Rationale and objectives: Medical humanities are becoming increasingly recognized as positively impacting medical education and medical practice. However, the extent of medical humanities teaching in medical schools is largely unknown. We reviewed medical school curricula in Canada, the UK and the US. We also explored the relationship between medical school ranking and the inclusion of medical humanities in the curricula. -/- Methods: We searched the curriculum websites of all accredited medical schools in Canada, the UK and the US to check (...) which medical humanities topics were taught, and whether they were mandatory or optional. We then noted rankings both by Times Higher Education and U.S. News and World Report and calculated the average rank. We formally explored whether there was an association between average medical school ranking and medical humanities offerings using Spearman's correlation and inverse variance weighting meta-analysis. -/- Results: We identified 18 accredited medical school programmes in Canada, 41 in the UK, and 154 in the US. Of these, nine (56%) in Canada, 34 (73%) in the UK and 124 (80%) in the US offered at least one medical humanity that was not ethics. The most common medical humanities were medical humanities (unspecified), history, and literature (Canada); sociology and social medicine, medical humanities (unspecified), and art (UK); and medical humanities (unspecified), literature and history (US). Higher ranked medical schools appeared less likely to offer medical humanities. -/- Conclusions: The extent and content of medical humanities offerings at accredited medical schools in Canada, the UK and the US varies, and there appears to be an inverse relationship between medical school quality and medical humanities offerings. Our analysis was limited by the data provided on the Universities' websites. Given the potential for medical humanities to improve medical education and medical practice, opportunities to reduce this variation should be exploited. (shrink)

Post-colonial African society is undeniably experiencing serious development problems. Analyses of the causes and the way out have been suggested by many African scholars. For instance, Kwame Nkrumah (1974) popularly attributes the causes to colonialism and suggests a cultural revivalist solution that will revive the African cultural values of the past. But, given that these problems seem endemic, a cultural anti-revivalist like Moses Oke (2006) rejected the revivalist analysis as an over-elaboration of the effects of colonialism and the appeal to (...) a cultural past as counter-productive. This essay, however, argues that as long as Africa is not yet decolonized strictly, colonialism cannot be totally exonerated as a cause of African problems. To African problems, there is a need for total decolonization, and the tools for the total decolonization are rejected as African historical ideals on nonindividualistic life. Hence, the objectives of this study involve unearthing the real nature of “development”, showing the relationship between African development problems and colonialism in examining the revivalist and anti-revivalist views to the problems and proffering a solution, as it adopts the methods of philosophical argumentation and conceptual analysis to investigate primary and secondary data. (shrink)

Politiek filosofe en kritisch traditionaliste, onderzocht Afrikaanse orale literaire tradities op hun filosofische betekenis. Maakt zich sterk voor een authentieke Afrikaanse filosofie. Sophie Oluwoles ouders waren beiden afkomstig uit de staat Edo in het zuidwesten van Nigeria. Oluwole zelf werd geboren in het dorp Igbara Oke in de naburige staat Ondo, waar zij ook haar lagere en middelbare school doorliep. In 1964 trouwde zij met een eveneens Nigeriaanse wetenschapper. Ze vertrok nog in hetzelfde jaar naar Moskou, waar haar man een (...) baan kreeg aangeboden bij de Verenigde Naties. Vanwege taalproblemen vertrokken beiden na een jaar naar Duitsland, waar zij Duits studeerden aan de Universiteit in Keulen. Kort nadat zij in 1966 verhuisde naar de Verenigde Staten, scheidde Oluwole van haar man omdat deze haar verdere studies dwarsboomde. Oluwole keerde terug naar Nigeria waar zij aan de Universiteit van Lagos een studie filosofie begon. In de periode 1968-1970 doceerde Oluwole op een middelbare school in haar thuisstaat Ondo. Daarna keerde zij terug naar de universiteit van Lagos, waar zij werkzaam was als studentassistente en ondertussen afstudeerde. Oluwole werd als promovenda toegelaten op de universiteit van Ibadan. In 1984 behaalde zij als eerste student in sub-Sahara Afrika een doctorstitel in de filosofie. Hoewel Oluwoles filosofische carrière een aanvang nam met de studie van westerse meta-ethiek, besloot zij zich na het behalen van haar doctorstitel verder te ontwikkelen in de richting van de Afrikaanse filosofie. Zij doceerde filosofie aan de universiteit van Lagos, was decaan van deze universiteit en was voorzitter van de Nigeriaanse Vereniging voor Filosofie. Tegenwoordig is Oluwole actief als directeur van het Centrum voor Afrikaanse Cultuur en Ontwikkeling in Lagos, dat zich onder andere richt op de ontwikkeling van vrouwen in Afrika. (shrink)