It is widely held that Locke propounded a theory of personal identity in terms of consciousness and memory. By ‘theory’ here is meant a set of necessary and sufficient conditions indicating what personal identity consists in. It is also held that this theory is open to obvious and damaging objections, so much so that it has to be supplemented in terms of bodily continuity, either because memory alone is not sufficient, or because the concept of memory is itself dependent upon (...) considerations of bodily continuity. Alternatively it has been suggested that Locke's theory could be modified by allowing that for the purposes of personal identity ‘remember’ should be regarded as a transitive relation. So if A remembers the experiences of B but not those of C, and B remembers the experiences of C, then A, B and C can be regarded as belonging to the same unit of consciousness. (shrink)

Kartezjanizm i antykartezjanizm locke’owskiej koncepcji tożsamości osobowej Niniejszy artykuł koncentruje się na zależnościach pomiędzy Locke’owskim i kartezjańskim pojmowaniem tożsamości osobowej. Wbrew częstym odczytaniom, różnica pomiędzy nimi nie daje się sprowadzić do prostego przeciwstawienia substancjalizmu i empiryzmu. Locke nie rezygnuje ze stanowiska substancjalistycznego, jednakże rozgranicza dwie sfery — naturalnego, bazującego na doświadczeniu poznania oraz filozoficznych spekulacji, w których stara się przedstawić racjonalną i zgodną ze swym programem epistemologicznym interpretację dogmatów religijnych. Krytyka Locke’a dotyczy możliwości istnienia rzeczy myślącej jako substancji istniejącej niezależnie (...) od ciała, natomiast rozbudowaniu w stosunku do filozofii kartezjańskiej ulega opis różnicowania się doświadczenia i ludzkiej subiektywności, zaś pojęcie tożsamości osobowej zyskuje eksplikację na czterech uzupełniających się poziomach: psychologicznym, biologicznym, społeczno-prawnym i religijnym. (shrink)