This paper shows the ways in which Kant’s notions of the feeling of life and the feeling of the promotion of life may be influenced by Epicurus’ theory of pleasure and the Stoic notion of oikeiôsis, respectively. Accordingly, getting a clear picture of Epicurus’ theory of pleasure and the Stoic notion of oikeiôsis will help us (i) understand why Kant introduces these notions in the third Critique and (ii) why he identifies aesthetic pleasure with the feeling of the promotion of (...) life. As I will demonstrate, the feeling of life allows us to be conscious of the harmonious interaction of our faculties with each other while the feeling of the promotion of life allows us to be aware of the harmonious relationship between our faculties and nature. Hence, the feeling of the promotion of life indicates the well-being of the subject in its relation to its environment. (shrink)

This article presents a critical analysis of two influential readings of Kant’s Second Analogy, namely, Gerd Buchdahl’s “modest reading” and Michael Friedman’s “strong reading.” After pointing out the textual and philosophical problems with each, I advance an alternative reading of the Second Analogy argument. On my reading, the Second Analogy argument proves the existence of necessary and strictly universal causal laws. This, however, does not guarantee that Kant has a solution for the problem of induction. After I explain why the (...) empirical lawfulness of nature does not guarantee the empirical uniformity of nature, I examine the modal status of empirical laws in Kant and argue contra Buchdahl and Friedman that empirical laws express two different kinds of necessity that are not reducible to each other. -/- . (shrink)

Bu makalede David Hume’un nedensellik ve tümevarımsal çıkarımların akılsal gerekçelendirilmesine karşı eleştirileri incelenecek ve bu eleştirilerin geleneksel metafiziğin olanaklılığına dair temel bir probleme işaret ettiği savunulacaktır. Hume’un nedensellik ilkesine ve bu ilkenin ima ettiği zorunlu nedensel ilişkilerin varlığına dair eleştirel argümanları ayrıntılı bir şekilde analiz edilerek, nedensellik probleminin nasıl olup da bizi tümevarımsal çıkarımlarımızın gerekçelendirilmesiyle ilgili olan tümevarım problemine götürdüğü gösterilecektir. Görüleceği gibi, Hume’a göre nedensellik ve tümevarımsal çıkarımların ortak problemi her ikisinin de genel geçer doğrular olarak kabul edilen ancak (...) akılsal olarak gerekçelendirilemeyen nedensellik ilkesi ile doğanın tekdüzeliği ilkelerini doğru varsaymasıdır. Bu ilkelerin akılsal olarak gerekçelendirilemeyeceğini göstererek, Hume aslında daha büyük çaplı bir problemin, yani metafizik probleminin varlığına dikkat çekmektedir. Hume’un asıl ilgilendiği soru metafiziğin temelinde yer aldığı düşünülen ilke ve idelerin akılsal temellendirilmesinin olanaklılığı sorusudur. Bu da bir nevi metafizik bilginin temellendirilmesi ve bu bilginin olanaklılığı ile ilgili olan metafizik problemidir. Dolayısıyla Hume’un nedensellik ve tümevarım problemlerini geleneksel anlamda metafizik anlayışına karşı bir eleştiri olarak okumak mümkündür. (shrink)