Nietzsche never presented a worked-out normative ethical theory and appeared to regard any attempt to do so as woefully misguided. He poured scorn on the main contenders for such a theory in his day, and in ours – Kantian ethics and utilitarianism. Moreover, he repeatedly referred to himself as an 'immoralist' and gave one of his books the title Beyond Good and Evil, thus seeming only to confirm the impression that he was more interested in demolishing, and even abolishing morality (...) altogether than in making any constructive contribution to the subject. While the topic of morality appears as a central and almost obsessive interest in his works – especially in the sequence of books from Daybreak: Thoughts on the Prejudices of Morality (1881) to On the Genealogy of Morality (1887) – it generally does so as the target of relentless criticism. Many have concluded, not surprisingly, that Nietzsche, rather than being interested in replacing an existing conception of morality with a better one of his own, was in the business of advising us to abandon morality altogether – to live, in some sense, without morality. (shrink)

On the political nature of the analytic - continental distinction in professional philosophy and the general tendency to discredit continental philosophy while redesignating the rubric as analytically conceived.

This chapter contains section titled: INTRODUCTION 1 2 Notes From the Will to Power From Beyond Good and Evil From Twilight of the Idols.

-/- Nietzsche’nin doğruluk ve bilgi hakkındaki görüşleri onun felsefesinin en fazla karanlıkta kalmış bölümüdür. Bunun bir nedeni, onun bu görüşlerinin yayımlanmış eserleri ve yayımlanmamış notlarında dağınık bir şekilde bulunmasıdır. Aynı zamanda, Nietzsche’ye göre doğruluk ve bilginin ne anlama geldiğini anlamak için onun güç istenci ve perspektivizm teorilerine de nüfûz etmek gerekir. -/- Birbirine çok sıkı bir şekilde bağlı olan bu kavram ve teorilerden oluşan yapı anlaşıldığında Nietzsche felsefesinin bütününe ilişkin pek çok yanlış anlaşılma ve çarpıtma daha açık bir şekilde gün (...) yüzüne çıkar. Bu nedenle, bu kitap yalnızca felsefeciler için değil, Nietzsche’yi anlamak isteyen tüm okurlar için yararlı bir inceleme niteliğini taşımaktadır. (shrink)