An examination of the Scientific Revolution that shows how the mechanistic world view of modern science has sanctioned the exploitation of nature, unrestrained commercial expansion, and a new socioeconomic order that subordinates women.

In "Primate visions" schetst de wetenschapshistorica Donna Haraway de evolutie van de primatologie van de jaren 20 tot de jaren 80. Primaten lijken zozeer op mensen dat zij het onderzoeksobject bij uitstek vormen waarop wetenschappers, bewust of onbewust, hun ideeën over natuur en cultuur projecteren. Tegelijk is de primatologie een wetenschap waar ongewoon veel vrouwen in betrokken zijn. Haraway grijpt deze twee gegevens aan om uitvoerig in te gaan op het thema van vrouwen in de wetenschap, op de wetenschappelijke constructie (...) van gender, maar ook op de wisselwerking tussen ras, klasse en (post)koloniale cultuur enerzijds en het 'westerse' natuurwetenschappelijk onderzoek anderzijds.Zij argumenteert dat de economische, politieke en culturele overtuigingen van de onderzoekers de studie en de kennis van primaten sterk beïnvloeden. Ze legt de maatschappelijke doelstellingen en de ideologische overtuigingen bloot waardoor onderzoeksprogramma's gestuurd worden. Tegelijk verdedigt ze de stelling dat ook de levende wezens die gewoonlijk als 'natuur' beschouwd worden (apen en 'primitieve' mensen) zelf actief participeren in de creatie van kennis omtrent de natuur. Haraway's betoog is bovendien doorspekt met beschrijvingen van primaten in de populaire cultuur, gaande van science fiction verhalen tot documentaires van National Geographic. De auteur plaatst al deze verschillende perspectieven naast zonder ze te willen reduceren tot één, samenhangende, uniforme realiteit. Deze postmoderne, gefragmenteerde visie op de geschiedenis beschouwt Haraway als een complex en interessant alternatief voor de traditionele, causale geschiedschrijving. (shrink)

Feministische visies en ecologie worden met elkaar verbonden: dit boek demonstreert dat ecofeministen aktie voeren voor een snelle, langdurige en structurele transformatie in de wereld.

I show the relevance of feminist thought to some of the major debates within the field of environmental ethics. The feminist vision of a holistic universe is contrasted with the dualistic notions inherent in both the “individual rights” and traditionally defined “holist” camps. I criticize the attempt in environmental ethics to establish universal, hierarchical rules of conduct for our dealing with nature (an up-down dualism) as weIl as the attempt to derive an ethic from reason alone (the dualism of reason (...) and emotion). I maintain that the division between the “holist” and “individual rights” camps is yet another form of dualist thinking, and propose in its stead a holistic vision that concerns itself both with the individual and with the whole of which the individual is apart. (shrink)