This paper investigates conceptions of explanation, teleology, and analogy in the works of Immanuel Kant (1724-1804) and Georges Cuvier (1769-1832). Richards (2000, 2002) and Zammito (2006, 2012, 2018) have argued that Kant’s philosophy provided an obstacle for the project of establishing biology as a proper science around 1800. By contrast, Russell (1916), Outram (1986), and Huneman (2006, 2008) have argued, similar to suggestions from Lenoir (1989), that Kant’s philosophy influenced the influential naturalist Georges Cuvier. In this article, I (...) wish to expand on and further the work of Russell, Outram, and Huneman by adopting a novel perspective on Cuvier and considering (a) the similar conceptions of proper science and explanation of Kant and Cuvier, and (b) the similar conceptions of the role of teleology and analogy in the works of Kant and Cuvier. The similarities between Kant and Cuvier show, contrary to the interpretation of Richards and Zammito, that some of Kant’s philosophical ideas, whether they derived from him or not, were fruitfully applied by some life scientists who wished to transform life sciences into proper sciences around 1800. However, I also show that Cuvier, in contrast to Kant, had a workable strategy for transforming the life sciences into proper sciences, and that he departed from Kant’s philosophy of science in crucial respects. (shrink)

Starting with Aristotle and moving on to Darwin, Marco Solinas outlines the basic steps from the birth, establishment and later rebirth of the traditional view of living beings, and its overturning by evolutionary revolution. The classic framework devised by Aristotle was still dominant in the 17th Century world of Galileo, Harvey and Ray, and remained hegemonic until the time of Lamarck and Cuvier in the 19th Century. Darwin's breakthrough thus takes on the dimensions of an abandonment of the traditional (...) finalistic theory. It was a transition exemplified in the morphological analysis of useless parts, such as the sightless eyes of moles, already discussed by Aristotle, which Darwin used as a crowbar to unhinge the systematic recourse to final causes. With many excerpts, a chronological sequence and an analytical approach, this book follows the course of the two conceptions that have shaped the destiny of life sciences in western culture. (shrink)

Fizik disiplininde astronomiye yönelik sorular Johannes Kepler (1571-1630) ve Isaac Newton (1643-1727) gibi fizik alanında devrim yaratan düşüncelerin ortaya çıkmasına yol açmıştır. Kepler ‘Yeni Astronomi’ (Astronomia Nova), ‘Dünya'nın Uyumu’ (Harmonice Mundi) ve ‘Kopernik Astronomisinin Özeti’ (Epitome Astronomiae Copernicanae) adlı çalışmalarından hareketle ileri sürdüğü gezegensel hareket yasaları, Newton ise 1687 yılında yayımlanan ‘Doğa Felsefesinin Matematiksel İlkeleri’ (Philosophiae Naturalis Principia Mathematica) isimli çalışmasında yer verdiği hareket yasaları ile fizik disiplininde Aristoteles fiziğinin terk edilerek yeni bir fizik anlayışının ortaya çıkmasına ve böylece fizik (...) alanında bir devrimin meydana gelmesine sebep olmuşlardır. Fizik disiplininde gerçekleşen bu devrimin bir benzeri ise canlıların çalışılması ya da biyoloji disiplini söz konusu olduğunda 1800’lerden biraz daha geç bir zamana rastlamaktadır. Biyolojide gerçekleşen devrimsel düşünce doğal seçilim mekanizması ile canlılarda zaman içerisinde gerçekleşen değişim ve dönüşüm sürecini açıklayan Charles Darwin’in evrim kuramına yönelik görüşlerini ortaya koymasına tekabül etmektedir. Bu kapsamda çalışmada öncelikli olarak canlılarda meydana gelen değişim süreçlerine yönelik tespitleri ile Darwin’in görüşlerinin olgunlaşmasına katkıda bulunan Fransız Transformistler (Dönüşümcüler) olarak da bilinen Georges-Louis Leclerc (Comte de Buffon), Jean-Baptiste Lamarck ve George Cuvier’in görüşlerine yer verilmektedir. Ardından bu bilim insanlarının canlılardaki dönüşümsel ya da evrimsel değişime ilişkin argümanlarının Darwin’in evrim kuramını nasıl etkilediği ve bu etkilerin sonucunda biyoloji biliminde nasıl bir devrimin ortaya çıkmasına yardımcı oldukları aktarılmakta ve bu çerçevede Darwin’in on dokuzuncu yüzyılda biyoloji biliminde devrime yol açan tespitlerine ve evrim kuramının ayrıntılarına yer verilmektedir. (shrink)

The book aims to offer a contribution to the historiographical and conceptual reconfiguration of the evolutionary revolution in the light of the centuries-old tenets of the Aristotelian biological tradition. Darwin’s breakthrough constitutes a thorough overturning of the fixist, essentialist and teleological framework created by Aristotle, a framework still dominant in the 17th Century world of Harvey and Ray, as well as Galileo, and then hegemonic until Linnaeus and Cuvier. This change is exemplified in the morphological analysis of useless parts, (...) such as the sightless eyes of moles, already discussed by Aristotle, and which Darwin used almost like a crowbar to unhinge the systematic recourse to final causes. This is an ancient teleological heritage present in various forms in the concept of natural selection, but by then confined within an eminently historical framework open to randomness. Un contributo alla riconfigurazione storiografica e concettuale della rivoluzione evoluzionistica alla luce della tenuta plurisecolare della tradizione biologica aristotelica. La svolta di Darwin si delinea quale puntuale rovesciamento dell'impianto fissista, essenzialista e teleologico coniato da Aristotele, ancora dominante nel Seicento di Harvey e di Ray, nonostante Galileo, e poi egemone fino a Linneo e Cuvier. Svolta esemplificata dall'analisi morfologica delle parti inutili, come gli occhi ciechi della talpa, tematizzate già da Aristotele, e che Darwin usò quale grimaldello per scardinare il ricorso sistematico alle cause finali. Antica eredità teleologica presente in varie forme nel concetto di selezione naturale, ma ormai calata entro una griglia eminentemente storica e aperta alla casualità. (shrink)

This paper consists in the Spanish translation of a manuscript by Franz Brentano, where he deals with “The Method of Study of Aristotle and, More Generally, the Method of Historical Research in Philosophical Field”. In these pages, Brentano challenges the Aristotelian studies of his time by criticizing the approach followed by E. Zeller and other scholars. Meanwhile, he suggests some hermeneutical rules in order to interpret Aristotle in the right way. The core of his proposal is the use of philosophical (...) hermeneutics, that is, the interpreter should philosophize following the Aristotelian arguments, like the Peripatetics used to do. In his introduction to the text by Brentano, the Spanish translator also recommends a new chronology for the manuscript, i.e. not much later than 1883. Complete title: «Franz Brentano: Sobre el método en los estudios aristotélicos y sobre el método de la investigación histórica en ámbito filosófico en general». Original title: Franz Brentano, «Zur Methode aristotelischen Studien, und zur Methode geschichtlicher Forschung auf philosophischem Gebiet überhaupt», in: 'Über Aristoteles. Nachgelassene Aufsätze', edited by Rolf George, Hamburg: Meiner, 1986, pp. 7-20. (shrink)