what bodies can and must do when suffering its effects. Here I consider how the bionic body disrupts the criminal law’s understanding of human violence by being a body that is both organic and inorganic, and capable of experiencing and performing violence in unexpected ways. I propose that a criminal law that is more receptive to the changing, technologically mediated conditions of human existence would be one that takes the corporeal dimensions of violence more seriously and, as an extension of this, adopts an embodied, embedded, and relational understanding of human vulnerability to violence. (shrink)

Drawing on Clare Hemmings’ work on feminist narratives, this article explores attitudes to the future in recent German-language pop-feminist volumes, including, amongst others, Meredith Haaf, Susanne Klingner and Barbara Streidl’s Wir Alpha-Mädchen: Warum Feminismus das Leben schöner macht [We Alpha-Girls: Why Feminism Makes Life More Beautiful] and the feminist memoir Neue deutsche Mädchen [New German Girls] by Jana Hensel and Elisabeth Raether. After analysing the rhetoric of linear progress deployed in these texts and the ways in which their authors consign (...) second-wave feminism to the past in the name of a normative future, I go on to examine future-thinking in two complex first-person novels: Helene Hegemann’s Axolotl Roadkill and Antonia Baum’s Vollkommen leblos, bestenfalls tot [Completely Lifeless, Preferably Dead]. I demonstrate how these novels invoke a sense of disorientation and asynchronous temporality that is productively queer. Their disruptions of time and space, of language and form, combine with decentred central protagonists to throw doubt on the figure of the coherent sovereign subject who lurks persistently behind the new German feminists’ configuration of the self-empowered “individual.” Finally, this paper contends that the queer refusal of normative futures enacted by the novels allows the opportunity to imagine alternative modes of being that are potentially politically transformative. (shrink)

This article sets out the major tenets of new materialism and maps out its implications for international law. It considers what new materialism might offer for those of us working within international law in the way of new insights, resources, practices or politics. It first sets the contours of new materialism within the broader material turn. It then elaborates three main tenets of new materialism’s methodology, theory, and ontology: its attention to matter in its physicality; the embedded and entangled subject; (...) and the vitality or agency of objects. The article focuses on how new materialist work might help us to understand, first, subjectivity and second, power and accountability in international law. It concludes that new materialist approaches offer important and compelling insights, working against entrenched categories and structures that continue to perpetuate or excuse violence and harm in international law’s doctrines and practices. These insights provide resources for rethinking power and subjectivity, and the role these play in international law. However, those of us working to consider how we can respond to pressing crises of justice and coexistence within international law may find new materialism most powerful when brought into relation, and deep conversation, with more structural methodologies. Notably ‘older’ materialisms grasp embedded power relations and deep-rooted systemic harms in more concrete ways. This is, the article concludes, a conversation that international law scholars are well placed to contribute to, deepening both ‘old’ and ‘new’ materialist insights for international law. (shrink)

An ecological focus is not simply an additional perspective to add to a multidimensional approach to feminist theologies. Ecological thinking requires a fundamental shift of perspective, so that the focus of feminism, traditionally a human focus, is rethought within the frame of the materiality that constitutes not only humans but Earth and cosmos. As a way of situating feminist theological discourses and experiences ecologically, this article focuses on a shared materiality as a basis for reframing human being, dwelling, agency and (...) labour, in terms of co-being, habitat, co-agency and more-than-human labour. This reframing implies a rethinking of human freedom that has implications for how we engage with feminist theologies in relation to the future of Earth and humankind. (shrink)