My thesis, which I call the phenomenal basing thesis, is that the evidential basing relation obtains between someone’s belief and evidence E only if the mental state associated with E has phenomenal character. In §2, I explain the thesis and provide background. In §3–§6, I show that the phenomenal basing thesis holds for simple basic beliefs, inferential beliefs, and complex basic beliefs, both when the beliefs are being formed and when they are being sustained.

در دوران معاصر، می‌توان سه کلان‌الگوی خداباوری را دنبال کرد. این سه کلان‌الگو عبارت‌اند از ایمان‌گرایی، قرینه‌گرایی، عمل‌گرایی. هر‌یک از این سه کلان‌الگو متضمن الگوهایی است. ایمان‌گروی سه نظریۀ عمده را شامل می‌شود که بر‌اساس آن‌ها، ایمان در تعارض با استدلال عقلانی، بی‌ارتباط با استدلال عقلانی یا بی‌نیاز از استدلال عقلانی است. قرینه‌گرایی دو نظریۀ عمدۀ قرینه‌گرایی برهانی و قرینه‌گرایی استقرایی را در‌بر ‌می‌گیرد. عمل‌گرایی نیز مشتمل بر دو نظریۀ عمل‌گرایی آخرت‌محور و عمل‌گرایی دنیا‌محور است. مراجعه به آرای فیلسوفان مسلمان (...) و باز‌سازی آن‌ها به زبان جدید هم‌سخنی با نظریات معاصر را برای ما ممکن می‌کند؛ مثلاً با تأمل در اندیشه‌های ابن سینا می‌توان به باز‌سازی دیدگاه او در قالب قرینه‌گرایی برهانی و با تأمل در اندیشه‌های ملا‌صدرا می‌توان به بازسازی دیدگاه او در قالب ایمان‌گرایی از نوع سوم اقدام کرد. همچنین توجه به آرای غزالی امکان بازسازی آن‌ها را در قالب عمل‌گرایی به ما می‌دهد. فهم دقیق الگوهای خداباوری در دوران معاصر و تلاش برای بازسازی نظریات فیلسوفان مسلمان این امکان را به ما می‌دهد که در مواجهه با الحاد و الگوهای مختلف آن نیز به‌خوبی عمل کنیم. (shrink)

This paper argues for extreme rational permissivism—the view that agents with identical evidence can rationally believe contradictory hypotheses—and a mild version of steadfastness. Agents can rationally come to different conclusions on the basis of the same evidence because their way of weighing the theoretic virtues may differ substantially. Nevertheless, in the face of disagreement, agents face considerable pressure to reduce their confidence. Indeed, I argue that agents often ought to reduce their confidence in the higher-order propositions that they know or (...) rationally believe disputed content. I argue, however, that when the subject matter is difficult, there is more flexibility for agents to simultaneously believe that p while withholding belief about whether such belief is rational or known. This allows for modest steadfastness on hard questions in, e.g., philosophy and religion. (shrink)

El presente artículo introduce el lector a la filosofía analítica de la religión desde un punto de vista histórico y haciendo énfasis en su evolución. El objetivo es doble: primero dar a conocer una nueva disciplina que se ha desarrollado de manera notoria dentro del habla inglesa pero que ha sido ignorada dentro de la filosofía de habla hispana; segundo, comprender su nacimiento y algunas de sus principales características.

Dieser Aufsatz ist eine kritische und erkundende Diskussion von Plantingas Behauptung, daß bestimmte Aussagen, aus denen evidentermaßen folgt, daß Gott existiert, berechtigterweise basal sein könnten. Im kritischen Abschnitt argumentiere ich dafür, daß es Plantinga nicht gelingt zu zeigen, daß das Kriterium des modernen Fundamentalisten für berechtigte Basalität, dem zufolge solche Aussagen nicht berechtigterweise basal sein können, selbstreferentiell inkohärent oder anderweitig mangelhaft ist. Im erkundenden Abschnitt versuche ich, ein Argument für die Auffassung zu entwickeln, daß solche Aussagen, selbst wenn sie berechtigterweise (...) basal sein könnten, wenn überhaupt, nur selten berechtigterweise basal für intellektuell differenzierte erwachsene Theisten unserer Kultur wären. (shrink)

Inspired by Alvin Plantinga, many philosophers of religion accept the existence of a sensus divinitatis, a cognitive mechanism that produces religious beliefs. In this paper I will argue that there are no good reasons to accept the existence of a sensus divinitatis and hence its existence should not be affirmed. Plantinga gives two arguments for its existence, one empirical and one from the nature of God. I will argue that the first argument fails because God’s nature makes it more likely (...) that he lets himself be known through other means. In order to criticize the second argument I rely on recent empirical data on religious cognition and argue that it does not lend support to accepting the existence of a sensus divinitatis or a similar cognitive mechanism. (shrink)