Albert Borgmann is an American philosopher of technology, which is different from their contemporaries and predecessors in this area that explores the nature of high technology is not theoretical and empirically. The main problem in his studies is to understand and appreciate a useful understanding of human interaction with technology, specially designed to help humanity avoid the adverse effects of high technology.

When our smartphones distract us, much more is at stake than a momentary lapse of attention. Our use of smartphones can interfere with the building-blocks of meaningfulness and the actions that shape our self-identity. -/- By analyzing social interactions and evolving experiences, Roholt reveals the mechanisms of smartphone-distraction that impact our meaningful projects and activities. Roholt’s conception of meaning in life draws from a disparate group of philosophers—Susan Wolf, John Dewey, Hubert Dreyfus, Martin Heidegger, and Albert Borgmann. Central to (...) Roholt’s argument are what Borgmann calls focal practices: dinners with friends, running, a college seminar, attending sporting events. As a recurring example, Roholt develops the classification of musical instruments as focal things, contending that musical performance can be fruitfully understood as a focal practice. -/- Through this exploration of what generates meaning in life, Roholt makes us rethink the place we allow smartphones to occupy in the everyday. But he remains cautiously optimistic. This thoughtful, needed interrogation of smartphones shows how we can establish a positive role for technologies within our lives. (shrink)

Abstract.This article examines an orientation for thinking theologically and ethically about the cultural pattern of technology and a vision for living responsibly within it. Building upon and joining select insights of philosophers Hans Jonas and Albert Borgmann, I recommend the analytic and evaluative leverage to be gained through development of an integrative biocultural theological anthropology.

The heart of Dewey’s call to humanize techno-industrial civilization was to conceive science and technology in the service of aesthetic consummations. Hence his philosophy suggests a way to reclaim and affirm technology on behalf of living more fulfilling lives. He remains a powerful ally today in the fight against deadening efficiency, narrow means-end calculation, “frantic exploitation,” and the industrialization of everything. Nonetheless, it is common to depict him as a philosopher we should think around rather than with. The first section (...) of this essay explores his philosophy of technology and environment in light of Bacon, Heidegger, and Borgmann. Most of the techno-industrial and vocational activities which we pretend are “instrumental,” Dewey argued, actually reduce “to a very minimum the esthetic aspect of experiences had in the course of the daily occupation.” It is argued that, insofar as cooperative intelligence can guide the direction of technological development, it does not honor contemplative life if we abdicate or downgrade that responsibility. The second section of this essay explores Dewey’s instrumentalism as a critique of vicious intellectualism. It is argued that, for Dewey, genuine progress serves the aesthetic dimension of experience. This assertion contrasts with the most common interpretive error among both critics and admirers of Dewey, namely that he is mostly a champion of science. Moreover, critics of Dewey’s instrumentalist theory of inquiry often mistake it as (a) an attack on any conception of intrinsic value, or (b) an attempt to collapse the value of means into the value of ends. In Dewey’s view, we habitually look for progress in the wrong place because we carry around with us some big idea of a final and ultimate good for measuring it. In his view, the ameliorative expansion of significance that emerges from our dealings with perplexing situations is the only place progress can really be found. (shrink)

Περιεχόμενα ΜΕΡΟΣ Α΄ Πραγματικότητα και δυνητικότητα στο πεδίο του ψηφιακού: Ζητήματα οντολογίας και γνωσιοθεωρίας 1.1 Αλέξανδρος Σχισμένος, Γιάννης Περπερίδης Για τον Luciano Floridi και την «πληροφοριακή σφαίρα» 1.2 Luciano Floridi Αυτοκατανόηση. οι τέσσερις Επαναστάσεις (μετάφραση: Αλέξανδρος Σχισμένος, Γιάννης Περπερίδης) 2.1 Κωνσταντίνος Φιλιππάκης Μια απόπειρα αναθεώρησης του «νεωτερικού συντάγματος» υπό «νεοκυβερνητική» έποψη 2.2 Iain Grant Θεωρίες της κυβερνοκουλτούρας (μετάφραση: Κωνσταντίνος Φιλιππάκης) 3.1 Στέφανος Ρέγκας Characteristica digitalis: ο Pierre Lévy και η τυποποίηση του νοήματος 3.2 Pierre Lévy Η φύση της πληροφορίας (μετάφραση: (...) Στέφανος Ρέγκας) 4.1 Ελένη Σπυράκου Η πληροφορία ως πραγματικότητα: δυνατότητες και όρια μιας διερώτησης 4.2 Albert Borgmann Δυνητικότητα και ασάφεια (μετάφραση: Ελένη Σπυράκου) 5.1 Μαριάνθη-Ελένη Διαμαντοπούλου Κατ’ εικόνα και ομοίωση: μια ανδρική οντολογία του κυβερνοχώρου 5.2 Michael Heim Η ερωτική οντολογία του κυβερνοχώρου (μετάφραση: Μαριάνθη-Ελένη Διαμαντοπούλου) 6.1 Γιώργος Περτσάς Μεταξύ αμφισημίας και παραδοξότητας: για την οντολογία των ψηφιακών τεχνουργημάτων 6.2 Jannis Kallinikos, Aleksi Aaltonen, Attila Marton Η αμφίσημη οντολογία των ψηφιακών τεχνουργημάτων (μετάφραση: Γιώργος Περτσάς) ΜΕΡΟΣ Β΄ Σώματα, ταυτότητες, εμπειρίες στο πεδίο του ψηφιακού: Ζητήματα φιλοσοφικής ανθρωπολογίας 1.1 Ιωάννης-Φίλιππος Φεϊζίδης Don Ihde: ο άνθρωπος ανάμεσα στις μηχανές 1.2 Don Ihde Σώματα, δυνητικά σώματα και τεχνολογία (μετάφραση: Ιωάννης-Φίλιππος Φεϊζίδης) 2.1 Ιωάννης-Φίλιππος Φεϊζίδης Stéphane Vial: προς μία αυτοτελή φιλοσοφία της τεχνολογίας 2.2 Stéphane Vial Βλέπειν και αντιλαμβάνεσθαι στην ψηφιακή εποχή: θεωρία της οντοφάνειας (μετάφραση: Ιωάννης-Φίλιππος Φεϊζίδης) 3.1 Αλέξανδρος Σχισμένος Υποκείμενο και σώμα στην ψηφιακή εποχή 3.2 Katherine N. Hayles Η υλικότητα της πληροφορίας (μετάφραση: Αλέξανδρος Σχισμένος) 4.1 Μαριάνθη-Ελένη Διαμαντοπούλου Μια ευθεία γραμμή προς το μάτριξ, πολλές αλλόκοτες γραμμές προς την ελευθερία 4.2 Sadie Plant Περί Μάτριξ: κυβερνοφεμινιστικές προσομοιώσεις (μετάφραση: Μαριάνθη-Ελένη Διαμαντοπούλου) 5.1 Βιβή Ζάψα Από τον Homo digitalis στον Homo qubitalis: μια σύντομη εισαγωγή 5.2 Rafael Capurro Πέραν της πληροφοριακής σφαίρας (μετάφραση: Βιβή Ζάψα) 6.1 Γιάννης Νίνος Ψηφιακότητα και κρίση παραδειγμάτων 6.2 Μανώλης Πατηνιώτης Προσωπική ταυτότητα και δυνητικότητα: η επανεπινόηση του εαυτού σε ψηφιακά περιβάλλοντα ΜΕΡΟΣ Γ΄ Ατομικές και συλλογικές επιτελέσεις στο πεδίο του ψηφιακού: Ζητήματα πολιτικής φιλοσοφίας και κοινωνικής θεωρίας 1.1 Γιώργος Καφφέζας Langdon Winner: ένας κριτικός προφήτης στις αρχές της ψηφιακής επανάστασης 1.2 Langdon Winner Ο μύθος της πληροφορίας (μετάφραση: Γιώργος Καφφέζας) 2.1 Γιάννης Κτενάς, Γιώργος Περτσάς Βίωμα και δέσμευση στην ψηφιακή εποχή: Ο Hubert Dreyfus συναντά τον Kierkegaard σε μια κριτική του διαδικτύου 2.2 Hubert L. Dreyfus Ο μηδενισμός στη λεωφόρο της πληροφορίας: η ανωνυμία ενάντια στη δέσμευση σήμερα (μετάφραση: Γιάννης Κτενάς) 3.1 Γιάννης Περπερίδης Paidia, Ludus και ψηφιακές τεχνολογίες: η ανατρεπτικότητα του παίζειν και ο εκδημοκρατισμός της τεχνολογίας 3.2 Sara M. Grimes, Andrew Feenberg Εξορθολογίζοντας το παίζειν: μία κριτική θεωρία του ψηφιακού παιχνιδιού (μετάφραση: Γιάννης Περπερίδης) 4.1 Ειρήνη Φωλίνα, Γιάννης Περπερίδης Μετα-φαινομενολογία και ψηφιακές τεχνολογίες: μία απόπειρα εισαγωγής στο έργο του Mark Coeckelbergh 4.2 Mark Coeckelbergh Τεχνολογία, αφήγηση, και επιτέλεση στο κοινωνικό θέατρο: πώς οι ψηφιακές τεχνολογίες γράφουν, σκηνοθετούν, και οργανώνουν τις αφηγηματικές και χρονικές δομές της κοινωνικής μας ύπαρξης (μετάφραση: Ειρήνη Φωλίνα, Γιάννης Περπερίδης) 5.1 Μαρία Μούρτου-Παραδεισοπούλου, Παναγιώτης Διδάχος, Γιάννης Περπερίδης Το πολιτικό πρόταγμα πίσω από τα ψηφιακά κοινά 5.2 Αλέξανδρος Κιουπκιολής Τα ψηφιακά κοινά, το πολιτικό και η κοινωνική αλλαγή: προς μια ολοκληρωμένη στρατηγική αντι-ηγεμονίας που προάγει τα κοινά (μετάφραση: Μαρία Μούρτου-Παραδεισοπούλου, Παναγιώτης Διδάχος) Οι συντελεστές του τόμου Ευρετήριο ονομάτων. (shrink)

This essay reads acclaimed poet James Galvin’s 1992 semi-autobiographical novel through the lenses of Martin Heidegger’s notion of authenticity and Patrick Wolfe’s discussion of settler-colonialism. I argue that Lyle, arguably the novel’s main character, is portrayed as living “authentically” in contrast to the deep inauthenticity of Ferris. I connect Western authentic dwelling with settler-colonial logic, centering my account on the figures of the “lazy” and “magical” “Indian.” Ultimately, I find that far from rejecting settler-colonial logic Galvin’s text plays out of (...) a return of the repressed of the present absence of indigenous persons in the land and the text. (shrink)

Technological determinism, as a position on the nature and effects of technology/technologies can be divided into optimistic and critical forms. The optimistic variety, of which contemporary cyber-utopianism is an instance, holds that the development of technology shapes or at least facilitates ameliorative alterations in society. The critical variety, on the other hand, tends to problematise or condemn the positive narrative of technological impact on human existence. Whilst the optimistic form still retains some academic credibility, especially concerning digital technologies, the critical (...) variety tends to be viewed as reductionist, essentialist and pessimistic. Furthermore, the fact that many of its leading proponents base their critiques on the analysis of industrial technology, reinforces the impression that critical technological determinism is outdated. I argue that focussing on the specific forms of technology analysed by classic technological determinists is to miss the key point of their arguments. Critical determinism warns that with the increasing integration of technology into everyday life, we run the risk of idealising technological organisation and making sociotechnical relations a model for all social relations. Drawing upon Rendueles’s (2017) analysis of the sociophobic tendencies of the online public sphere, I argue for the continuing relevance of so-called ‘Classic’ technological determinism. The danger posed by the ubiquity of the internet on this account is not that it possesses some innate quality that imposes a particular social pattern on humanity, but that the way in which we interact in cyberspace becomes the norm for social relations outside the cybersphere. (shrink)