The article investigates and defends central elements of Quine’s naturalized epistemology. Davidson’s coherentist attacks on Quine’s empiricismare dismissed. The view is advocated that sensory experience plays an essential epistemic role, and that, therefore, the study of perception must be taken seriously in the theory of knowledge. The author rejects, however, Quine’s behavioristic conception of experience as stimulation of sensory receptors and instead argues for a richer conception, according to which an experience is a sensory state of things appearing in certain (...) ways to us. Finally, it is shown that this standpoint allows us to acknowledge a given element in experience without falling victim to a myth. (shrink)

The author argues that coherence views of justification, in spite of their crucial insight into the interpenetration of our beliefs, neglect a key constraint on justification: they are unable to accommodate the epistemic significance of experience. Epistemic justification is not just a function of our beliefs and their interrelations. Both, beliefs and experiences, are relevant to the justification of an empirical belief. Experience is not itself a form of belief or disposition to believe; it cannot be analyzed in doxastic terms. (...) And, yet, nondoxastic experiences play a justificatory role, not merely a causal role. The positive epistemic status of a perceptual belief depends upon being appeared to in appropriate ways. It is important that, for an ordinary perceptual belief to be justified, one does not have to believe that one is appeared to in these ways. It is the experiences themselves, the ways of being appeared to, not our beliefs about them, that are required for justification. (shrink)

The article defends a modern version of the correspondence theory of truth, one which explains the truth of a statement in terms of referential relations between its parts and aspects of the world. Davidson's views on truth are discussed in detail and, in particular, a critical eye is cast over his degradation of the concept of reference which, if successful, would preclude the possibility of developing a full-blooded correspondence theory.

The paper contains a general argument for linguistic idealism, which it approaches by way of some considerations relating to the unity of the proposition and Tractarian metaphysics. Language exhibits a function–argument structure, but does it do so because it is reflecting how things are in the world, or does the relation of dependence run in the other direction? The paper argues that the general structure of the world is asymmetrically dependent on a metaphysically prior fact about language, namely that it (...) exhibits subject–predicate structure. (shrink)

The article explores the relationship between Tarski’s theory oftruth and modern deflationary or minimalist accounts of truth. The authornotes many similarites, but he also identifies an important difference betweenTarski’s theory and the various approaches of his modern followers: Tarskithought of his theory of truth as an elaboration of the classical correspondence notion. The heart of his theory is the definition of truth in terms ofsatisfaction. Truth is explicated in terms of a relation between language andaspects of external reality. It is (...) just this central component of his theorywhich is rejected by modern deflationism and minimalism. (shrink)

It is shown that at least part of the terminology of the theory of speech acts can be methodically introduced within the constructive ortholanguage-programm. There is evidence that a methodical constraint leads the reconstruction of the basic speech-act-types from requests via statements to questions. Moreover there is evidence that requests and questions don't involve "propositional acts".

Od radykalnego przekładu do radykalnej interpretacji – Quine, Davidson i coś jeszcze Ponad trzydzieści lat począwszy od roku 1970 filozofia Willarda Van Ormana Quine'a i Donalda Davidsona stanowiła dominujący nurt w teorii interpretacji, epistemologii i ontologii. Rekonstruując i analizując tę tradycję w pierwszym kroku zarysowuję zwrot Quine'a od teorii znaczenia ku teorii przekładu. Jest to jednocześnie zwrot w stronę naturalizacji epistemologii, post-empiryzmu w teorii znaczenia i radykalnego przekładu oraz jego teorii bazowej. Post-empiryzm w teorii znaczenia głosi, że przekonania i inne (...) postawy propozycjonalne są nierozerwalnie połączone ze znaczeniem. Epistemologia znaturalizowana twierdzi natomiast, że owo połączenie pęka, jeśli wprowadzi się koncepcję znaczenia jako bodźca. Jednak, jak będę argumentował kolejnym kroku, znaczenie jako bodziec nie wyjaśnia epistemicznych warunków radykalnego przekładu. Następnie, po analizie koncepcji radykalnego przekładu Quine'a przejdę do koncepcji radykalnej interpretacji Davidsona. Przeprowadzę analizę przebudowy modelu radyklanego przekładu na model radykalnej interpretacji, przy jednoczesnym odrzuceniu jego teorii bazowe. W koncepcji Davidsona szczególnie interesujące jest to, czy teoria znaczenia oparta na warunkach prawdziwości oraz zastosowanie zasady życzliwości jako warunków każdej interpretacji mogą załatać epistemiczną przepaść. Zostanie tu wykazane, że wypowiedzi nadawcy nie mogą być rozumiane przez zastosowanie zasady życzliwości jako ogólnego warunku radykalnej interpretacji. Na końcu swoich rozważań zaproponuję alternatywne ramy dla modelu radykalnej interpretacji. (shrink)