This paper aims to develop Nishida Kitarō’s “logic of place” into an “aesthetics of place.” While brilliantly fusing the Buddhist traditions of Japan with Western philosophy, in his later years, Nishida came up with his own unique philosophy, a “monadology with the concept of substance.” This is a concept anchored in mu or “emptiness.” From this standpoint, how is the individual understood and how does society take shape? The answers to these questions are fundamental keys to understanding Japanese philosophy. In (...) Japan, the individual in Japan is not locked up in itself, but it is possible for the “substantial ego” to vanish and be replaced by the ““I as an event.” Through a discussion of the “place” where the activities of the traditional poetic forms of renku and renga are performed, an attempt is made to develop an aesthetic approach to those questions. (shrink)

In this paper, a framework incorporating flexibility as a characteristic is proposed for designing complex, resilient socio-ecological systems. In an interconnected complex system, flexibility allows prompt deployment of resources where they are needed and is crucial for both innovation and robustness. A comparative analysis of flexible manufacturing systems, economics, evolutionary biology, and supply chain management is conducted to identify the most important characteristics of flexibility. Evolutionary biology emphasises overlapping functions and multi-functionality, which allow a system with structurally different elements to (...) perform the same function, enhancing resilience. In economics, marginal cost and marginal expected profit are factors that are considered to be important in incorporating flexibility while making changes to the system. In flexible manufacturing systems, the size of choice sets is important in creating flexibility, as initial actions preserve more options for future actions that will enhance resilience. Given the dynamic nature of flexibility, identifying the characteristics that can lead to flexibility will introduce a crucial dimension to designing resilient and sustainable socio-ecological systems with a long-term perspective in mind. (shrink)

There is a need for enterprises to incorporate information on the environment into decision making and to take action on ecological restoration. Within academia, a comprehensive understanding of the impacts on how business can serve sustainability transformation is still lacking as diverging holistic approaches and reductive approaches cloud academic thinking. The authors take a science-policy interface perspective to cover the role of cognitive proximity, matching and coordination of scientific knowledge from diverse stakeholders for effective policy making and implementation. We show (...) through a literature review that temporal and spatial scales, soil and land degradation, institutions and ecosystem, and the role of human behavior and narrative are not adequately emphasized in sustainability research. A scale-based picture, focusing on landscapes, institutions and practices is proposed which can be used to align diverse fields by acting as “bridge” for improved science policy interface and decision making, facilitated through cognitive proximity, matching, and coordination. A case study on a business association from South India is used to demonstrate the scales based approach in practice. A scale-based approach can play a key role in connecting human behaviour, a social science thematic topic, with ecosystems, a natural science thematic topic. (shrink)

Aktuelna pandemija virusa korona navela je mnoge pojedince da preispitaju usvojene obrasce ponašanja. Savremeni čovek, naviknut da najčešće odlučuje i dela u skladu sa sopstvenim interesima i željama, suočava se danas sa zahtevom da svoje postupke podredi opštem dobru. U doba pandemije kada svaki vid neopreznog i nesavesnog delanja može predstavljati opasnost kako po samog delatnika, tako i po njegove bližnje, postavlja se pitanje: kako treba postupati i u skladu sa kojim načelima? Odgovor na ovu važnu nedoumicu možemo pronaći (...) ispitivanjem etičke doktrine Imanuela Kanta. Jedna od glavnih odlika njegove etike jeste eksplicitna zabrana postavljanja pojedinca i njegovih ličnih težnji i ciljeva u prvi plan. Kantov vrhovni moralni princip nije utemeljen u čulima i iskustvu, nego u čovekovoj racionalnoj prirodi i njegovom umu, što mu daje opšte važenje. Ovaj princip važi jednako za sva racionalna bića. Cilj ovog teksta je da pokaže kako Kantov vrhovni moralni princip (izražen u formi kategoričkog imperativa) i čuveni test univerzalizacije mogu da nam posluže kao neka vrsta vodiča za ispravno postupanje. Videćemo da prilikom svakog odlučivanja moramo prvo da se zapitamo šta bi se desilo kada bismo svi postupili na određeni način, odnosno, da li možemo hteti da živimo u svetu koji bi u tom slučaju nastao. Ukoliko je odgovor potrvdan, onda je predloženi postupak moralno ispravan. (shrink)

Kako je moguće baviti se Platonom danas, ukoliko je filozofija „svoje vreme obuhvaćeno mislima“? Autor Platonovom delu ne pristupa kao dogmatskom štivu, već kao tekstu prožetom paradoksima, koje izmiče svakom unapred pripremljenom, šematizovanom modelu čitanja. Obratiti se Platonu kao filozofskoj paradigmi isplativo je ukoliko filozofi koji progovaraju iz dubine vremena mogu nešto važno da nam saopšte i ukoliko smo kadri da im postavimo autentično pitanje. Zato filozofi moraju imati dah delfskog ronioca, jer biser se ne nalazi u svakoj školjci. Knjiga (...) Iz Platonove filozofije ulazi u red značajnih knjiga posvećenih Platonovoj filozofiji. Veći deo knjige je objavljen u časopisima od svetskog ugleda (na nemačkom i engleskom jeziku). Time je njen kvalitet potvrđen recenzijama koje su nastale van domaćih koterija, a delo se samerilo sa aktuelnim pristupima Platonu. Knjiga se bavi problemima koji su formulisani u drugoj polovini prošlog veka (napisano i nenapisano učenje), preko naizgled klasičnih tema (dvostruki paradoks, utemeljenje istorijskog i političkog, eros), do tekstova koji pogađaju fenomen aktuelnosti Platonove teorije i prakse (problemi kongitivne dispozicije i bioetike u Platonovoj filozofiji). Ispred nas je Platon u dijalogu sa filozofskim strujanjima s kraja dvadesetog i početkom ovog veka. Za Irinu Deretić smisao filozofskog dijaloga leži u procenjivanju i odmeravanju stanovišta u raspravi, kako bi se vlastito stanovište preciznije artikulisalo. Ne radi se o utopijskoj komunikativnoj zajednici - već o karakteru filozofskog dijaloga, koji je upućen na unutrašnji, a ne na spoljašnji agon. Platon iz sasvim nesofističkih razloga preuzima metodu sofista kada „slabiju stvar čini jačom“. Tome je suprotna eristička (ne)kultura, u kojoj strasti imaju prevagu na davanjem bilo kakvih, „a kamoli valjanih razloga“, piše Irina Deretić. Iz problematičnosti jezika i sučeljavanja sa bliskim granicama pojmljivosti, ne mora da proizađe i slabost logosa. Naprotiv, snaga logosa je obrnuto proporcionalna sposobnošću da se odredi njegova nemoć. Granicu Platonove misli Irina Deretić jezgrovito formuliše: „Platonov jezik je sav okrenut biću, i usmeren je na saznajno ovladavanje njime. Snaga argumenta učesnika u Platonovim razgovorima upravo se sastoji u njihovoj sposobnosti da tačno pogode stvarnost na koju se odnose i koju nastoje da izraze“. Ali to vodi oblikovanju samog karaktera dijaloga: sagovornici se podređuju vođstvu „same stvari“ mišljenja. Međutim, logos nije svemoćan, i inače, a pogotovo ne za Platona. Irina Deretić insistira na autentičnom smislu nemoći logosa kao racionalnog diskursa, koji se pokazuje na odlučujućim mestima, tamo gde njegove refleksije o idejama, posebno o Ideji Dobra bivaju suočene sa granicama njihove saznatljivosti i saopštivosti. Napokon, Platonova okrenutost biću nije dovela do teorije adekvatnosti između bića i jezika, nego do isticanja paradoksa i metafore. A šta je iza njihovog vela - ništa, ili su oni, naprotiv, konstitutivni za biće, da li uopšte može biti odlučeno? U skladu sa filozofskim vjeruju Nikolaja Berđajeva, može se formulisati karakteristika ove važne i lepe knjige: Iz dubine vremena izvire sposobnost da se filozofski misli, a to onda nije u koliziji sa aktuelnim „primenama“ filozofske refleksije. Naprotiv. (shrink)

Ovaj rad se bavi metodološkim aspektima obnovljenih pravno-filozofskih nastojanja da se preispita pojam međunarodnog prava. Posle kratkog osvrta na istoriju pravne filozofije i ključne tačke Hartovog i Kelzenovog pozitivističkog stanovišta, u radu se dalje ispituje na koji način se savremene pravne teorije, kako u pozitivističkoj, tako i u ne-pozitivističkoj tradiciji, bave međunarodnim pravom. Poslednji deo rada predstavlja pokušaj da se skiciraju određene smernice za novi početak u filozofskoj obradi međunarodnog prava. Prvo, istorija rasprava u ovoj oblasti svedoči o tome da (...) su metodološki pravni teoretičari u pravu kada tvrde da nam utvrđivanje odgovarajućeg metoda pomaže u odgovoru na pitanje šta je pravo. Drugo, imajući na umu stalno promenjivu prirodu međunarodnog prava, odgovarajući metodološki pristup zahteva „evolucionarnu epistemologiju“ (D’Amato), koja teško da se može nazvati obeležjem analitičke jurisprudencije. Najzad, takva epistemologija je na kompleksan način povezana sa našim istraživanjem šta međunarodna pravda ili, bar, šta međunarodna „unutrašnja moralnost“ zahteva. (shrink)

This essay is my review of Colleen Dyble’s book, Taming Leviathan: Waging a War of Ideas around the World. Dyble is affiliated with the legendary classical liberal British think tank, the Institute of Economic Affairs. Her anthology is a collection of essays by people around the world who have been involved with similar free-market think tanks in countries with historically statist economic systems. These writers include Greg Lindsay, founder of the Center for Independent Studies in Australia; Margaret Tse, of the (...) Instituto Liberdade in Brazil; Michael Walker, co-founder of the Fraser Institute in Canada; Cristian Larroulet, of Libertad y Desarrollo in Chile; Giancarlo Ibarguen, of the Center for Economic and Social Studies in Guatemala (which actually founded a free-market-oriented university); Parth Shah, founder of the Center for Civil Society in India; Daniel Doron, co-founder of the Israeli Center for Social and Economic Progress; Alberto Mingardi, of the Instituto Bruno Leoni in Italy; Masaru Uchigama, founder of the Japanese for Tax Reform; Elena Leontjeva, co-founder of the Lithuanian Free Market Institute; Alexander Magno, co-founder of the Foundation for Economic Freedom in the Philippines; and last, Leon Louw, of the Free Market Foundation of South Africa. I then discuss seven important reasons why classical liberal think tanks are so important in modern societies. (shrink)