In this article I examine how a teleological (or purposive) reading of Spinoza’s conatus shapes the ethical framework of his philosophy. I first introduce Spinoza’s criticism of teleology and argue contra many critics that Spinoza has a mild approach to human teleology. On the basis of this idea, I develop the claim that the human conatus includes purposive elements such that it is envisioned as a purposive being that is oriented towards the adequate knowledge of Nature or God, the conceptions (...) of wisdom, love and joy and the notion of an ideal human nature. From the teleological reading of human conatus, I draw the conclusion that Spinoza’s ethics is inclusive of objective, humanistic, and essentialist elements in the sense that it situates human agents as directed towards ethical ends to be pursued through their conative activity. In this sense, throughout this paper, I take issue with the anti-teleological reading of conatus that is predominantly related to the subjectivistic, anti-humanistic, and non-essentialist interpretation of Spinoza’s ethics. In doing so, I argue that Spinoza’s ethics is not entirely free from objective, humanistic and essentialist elements, by putting a particular emphasis on the distinguishing character of the purposive essence of his human conatus. (shrink)

Sözde-bilim ile ilgili bu tartışmalar uluslararası literatürde yapılıyor olsa da Türkiye’de henüz bu konuların eleştirel olarak ele alındığı söylenemez. Dolayısıyla sözde-bilimlerin eleştirel olarak ele alındığı öğrenme ortamlarının öğrencilerin bilime ve sözde-bilime ilişkin algılarına etkisi üzerine yapılacak araştırmalar konunun daha iyi anlaşılmasını sağlayabilir ve belki de ilerideki program değişiklerinde öğretim programlarında sözde-bilimin yer bulmasının yolunu açabilir.

Is consistency the sort of thing that could provide a guide to mathematical ontology? If so, which notion of consistency suits this purpose? Mark Balaguer holds such a view in the context of platonism, the view that mathematical objects are non-causal, non-spatiotemporal, and non-mental. For the purposes of this paper, we will examine several notions of consistency with respect to how they can provide a platon-ist epistemology of mathematics. Only a Gödelian notion, we suggest, can provide a satisfactory guide to (...) a platonist ontology. Is consistency the sort of thing that could provide a guide to mathematical ontology? If so, which notion of consistency suits this purpose? Mark Bala-guer holds such a view in the context of platonism, the view that mathematical objects are non-causal, non-spatiotemporal, and non-mental. Balaguer's version of Platonism, Full-Blooded Platonism (FBP), is the view that "there are as many abstract mathematical objects as there could be-i.e., there actually exist abstract mathematical objects of all possible kinds" (Balaguer, 2017, p. 381). He continues: Since FBP says that there are abstract mathematical objects of all possible kinds, it follows that if FBP is true, then every purely mathematical theory that could be true-i.e., that is internally consistent-accurately describes some collection of actually existing abstract objects. Thus it follows from FBP that in order to acquire knowledge of abstract objects, all we have to do is come up with an internally consistent purely mathematical theory (and know that it is internally consistent). (Balaguer, 2017, p. 381) * To be published in 43rd International Wittgenstein Symposium proceedings. (shrink)

21. yüzyılın üçüncü on yılının şafağında, insanlığın varlığı son derece tehlikeli hale geldi. Ormanlarımızı kesiyor, tatlı su akiferlerimizi tüketiyor ve hayati önem taşıyan topraklarımızı kaybediyoruz. Okyanuslarımızdaki yaşamı sıyırıp yerine yüz milyonlarca ton plastik atık koyuyoruz. Çevremizi toksik endüstriyel kimyasallarla dolduruyoruz. Kirliliğimiz, kıtalardaki yaşamın dokusunu parçalayan ısı dalgalarına, kuraklıklara ve vahşi yangınlara neden olan iklim değişikliğini tetikliyor. Ve dünyaya yeni nesiller getiriyoruz, onurlu bir varoluşun kaynaklarına erişmeye ihtiyaç duyan milyonlarca insan. Hayata yönelik tehditlerin kapsamı ve genişliği her geçen gün artmaktadır. Bu (...) sürdürülebilir bir kalkınma şekli değildir. -/- Hastalıklarımızın temel nedeni, yanlış bir düşünce tarzından kaynaklanır. Bu tam olarak ne anlama geliyor? bu, ruhsal doğamızı inkar ederken kendimizi esas olarak maddi varlıklar olarak düşündüğümüz anlamına gelir. Maddi varlıklar olarak var olduğumuzu ve başka bir şey olmadığını düşündüğümüz için öncelikle bedenlerimizi zararlardan korumaya ve maddi varlığımızı sürdürmeye önem veririz. Manevi doğamız, eğer hiç düşünülürse, fiziksel varlığımızın ikincil bir yönü olarak ele alınır - ciddiye alınmaması gereken bir şey. Bizim için önemli olan tek şey maddi dünyada ortaya çıkan fenomenlerdir - görülebilen, duyulabilen, dokunulabilen veya ölçülebilen şeyler, ancak duyularımızın bizi aldattığını biliyoruz, duyular beynin bir yapısıdır. . Gerçek bir dünya olarak kabul ettiğimiz şey bir yanılsamadır. Pozitivist ve materyalist düşüncenin tahakkümü mantıksızlığa ve yıkıma yol açar. -/- Peki bu yaklaşım bizi nereye götürdü? Bize bir mutluluk ve tatmin duygusu getirdi mi? Her günü neşeli bir işbirliği ruhu içinde, parlak umutlar ve mutlu beklentilerle dolu kalplerimizle yaşamak yerine, kendimizi diğerlerinden soyutladık ve onları rakip veya düşman olarak gördük. Düşüncelerimiz, sonsuz bir savaş, yoksulluk, açlık ve çevresel yıkım döngüsüne yol açan şüphe, korku ve açgözlülükle dolu. Yakında uyanmadıkça ve ruhsal doğamıza dikkat etmedikçe, Dünya'da insanlık için bir gelecek olmayacak. -/- Kelimeler hayattır. Kelimeler hafiftir. Kelimeler güçtür. Kelimeler enerjidir. Sözler gerçektir. Kelimeler canlandırabilir ve kelimeler de öldürebilir. Kelimeler umut verebilir veya bizi umutsuzluğa sürükleyebilir. İnsanlar barışı inşa etmek için kelimeleri, savaşmak için kelimeleri kullanırlar. Kelimeler kültürler, dinler ve milletler arasında duvarlar oluşturabilir. Ve kelimeler de köprüler kurabilir. Bir bireyin, bir ailenin, bir topluluğun, bir ülkenin ve gezegenimizin varlığı, konuştuğumuz kelimelerin gücüyle iyiye veya kötüye yönlendirilmektedir. Konuştuğumuz kelimeler bu dünyada olan her şeyden sorumludur. Bu nedenle, konuştuğumuz kelimelerden sorumlu olmalıyız. Gelecek nesiller adına, umarım her birimiz sadece parlak, ışık dolu sözler söylemek için elimizden gelen her şeyi yaparız, böylece bir gün torunlarımız ışıkla dolu bir dünyaya doğar. Kaybedecek vakit yok. Bu andan itibaren, umarım hepimiz kullandığımız kelimelere yakından bakar ve onları parlaklık ile doldurmak için sürekli çaba gösteririz. -/- Kimse bizim için hayatımızı değiştiremez. Kimse bizim için dünyayı değiştirmeyecek. Her birimizin, konuştuğumuz her kelimenin serbest bıraktığı olağanüstü, yaratıcı gücü tanımasının ve bilinçli olarak sadece şükran, teşvik ve iyi niyetle dolu kelimeleri konuşmanın zamanı geldi. Bu andan itibaren, kendimiz ve başkaları için sevgi ve bağışlama ile rezonansa giren kelimeleri seçelim. Sadece bir adım ileri gidersek bunu kesinlikle yapabiliriz. Her seferinde bir adım, her seferinde bir kelime, bilincimizdeki trajedi ve izolasyon tohumlarını söküp onları mutluluk ve uzlaşma dalgalarına dönüştürebiliriz. Kendimiz, Toprak Ana ve gelecek nesiller adına, insanlığın Dünya üzerindeki olumlu evrimine katkıda bulunan kelimeleri kullanalım. (shrink)

Bien que l’Iran ait fondé la première république islamique, on ne peut lui attribuer la paternité de la radicalisation de l’Islam. Théorisé avant la Révolution islamique et importé en Iran à la fin de des années 1960, l’Islam radical, qui est fondamentalement sunnite, n’a guère attiré l’attention des milieux islamistes de l’Iran de l’époque, le chiisme s’accommodant mal d’une grille de lecture essentiellement salafiste. En plus d’une incompatibilité théologique, la lecture salafiste ne pouvait mobiliser la société civile, désireuse de se (...) moderniser. En effet, depuis l’adoption de la première constitution en 1906, la société iranienne s’était considérablement distancée des communautés traditionnelles, des Salafs en particulier. (shrink)