Abstract

كانت وجود علم و اخلاق را پيش فرض ميگيرد و به بررسـي حـدود و ثغـور هـر يـك ميپردازد. در اين راه او از اصطلاحات «عقل» و «فاهمه» استفاده ميكند. در اين مقاله به تعريف اين دو مفهوم نزد كانت، از ديدگاهي كه وجـه تمـايز آنهـا را آشـكارتر كنـد، پرداخته ميشود؛ سپس جايگاه اين دو قوه در حيطـة علـم بررسـي و آنگـاه بـا بررسـي مواضع اخلاقي كانت نتيجه گرفته ميشود كه از ديدگاه وي كار ويـژة عقـل در حيطـه عمل و اخلاق رخ مينمايد و عقل محض در ذات خود عملي است.